Σα 1965 σο Ίνελι ούλ’ οι χωρέτ’ επλέρωναν κάθαν χρόνον το φόρον για το νερόν.
Ο Σάλτσον όρκον εδέκεν σον καφενείον απέσ’:
– Πασκίμ εζάντυνα εγώ να πλερώνω τη Θεού το νερόν …! Ίντιαν θέλτς ας εφτάνε ‘μεν.. Είπεν, κ’ εποίκεν ατό πα, καμίαν το νερόν ‘κ’ επλέρωσεν. Εμαζεύταν τα χρέατα τ’ σην εφορίαν τη Καϊλαρί κι ο έφορον εμέντσεν τον αστυνόμον τη χωρί , τον Σουριάν, να πιάν’ και φυλακών τον άχαρον τον Σάλτσον.
Ο αστυνόμον σο κιφάλ’ απάν έστειλεν τον χωροφύλακαν κ’ επήεν σ’ οσπίτ’ τη Σάλτσονος και λέει ατόν:
– Κοσμά, σε θέλει ο αστυνόμος…!
Ο Κοσμάς εγροίξεν θα φυλακών ατόν, επέρεν έναν τσαντάχ, έβαλεν απές ολίγον ψωμίν, ημσόν πλεξούδαν σκόρδα, ολίγα ελέας, τυρίν, εποίκεν τ’ αζούχ’ ν ατ’, επέρεν και το φενέρ’ ατ’ σο χέρ’ και ακολουθά τον ους την αστυνομίαν . Ο αστυνόμον λέει ατον:
– Κοσμά, αν δεν πληρώσεις, είμαι υποχρεωμένος να σε υποβάλω σε κράτηση .
Ο Σάλτσον λέει ατον: – Ό,τι θέλτς, ποίσον, εγώ τον λόγο μ’ εδέκα, κεπεζές σο χωρίον ‘κι ίνουμαι..
Ο αστυνόμον ετέρεσεν να πλερών ‘κ’ έν’, είπεν το χωροφύλακαν:
– Βάλ’ τον μέσα… Επάτεσαν ατόν απές κ’ εδέκαν ατόν δύο σκαμνία να κάθεται .
ο Σάλτσον έξέγκεν την πλεξούδαν τα σκόρδα, έφαεν έναν βούραν κ’ εσκάλωσεν ρέχκεται.
Η αστυνομία τ’ απές εσκύλαξεν σκορδίλαν. Ένοιξαν τα πόρτας και τα παραθύρια οι χωροφυλάκ’ κ’ εξέβαν οξουκά….
Ενύχτωσεν. Έπεσαν ούλ’ κά να κοιμούνταν, ατότες σην αστυνομίαν εκοιμούσαν.
Ο Σάλτσον επλώθεν σα σκαμνία απάν και σίτια κοιμάται εσκάλωσεν και ρουχνίζ’. Τα τζάμια τ’ αστυνομίας εσίουταν.. Εσκώθαν ‘ς σο ποδάρ’ οι χωροφυλάκ’, είδαν με τ’ ατόν τιδέν ‘κ’ ίνεται, ένοιξαν την πόρταν κ’ ‘εστειλαν ατόν μεσανυχτί σ’ οσπίτ’ν ατ’..!
Ο Σάλτσον επέρεν τ’ αζούχ’ν ατ’, έψεν γάλια -γάλια το φενέρ’ αποτσουγκώθεν κ’ επήεν σ’ οσπίτ’ν ατ’ ..
Σ’ απαδαμέρ’ την ημέραν ο Σουριάς επήεν σον εφοριακόν. Ντο είπεν ατόν ‘κ’ εξέρουμε και ο εφοριακόν ετσισλάεψεν το χρέος ατ’…
Απ’ ατότε κι υστερνά, όσα φοράς έρχουτον ο εισπράκτορας σο χωρίον για τα φόρους τη νερού, ο Σάλτσον, σιτ’ έπινεν την καϊφέν ατ’, μονολόγανεν :
<< Ελάτεν γνωστικοί, φάτεν τη παλαλού τον βίον…>>
