|
Ο βήχας, ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται. Ελληνική παροιμία |
Παρακαλούν τα τσιτσέκια ’ς σον ήλον αποκάθεν, χάρισμαν να εγίνουσαν ‘ς σ’ ατό τ’ εσόν την κάρδιαν.
Παρακαλώ ‘σεν ,νε Θεέ μ’, δός ‘με φτερά ‘ς σα γάτια, εκείν’ το περιστερόπο μ’ λαφροπετά και χάται.
Παρακαλώ ‘σεν ,νε Θεέ μ’, να δίς την ευλοΐαν, και η σεβτά να καπατεύ’, ΄ς σ’ εγάπς ιμ’ την καρδίαν.
Παρακαλώ ‘σεν, μη πονείς και σύρτς την μαναχίαν, εσύ εσέναν τυριαννίεις και τρως τ’ εμά τα ψήα.
Παρακαλώ ‘σεν, ουρανέ μ’, για ποίσον έναν θάμαν, εμέν και το μικρόν τ’ αρνί μ’, γουρτάρεψον εντάμαν.
Πεγαδί στράτα εχώρ’τσε μας και σύρουμ’ χωρισίαν, μ’ ελέπς τ’ ομμάτια μ’, τ’ άδακρυα, τέρεν ,ψη μ’, την καρδία μ’.
Πεγαδί στράτα εχώρ’τσε μας και σύρουμ’ χωρισίας, εβγαίνω απάν ‘ς σ’ εξώπορτον κι ακούγω τη λαλία σ’.
Πέει ‘με το ναι ,μικρόν αρνί μ’, έλα ς σο μεκατίρ’ ιμ’, είσαι ο φέγγον, η χαρά μ’, ο ουρανόν κι η γη ν ιμ’.
Πέει με τα τέρτια ,ντ’έσυρες, πέει με τ’εγάπς τα πόνια, να διγω ‘σε το γιατρικόν κ’ εκείνα να λαρών’νε.
Πέντε οκάδες μάλαμαν κι εξήντα τζαβαΐρ’ ι, ‘κ’ επόρεσαν να έκλωθαν αρνόπο μ’ το χατίρι σ’.
