Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν*!
Μετά τις μετρήσεις της κοινής γνώμης για τις επιδόσεις που μπορεί να σημειώσουν τα κόμματα στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, άρχισαν και οι μετρήσεις για τα πρόσωπα που συμμετέχουν στα διάφορα ευρωψηφοδέλτια και για τις πιθανότητες εκλογής τους στο ευρωκοινοβούλιο.
Οι πρώτες μετρήσεις δεν έκρυβαν καμιά απολύτως έκπληξη.
Εκείνοι που προηγούνται στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, σύμφωνα πάντα με τις μετρήσεις, είναι οι διάσημοι, όσοι δηλαδή έχουν γίνει γνωστοί στο ευρύ κοινό για κάποιο λόγο.
***
Έτσι, και με ορισμένες εξαιρέσεις, την προτίμηση των ψηφοφόρων φαίνεται να κερδίζουν τα πρόσωπα που έχουν γίνει γνωστά από την τηλεόραση, οι αθλητές που έτυχαν κάποιας αυξημένης προβολής, για αθλητικούς ή για άλλους λόγους, εκείνοι που προωθούνται και πριμοδοτούνται από τους κομματικούς μηχανισμούς, και φυσικά οι παλιοί και εν ενεργεία ευρωβουλευτές.
Η εικόνα αυτή, αν επαληθευτεί και στις κάλπες, θα επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά πως μπορεί όλοι μας να λέμε και να επαναλαμβάνουμε ότι επιθυμούμε να δούμε καινούργια πρόσωπα στην πολιτική και πρόσωπα που έχουν γνώσεις, πολιτική άποψη αλλά και ικανότητες για να ανταποκριθούν στα καθήκοντα ενός ευρωβουλευτή, αλλά τελικά καταλήγουμε στο να ψηφίζουμε με τον ίδιο τρόπο πάλι.
***
Φυσικά δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε και τη μεγάλη ευθύνη των ίδιων των κομμάτων που επιλέγουν όλο και περισσότερους διάσημους για τα ψηφοδέλτια τους, με όρους που δεν έχουν καμιά σχέση με την πολιτική αλλά με το λεγόμενο lifestyle.
Όπως, επίσης, ευθύνονται και για τα θέματα που συζητούνται δημόσια ενάμιση, περίπου, μήνα για τις ευρωεκλογές, τα περισσότερα απ’ τα οποία ελάχιστα σχέση έχουν με την Ενωμένη Ευρώπη και τις πολιτικές της.
***
Οπότε, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», όπως λέει και ο στίχος του Μανώλη Ρατσούλη από το τραγούδι του «Υδροχόος».
Μέχρι αποδείξεως του εναντίον βέβαια, αν υπάρξει τέτοια απόδειξη ποτέ…
Απ’ όλους μπορείς να κρυφτείς αλλά ποτέ από μια εισπρακτική εταιρεία;
Το θέμα του ιδιωτικού χρέους και των ανεξόφλητων δανείων προς τις τράπεζες λόγω πραγματικής αδυναμίας των οφειλετών, παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για πάρα πολλούς νεοέλληνες, παρά τις υποσχέσεις όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών για δίκαιες, λογικές και βιώσιμες λύσεις.
Συνέπεια της κατάστασης αυτής είναι και το ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποφεύγουν να απαντήσουν ακόμα και στο κινητό τους τηλέφωνο αν δουν άγνωστο νούμερο φοβούμενοι μήπως τους καλεί κάποια εισπρακτική εταιρεία.
***
Μόνο που δεν είναι και τόσο εύκολο το να γλιτώσεις από εισπρακτική εταιρεία και το γιατί το εξηγεί το παρακάτω κείμενο που αλιεύσαμε στη χιουμοριστική ιστοσελίδα tovatraxi.com (δημοσιεύτηκε στις 10 Απριλίου 2024), με τίτλο «Έλληνας ναυαγός εντοπίστηκε σε ερημικό νησί από εισπρακτική εταιρεία», που έλεγε ότι:
«Ένας Έλληνας ο οποίος αγνοούνταν εδώ και χρόνια μετά από ναυάγιο στον Ειρηνικό Ωκεανό εντοπίστηκε σήμερα από εισπρακτική εταιρεία, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας. Ο άνδρας, που είχε χαθεί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και είχε κηρυχθεί επίσημα νεκρός από τα σωστικά συνεργεία μετά από πολύμηνη έρευνα, εντοπίστηκε από την εισπρακτική εταιρεία “Βαμπιρίδης και ΣΙΑ Ο.Ε.” η οποία τον αναζητούσε για οφειλή του από ένα δάνειο που είχε πάρει το 2012.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η εταιρεία δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια να βρει τον Έλληνα οφειλέτη, και αφού επικοινώνησε με όλη του την οικογένεια μέχρι 15ο βαθμό συγγενείας, τους συνεργάτες του, τους φίλους του και το κατοικίδιο του, επέκτεινε την έρευνα της σε άλλα σημεία του πλανήτη, μέχρι που ειδικά εκπαιδευμένοι δύτες της τον εντόπισαν στο μακρινό νησί Tokeratakimou της Μικρονησίας.
Πηγές της εταιρείας αναφέρουν πως ο άνδρας αρχικά φάνηκε να μη θέλει να επιστρέψει, αγκαλιάζοντας έναν φοίνικα και ουρλιάζοντας «ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ».
Ωστόσο πιστεύουν ότι η αντίδραση του αυτή οφείλεται στη διαταραγμένη ψυχική του κατάσταση, η οποία εκτιμούν ότι θα βελτιωθεί μόλις τον ενημερώσουν για τη νέα πολύ συμφέρουσα ρύθμιση που του προτείνει η τράπεζα, με δόση μόνο 250 ευρώ το μήνα για τα επόμενα 156 χρόνια.»
***
Φυσικά το κείμενο είναι σατιρικό, αλλά ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί, όντας απόλυτα βέβαιος, πως κάτι ανάλογο δεν θα μπορούσε να συμβεί και στ’ αλήθεια;
