Θέμης Απατσίδης
Ο Αλέξανδρος Ακριτόπουλος είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εμβριθής μελετητής της λογοτεχνίας και του παραμυθιού, καταξιωμένος ερευνητής και παιδαγωγός στην ακαδημαϊκή κοινότητα στα θέματα της μεθοδολογίας του παραμυθιού, με ευρύ επιστημονικό έργο, που περιλαμβάνει κριτικές, φιλολογικές προσεγγίσεις, μελέτες, μεταφράσεις και προσωπικές ποιητικές συλλογές. Το Σάββατο 16 Ιουνίου 2018 και ώρα 19:30, στο πλαίσιο της 10ης Εμπορικής Έκθεσης παρουσιάζεται το βιβλίο του «Η αληθινή ζωή ενός γυναικωνίτη», που είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Η ιστορία ενός χωριού των Σερρών, ο ετοιμόρροπος γυναικωνίτης μιας παλιάς εκκλησίας, ο άνισος αγώνας των ανθρώπων της υπαίθρου, το απάνθρωπο πρόσωπο της εξουσίας, η ωμότητα του πολέμου, ο έρωτας και η αδυσώπητη μοίρα κάποιων ηρωικών χαρακτήρων που υπερασπίζονται υψηλές ιδέες. Μέσα από μια περίτεχνη πλοκή αξιομνημόνευτων στιγμών του 20ου αιώνα, προσωπικών βιωμάτων και μυθοπλασίας, ο συγγραφέας μελετά τη γλώσσα, την ιστορία και κυρίως τον άνθρωπο.
Η αφήγηση δεν είναι γραμμική, δεν έχει χρονολογική ακολουθία. Οι ιστορίες των προσώπων διασταυρώνονται στο χρόνο, με διαρκή πισωγυρίσματα και με την παρουσία διαφορετικών εποχών στην ίδια ιστορία, με σκοπό να παρουσιαστεί ένας διαφορετικός τρόπος συσχέτισης των ιστορικών γεγονότων. Είναι η κριτική θεώρηση της ιστορίας, όπου ο συγγραφέας δεν παίρνει θέση, απλώς παρουσιάζει τις αντιθετικές πλευρές και αφήνει ελεύθερο τον αναγνώστη να στοχαστεί.
Πίσω και πάνω από το πολύχρωμο μωσαϊκό η φωνή της συνείδησης, που κινείται σαν εκκρεμές ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό, στο παρελθόν και το παρόν. Μια φωνή που προσπαθεί να μας δείξει ότι η ιστορία δεν είναι παρελθόν, αλλά μέσα της κρύβονται οι αιτίες πολλών σημερινών δεινών.
Ένα βιβλίο ιδιαίτερα επίκαιρο, σε μια περίοδο κορύφωσης της αγωνίας για την εξέλιξη στο θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων, αλλά και του φαινομένου της διαρροής εγκεφάλων, δηλαδή της μετανάστευσης νέων υψηλής εκπαίδευσης. Ένα βιβλίο που θέτει θεμελιώδεις προβληματισμούς στον αναγνώστη γύρω από την έννοια της πατρίδας. Παρατίθεται στη συνέχεια ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Τίποτε πια δε με κρατάει εδώ… Μόνον που βρίσκομαι στην πόλη και στους δρόμους. Δεν ξέρω κι αν είμαι με το πνεύμα όπως με το σώμα μου εδώ. Δεν έχω τίποτε. Ανέστιος και πένης είμαι. Όμως αυτό δε με πειράζει. Εκείνο που με συντρίβει είναι που τώρα, για δεύτερη φορά, ο τόπος με αποδιώχνει κι αισθάνομαι να μην έχω πατρίδα. Γιατί όλες τις πατρίδες που είχα, χωρίς δικιά μου ευθύνη, τις έχασα μία-μία. Όλες τις πατρίδες που είχα μού τις πήραν και πια δεν έχω πώς να ζήσω…
Αλλά δεν μπορώ χωρίς πατρίδα. Πήρα όλο το έχει μου, μια γυμνή ψυχή, και πάνω μου την κουβαλώ σε πλατείες και δρόμους κι αναζητώ να βρω μια νέα πατρίδα!..»
