Επιμέλεια: Θεόδωρος Κ. Πασσαλίδης
Η πόλη της Πτολεμαΐδας υπήρξε για πενήντα περίπου χρόνια σημαντικός σιδηροδρομικός σταθμός της βόρειας Ελλάδας. Οι γραμμές του τραίνου που περνούν από τις ανατολικές εσχατιές της πόλης οδηγούσαν τους ταξιδιώτες από την Κοζάνη στο Αμύνταιο και από εκεί στην Έδεσσα, στο Πλατύ και τη Θεσσαλονίκη. Ο Αθανάσιος Παλαιοκώστας στο βιβλίο του «Πτολεμαΐδα: Βόλτα στην πόλη 1950 – 1970» αναφέρει πως η Πτολεμαΐδα συνδέθηκε με σιδηροδρομική γραμμή με τη Θεσσαλονίκη τον Απρίλη του 1952 όταν ο ΟΣΕ ονομαζόταν ακόμα ΣΕΚ (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους). Τα τελευταία δρομολόγια πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβρη του 2010.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Πτολεμαΐδας βρίσκεται στη ανατολική άκρη της πόλης. Πρόκειται για ένα διώροφο κτίριο το οποίο μοιάζει πολύ με τον αντίστοιχο σταθμό του γειτονικού Αμυνταίου. Από την πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής υπάρχει στέγαστρο το οποίο χρησίμευε για να προστατεύει τους επιβάτες από άσχημα καιρικά φαινόμενα. Είναι κατασκευασμένο από τσιμέντο, βρίσκεται στο ύψος ακριβώς μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου ορόφου και στηρίζεται από τρεις κολόνες. Το ισόγειο χρησίμευε για επιβατικούς λόγους: έκδοση εισιτηρίων, χώροι αποσκευών, χώροι αναμονής κτλ ενώ ο πάνω όροφος χρησίμευε ως οικία του εκάστοτε σταθμάρχη. Στη βόρεια και τη νότια πλευρά έχει πέντε παράθυρα με ξύλινα παραθυρόφυλλα ενώ στη δυτική πλευρά υπάρχουν έξι παράθυρα και μια θύρα.
Τα δρομολόγια του τραίνου σταμάτησαν τον Δεκέμβρη του 2010. Από τότε το κτίριο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του. Οι εσωτερικοί χώροι είναι ολότελα ρημαγμένοι ενώ και ο εξωτερικός χώρος μαρτυρά την απόλυτη εγκατάλειψη και απαξίωση. Ένα ακόμα μνημείο της αστικής ζωής της πόλης που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη καταστροφή.
