Ἡ παπαἸάνντς γηννήθκι στοὺ Μκρόβαλτου τοὺ 1884 κι τοὺν χειρουτόντσι ἡ δισπότς ἡ Φώτιους στς 10 Μαΐου 1913-1970. Ἡ Φώτιους ὑπουδέχτκι ζνΚουζάν’ τοὺν Κουσταντίνου τοὺ 1912 κι ὕστιρα γίνκη Πατριάρχης σν Κουσταντινούπουλ’. Ἔτσιας μὶ τ’χειρουτουνίατ’ κατέφκι στού Ρύμνιου.
Παντρέφκι ‘νΚατιρίν’ τ’Καβρουϊάνν’ κι γένντσαν πιδγιὰ τοὺν Χρήσου κι τοὺν Θουμᾶ. Ἦταν γαμπρὸς τ’θκοῦ μας τ’Καβρουϊάνν’ π’ δὲν ἄκουγι ντὶπ ἀπ’ τὰ κανόνια τς Μικρασίας, ὅπ’ κφάθκι. Εἶχι ἀδιρφὸ τοὺν Καλιτσιουχαρίσ’ κι τοὺν Καλιτσιουγιώρ’ ἀμψιό. Ἡ Καλιτσιουχαρίσ’ εἶχι γναῖκα ‘νἈνθούλου τ’ Γκουβρουχαρίσ’ ἀπ’ τς θκοί μας τς Γκουβράδις.
Τοὺ Ρύμνιου ὡς τοὺ 1924 εἶχι Τοῦρκ’ γιατὶ ἦταν εὔφουρους τόπους ἀλλὰ κι κάνα δικαριὰ οἰκουγένιις θκοί μας. Εἶχι τοὺ πουτάμ’ κι τ’Ἀναβρυκὰ κι εἶχαν πουτιστκὰ τόπχια. Φόντς πῆραν στοὺν ἀγγουνότ’ τοὺν Γιάνν’, πιδὶ τ’ Χρήσου, νύφ’ ἀπ’ τοὺ χουργιό μας τ’Μαρία τ’Τζικουβαγγέλ’, ἡ παπαἸάντς τούχει σὶ καμάρ’ τοὺ ντόπχιου νταμάρ’.
Ἡ παπαἸάνντς μὶ τοὺν παπαΓιώρ’ ἀπ’ τοὺ Τρανόβαλτου ἔκαναν τοὺν ἁγιασμὸ στ’ θιμιλίουσ’ τς Ἀστυνουμίας στοὺ χουργιό μας τοὺν Ἰούλιου 1957. Ἔχ’ κι μνιὰ φουτουγραφία καλή, ὅπ’ φαίνουντι πουλλοὶ χουργιανοί μας. Λίγ’ ζοῦν ἀκόμα. Τν ἔχουμι στοὺ βιβλίου σιλίς 80. Ἡ θκόζμας ἡ Κότσιους ἡ Νατσιός, φόντα τοὺν σκότουσαν στοὺ μουνουπάτ’ οἱ ἀντάρτις γιὰ ‘νἰρμάδα ‘μπρουκουπήηηη, βουσκοῦσι τὰ γίδγια τ’παπαἸάνν’.
Ἡ παπαἸάνντς ἦταν στοὺ Ρύμνιου ἀπ’ τοὺ 1913 κι ἴλιγι στς θκοί μας, Ὄϊ ἰλᾶτι κάτ’ στοὺ Ρύμνιου. Ἔχ’ καλὰ χουράφχια ἡ Ρυμνιώτκους ἡ κάμπους. Σὶ λίγου θὰ φύγν τὰ Τουρκάλια κι θὰ φέρν’ Ἀοῦτ’ κι θὰ πάρν αὐτοὶ τὰ χουράφχια. Οἱ χουργιανοί μας ὅμους ἴλιγαν, ἰκεῖ κάτ’ ἔχ’ ὅλου κνούπχια κι μούζγκα. Δὲν ἔχ’ σὰν τοὺν θκόμας τοὺν ἀέρα. Ἤξιρναν μόνου ἀποὺ στιάργια, βρίζις, κθάργια, πρόβατα, γίδγια, μισαριές, πουρνάργια, κέδρα κι κάναν μκρὸν μπαχτσέ. Ποῦ νὰ πάηναν οἱ θκοί μας κι νἄφκιαναν ὅσα μιρακλῆθκα ἔφκιασαν οἱ Ἀοῦτ’;
Ἦταν μιρακλῆδις ἀνθρῶπ’ ὅσ’ ἦρθαν κι ἤξιρναν ἀποὺ νοικουκυργιὸ κι ἀπ’ ὅλα. Φύτιψαν δέντρα, δαμασκνιές, κουρουμπλιές, μπλιές, ζιρδαλιές. Ὅλα μὶ τοὺ χέρ’ κι μὶ τὰ βόδγια. Ὄ ρα μέχρι κι σησάμ’ ἔσπιρναν κι ἔβγαζαν αὐτόϊας, πῶς τοὺ λέν’, π’ φκιάν’ τοὺν χαλβᾶ, σαμόλαδου.
Ἀνέβηνι στοὺ Μκρόβαλτου ἡ μπαρμπαΚώστας ἡ Γκούγκουρας, ἀδιρφὸς τς πιθιρᾶζμ’ τς Σουλτάνας, μὶ τ’θχειάκουΘυμία π’μᾶς ἀγαποῦσαν πουλὺ κι μᾶς ἴφιρναν ἀπ’ τοὺ Ρύμνιου καλούδγια μὶ τοὺν σουρό. Ὅταν ἀρραβουνιάσκαμι μὶ τοὺν Χρήσου τ’παπαΝικόλα, ἀνέφκαν ἀπ’ τοὺ Ρύμνιου ἡ θχειάκουΚότσινα κι ἡ Παναέτινα τ’δεύτηρ’ τ’μέρα ‘μΠασκαλιὰ 1950 νὰ μὶ κιράσν, ἀφοῦ εἶχι κάν’ νύφ’ ἡ θκήτς ἡ Σουλτάνα.
Ἄει Θιὸς σχουρέστς ὅλ’ κι νὰ μᾶς καρτιροῦν
παπαδγιὰἈφρουδίτ’
κι ἡ γιός τς ἀρ.νι.μα.
Διφτέρα 17.2.2020
