Η αντιμετώπιση νέων καταστάσεων και δυσκολιών, μας παροτρύνουν κάθε φορά να ταυτιστούμε με ανθρώπους που θαυμάζουμε και έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις με εμάς. Άλλωστε, η ηρωοποίηση και η καθιέρωση τους ως πρότυπα, μας βοηθάνε να δούμε αλλιώς τα πράγματα, να διαβεβαιώσουμε τον εαυτό μας ότι όλα καλά θα πάνε, αφού όλα κύλισαν ομαλά και στον τάδε.
Η ταύτιση από εποχή σε εποχή συνήθως διαφέρει. Αλλά και το πρόβλημα και η ηλικία μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή προτύπων. Στην περίοδο που διανύουμε, εκτός από το κομμάτι των ΜΜΕ που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με διαφημίσεις, προκειμένου να εμβολιαστούμε ή να κάνουμε έστω ένα διαγνωστικό τεστ για να μειώσουμε την διασπορά του ιού, οι ομιλίες στις εκκλησίες από τους ιερείς, στα σχολεία από τους δασκάλους, αλλά και από τον προσωπικό μας γιατρό, από όλους αυτούς δηλαδή που εμπιστευόμαστε με κλειστά μάτια, μας ενθαρρύνουν και μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό.
Εμείς ίσως σε ένα ποσοστό να τηρούμε τις προτροπές του κράτους, τι γίνεται όμως με όλους τους παραπάνω;
Κατά καιρούς, τα μίντια μας πληροφόρησαν για πλαστά πιστοποιητικά εμβολισμών τόσο γιατρών και νοσηλευτών όσο και από τους εκπαιδευτικούς. Να πω την αλήθεια ότι τους αφουγκράστηκα και κατανόησα τον φόβο και την αγωνία τους, γιατί όλα αυτά που ακούγονται και λέγονται μόνο αμφιβολίες μας δημιουργούν. Όμως, ένα απλό τεστ δεν νομίζω πώς σου δημιουργεί τόσο μεγάλο φόβο ώστε να αποφεύγεις να το κάνεις.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι στο επεισόδιο που διαδραματίστηκε μπροστά μου πριν τρεις περίπου ημέρες, όπου ένας ιερέας έλεγε χαρακτηριστικά στον φαρμακοποιό ‘’ γράψε το εκεί αρνητικό να φύγω’’ χωρίς ντροπή και χωρίς σεβασμό σε κανέναν από όλους εμάς που περιμέναμε. Έτσι ο ιερέας θα κάνει την λειτουργία του ανενόχλητος, ενώ οι πιστοί που θέλουν να προσέλθουν στο ναό για να προσευχηθούν, θα πρέπει ή να κάνουν το τεστ ή να είναι εμβολιασμένοι ή να καθίσουν στο σπίτι τους.
Συμπερασματικά λοιπόν, θα συμφωνήσω με εκείνους που υποστηρίζουν σθεναρά ότι δεν έχουν πρότυπα. Είναι αυτόφωτοι, αυτάρκεις και δεν τα χρειάζονται. Ίσως να έχουν δίκιο, προτιμούν να πλάσουν τον εαυτό τους όπως νομίζουν και να πάρουν τις αποφάσεις με την δική τους κρίση και όχι με του άλλου. Αυτό ίσως το πράττουν και πολλοί από εμάς, οι μεγαλύτεροι όμως σε ηλικία που δεν είναι μορφωμένοι, που έχουν άλλα μυαλά και που δεν μπορούν να σκεφτούν όπως εμείς, είναι προσκολλημένοι στα πρόσωπα της εξουσίας και ειδικά στους ιερείς. Αφού λοιπόν αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, ας φροντίσει το κράτος και ας ελέγξει περισσότερο τις εξουσίες της πολιτείας αφήνοντας τους απλούς πολίτες για λίγο στην ησυχία τους, γιατί όπως αποδείχτηκε, τελικά αυτοί είναι και οι πιο σωστοί.
Της Σταματίας Γκαραλιάκου
