Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως, οι ακάλυπτοι χώροι μέσα στην πόλη είναι η βασικότερη εσωτερική πηγή ρύπανσής της.
Τους χώρους αυτούς μπορούμε να τους κατατάξουμε σε δύο κατηγορίες.
1) Στους Δημοτικούς ή ιδιωτικούς χώρους που δεν έχει γίνει καμία εργασία και παραμένουν σαν οικόπεδα και
2) Στους ακάλυπτους χώρους που προβλέπονται από την πολεοδομική Νομοθεσία κατά την έκδοση αδείας ανεγέρσεως οικοδομής.
Οι χώροι της πρώτης περίπτωσης είναι και η βασικότερη πηγή ρύπανσής της και τούτο διότι: Τα χιλιάδες I. X. ατοκίνητα της πόλης και των χωριών, παρόλη την απλωσιά της πόλης και των πολλών δρόμων της, βρίσκουν φιλοξενία στους ακάλυπτους αυτούς χώρους που είναι γεμάτοι με χώματα και λάσπη και το χώμα στους εγκαταλείπουν τους χώρους αυτούς να μεταφέρουν την λάσπη και το χώρα στους δρόμους από τους οποίους περνάνε. Έτσι όλοι οι δρόμοι γεμίζουν από σκόνι που μεταφέρεται στά μαγαζιά, στα σπίτια αλλά και στον οργανισμό μας με όλες τις γνω στές συνέπειες. Και άλλοτε μας δόθηκε η ευκαιρία να τονίσουμε την ανάγκη λήψης μέτρων, από την Δημοτική μας αρχή, για να σταματήσει το κακό. Ποτέ όμως δεν είναι αργά.
Έτσι, άν πραγματικά η Δημοτική μας αρχή ενδιαφέ ρεται να κλίσει ή ακόμα να περιορίσει τις εσωτερικές πηγές ρύπανσης της πόλης δεν χρειάζεται παρά, πολλή θέληση, λίγη δουλειά και ακόμα λιγότερα χρήματα. Κατά τη δική μας ταπεινή άποψη θα πρέπει ο Δήμος να ξεκινήσει πρώτα από τις δικές του πηγές ρύπανσης.
Να περιφράξει όλους τους Δημοτικούς χώρους και ακόμα καλλίτερα να τους στρώσει με γκαζόν τοποθετόντας απαγορευτικές πίνα κίδες για παρκάρισμα.
Να υποχρεωθούν οι κάτοι κοι που διαθέτουν τέτοιους χώρους να τους περιφράζουν, απαγορεύοντας το παρκάρισμα αυτοκινήτων• οι μή συμμορφούμενοι να τιμώ ρούνται με χρηματικά πρόστιμα.
Να ειδοποιούνται οι συμπολίτες μας, που διαθέτουν τέτοιους χώρους αλλά λείπουν από την πόλη, να συμμορφώνονται, μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, με τη Δημοτική μας αυτή διάταξη. Διαφορετικά ο Δήμος να κάνει τις ανάλογες εργασίες χρεώνοντας σχετικά τον ιδιοκτήτη.
Πιστεύουμε ακόμα πως η διάθεση οποίου δήποτε ποσού θα είναι ασήμαντη μπροστά στη μεγάλη προσφορά προς την πόλη και ιδιαίτερα στα
Αν ακόμα δεν είναι της αρμοδιότητας Δήμου, μπορούν οι Δήμοι να προκαλέσουν απόφαση του αρμόδιου υπουργού για να ρυθμιστεί νομοθετικά ώστε με την υποβολή του σχεδίου της άδειας οικοδομής να υποβάλε ται και σχέδιο αξιοποίησης του ακάλυπτου χώρου καί να παρακολουθούνται από τα πολεοδομικά γραφεία σαν ενιαία και να εφαρμόζονται οι συνέπειες του Νόμου όπως ακριβώς και στις παρα βάσεις τις οικοδομικές.
Σήμερα που το τσιμέντο μας έχει κυριεύσει και συνεχώς περιορίζονται οι χώροι χαράς και παιχνιδιού, οι χώροι ζωής, θα λέγαμε, ας πορθούν τα μέτρα εκείνα που θα περιορίσουν το κακό όσο είναι δυνατό και στο θέμα αυτό η Δημαρχιακή μας αρχή έχει τον πρώτο λόγο.
Έχουμε την εντύπωση πως κανένας συμπολίτης μας δεν θα αντιδράση σε μια τέτοια ενέργεια του του Δήμου γιατί και οι ίδιοι υφίστανται τις συνέπειες της φοβερής αυτής κατάστασης της πόλης και θα βοηθήσουν την ωραία προσπάθεια.
Έτσι, θα έχουμε περιορισμό της ρύπανσης και προσφορά των χώρων, μέχρι αξιοποίησής τους οριστικής, στα παιδιά που διψάν από τέτοιους χώρους.
Αν δεν παρθούν τα παρα πάνω μέτρα ή και άλλα που διαφεύγουν από μας, δεν θα μπορέσουμε να γλυτώσουμε από τη μάστιγα αυτή, κι αν ακόμα ασφαλτοστρωθούν ό λοι οι δρόμοι της πόλης μας.
Η τόλμη είναι μεγάλη αρετή κ. Δήμαρχε και κ.κ. Δη μοτικοί Σύμβουλοι
Εξετάζοντες την 2η περί πτώση του ακάλυπτου χώρου που προβλέπεται από τις διατάξεις περί πολεοδομίας, πιστεύουμε πως η φίλο σοφία του Νόμου είναι πολύ διαφορετική από αυτή που θεληματικά ή άθελα ακολουθείται.
Είναι λυπηρό ότι οι χώροι αυτοί για εστίες ζωής και τάντησαν χώροι βρωμιάς, σκουπιδόδρομοι και εστίες μόλυνσης και ειδικότερα στις πολυκατοικίες όπου ζούν αρκετές δεκάδες πολιτών.
Εμείς πιστεύουμε πως η φιλοσοφία του σχετικού νόμου είναι ότι οι χώροι αυτοί να μετατρέπονται σε ωραία παρκάκια όπου οι κατοικούν τες στα τσιμέντα των πολυκατοικιών να βρίσκουν λίγη γαλήνη, το οξυγόνο της ζωής. Και στο σημείο αυτό μπορεί να επέμβει ο Δήμος μας ώστε και οι χώροι αυτοί να μεταβληθούν σε παιδότοπους συμπληρώνοντας έτσι ένα κομμάτι από την χαμέγη συνεχώς παιδική χαρά.
