Μια στάση στην άκρη του δρόμου. Όποιου δρόμου θέλεις. Εσύ διαλέγεις. Κάθισε όπως μπορείς ώστε να είσαι άνετα, σήκωσε το κεφάλι σου και αργά κοίτα προς τα πάνω.. Είναι αδύνατο να μην αναρωτηθείς.. Τι σου δίνει κίνητρο να ελπίζεις; Το δυσκολότερο είναι να το κάνει κανείς απερίσκεπτα· όμως τι ισχύει για την υπόλοιπη μερίδα ανθρώπων; Είναι τελικά τόσο μέγιστη η απόσταση μεταξύ της ζωής και του θανάτου; Είναι μια αιωνιότητα ή σε εμάς φαίνεται ότι περνά γρήγορα όπως μια σειρά αυτοκίνητα που σταματούν στο κόκκινο φανάρι και μετά εξαφανίζονται σιγά σιγά από τα μάτια μας..;
Ο Adam και η Eve, ένα ζευγάρι βρικολάκων, συναντιούνται μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς είχαν επιλέξει να ζουν χωριστά. Τώρα τους δίνεται η ευκαιρία να ανανεώσουν την αιώνια αγάπη, τρυφερότητα και συντροφικότητα τους. Ο κυρίαρχος σκοπός τους ήταν πάντα η επιβίωση, αυτή όμως απειλείται πια από την παρακμάζουσα ανθρωπότητα. Η ηρεμία τους διαταράσσεται και από νέα προβλήματα όπως αυτά που τους δημιουργεί η ατίθαση μικρή αδερφή της Eve..
Σε αυτή τη νέα δημιουργία του ο Jim Jarmusch (Broken Flowers, Coffee and Cigarettes, Dead Man) μας ”βυθίζει” σε ένα σχεδόν σουρεαλιστικό κόσμο όπου κυριαρχεί η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών-εραστών. Από τη μια μεριά ο πεσιμιστής, καταθλιπτικός και απογοητευμένος από τους ανθρώπους (ζόμπι -όπως τους αποκαλεί) Adam (Tom Hiddleston) και από την άλλη η γεμάτη ζωή και αισιόδοξη Eve (Tilda Swinton), τους οποίους όμως ενώνει η αγάπη για την μουσική και την γνώση που έχει πια μετατραπεί σε μια βαθιά και ειλικρινή συμβίωση που κρατά αιώνες. Η ψυχολογία και αντίθεση τους γίνεται εμφανής και στον τόπο διαμονής τους (συμβολισμός) με τον Adam να έχει βρει το καταφύγιο του στις απομακρυσμένες συνοικίες του έρημου πια Ντιτρόιτ (επίσης συμβολισμός της φθοράς μιας ακμάζουσας κοινωνίας) και την Eve στην Ταγγέρη, μια από τις σπουδαιότερες πόλεις του Μαρόκου, η οποία σφύζει από ζωή ακόμα και τη νύχτα. Δεν είναι ακριβώς μια ιστορία αγάπης, αλλά περισσότερο ένα ταξίδι αναζήτησης των αξιών της ζωής μέσω ιστορικών γεγονότων – προσώπων και φιλοσοφικών οδών. Ο Jarmusch χρησιμοποιεί την βαμπιρική θεματολογία έμμεσα με την αιωνιότητα της φύσης της, ώστε να ασκήσει μια κριτική της τέχνης και την αντιμετώπιση της από το ανθρώπινο είδος. Αυτό γίνεται κυρίως ορατό με τον ρόλο που υποδύεται με μαεστρία ο John Hurt ως Christopher Marlowe (ο οποίος φημολογείται ότι έγραψε τα έργα του William Shakespeare) αλλά εφαρμόζει και πολλούς άλλους συμβολισμούς σε όλη τη διάρκεια του έργου (πχ. τα ίδια τα ονόματα των πρωταγωνιστών Αδάμ και Εύα). Νοσταλγικοί ήχοι με ηλεκτρική κιθάρα, μελαγχολικοί ή δυνατοί ακόμη και ανατολίτικα κομμάτια συνθέτουν την ιδιαίτερη και προσεγμένη μουσική του Jarmusch, η οποία ”ντύνει” άψογα την ταινία και αποτελεί το δυνατότερο κομμάτι της, χωρίς να υποτιμάται το σενάριο ούτε και οι ερμηνείες των Hiddleston-Swinton..
http://cinemanazitiseis.blogspot.gr/
