Ο λαόν κατεψήφεσεν,
με την βουλήν ετάεν,
ο Τσίπρας έντον Σαμαράς
κι ο Σαμαράς εκάεν.
Ο Σαμαράς επέρασεν,
το Μαξίμου επάρθεν,
ατός και αν επέρασεν
‘ς σα ποδάρια εστάθεν…
Τον Σαμαράν μενέστε ‘τον
πέτε ‘τον, Τσίπρας έρται,
ας αναλλάζ’ και ας φορεί,
‘ς σην απαντήν να έρται.
Ο Σαμαράς εκόσεψεν,
αγληγορεί να φεύει,
έναν τσουβάλ’ ενέσπαλεν
γομάτον ας σα χρέη..
Ο Τσίπρας, ο χιλιάκλερον,
έρθεν ‘ς σο κατοθύρ’ ι,
ερθεν ‘ς σο συναπάντεμαν,
‘κ’ εύρεν τον νυκοκύρη.
Αρ έρθεν και εγόνεψεν
‘ς ση παλατί την πόρταν,
πουδέν ‘κ’ ελέπ’ τον Σαμαράν
να δί’ ατόν την πόσταν.
Τερεί απάν, τερεί αφκά,
τερεί δεξιά κι οπίσ’ ι,
o Σαμαράς επούσεψεν
εγέντονε καπίτσι.
Κρίμαν ‘ς σ’ εσέν, νε Σαμαρά,
‘ς σο τσιβτελίν το πόι σ’,
αέτς πώς εντροπίασες
τ’ αρχοντικόν το σόι σ’…
Ο Σαμαράς δειλίασεν
να παραδί’ κλειδία,
γιατί ατός ξαν τάεται
να παίρ’ την εξουσίαν!
Έϊ κιτί ,κόσμε άκλερε,
θάνατος να μη έτον,
οι βασιλιάντ’ να μ’ έλλαζαν,
πάντα είνας να έτον…
΄΄Αέτς πα η Ελλάδα μουν
επέμ’νεν μαναχέσα,
οι Γερμανοί εχ’ κ’ έρχουνταν
ν’ εφτάν ατέν, ντου ‘κ’ έσαν..΄΄
Αέτς πα η Ελλάδα μουν
εχάσεν τον Αντώνην
και εύρεν τον Αλέξανδρον
τα πόνια ατς να λαρώνει.
