Ο Σάλτσον και ο Σεϊμένον ας σην πατρίδαν ας σ’ έναν χωρίον έσανε, το Καρμούτ’ . Τ’ οσπίτια τουν γιαν – γιανά. Άναυα ατό εντάμαν εχπάσταν, έρθαν πρόσφυγες κ’ εκάτσαν ‘ς σο Ίνελι.
Πάντα έλεγαν κι ιστόριζαν τη πατρίδας τα τράβαλα κ’ εδέβαζαν τον καιρόν ατούν.. Όντες ετσάτευαν ,επείραζαν ό εις τον άλλον… Οι δύος πα ψηλοί και παληκαράν, ‘ς σο σπαθίν ατούν μύαν ‘κ’ εκάθιζαν…
Έναν πουρνόν, καλοκαίρτς καιρός ‘ς σα 1971 τη χρονίας, ο Σάλτσον έρθεν ‘ς σην καφενέν τη Σεϊμένονος κ’ εκάτσεν να πίν’ την καφέν ατ’. Το ταπιάτ’ν ατ’ εγνώριμον ..’Σ ση τραπέζί τον κώλον καμίαν ‘κ’ εκάθουτον. Πάντα επαίρνεν το σκαμνίν, επένεν ‘ς σην κιοσιάν κεικά’, εσταυροποδαριάουτον ‘ς σ’ έναν ποδάρ’ απάν’, εκατήβαζεν το ρεμπούπλικον ους τ’ ομμάτια τ’ κ’ ενεμήνεν την καφέν.
Ο καφετζής εποίνεν την καφέν πικρόν ζεχίρ’, εβάλνεν α’ ‘ς σ’ έναν δίσκον με τ’ έναν ποτήρ’ γομάτον νερόν κ’ έρχουτον, έστεκεν εμπροστά ‘ς σον Σάλτσον.
Ο Σάλτσον ετάλευεν, επαίρνεν απ’ εμπρ’ το νερόν κ’ έσκωνεν έπιν α’ . Εφήνεν το ποτήρ’ ‘ς σο δίσκον κι υστέρ’ εβάλνεν την καφέν απάν ‘ς σο γόνατόν ατ’ και γάλια – γάλια έπινεν ατό…
Έναν ημέραν ο καφετζής φέρ’ ατόν την καφέν.. Ο Σάλτσον παίρ’ το ποτήρ το νερόν, πίν τ’ ημ’σόν και θέκ’ ατό ‘ς σον δίσκον .. Ο Σεϊμένον σκούται να φεύ’ κι ο Σάλτσον λέει ατόν:
– Εστά, ας πίν’ ατό ,΄ς σο τρανόν τη δουλείαν ‘κι θα πας..!
Ο Σεϊμένον εγούζεψεν και λέει ατόν:
-Χουσμέτια αν θέλ’τς, ‘ς ση γαρή σ’ δέβα …
Ο Σάλτον επέρεν ξαν’ το ποτήρ’, έπεν ολίγον κι άλλο κ’ εφέκεν α’ ‘ς σο δίσκον .
Ο Σεϊμένον εκλώστεν να φύεται κι ο Σάλτσον ξαν λέει:
Νέπε μίαν πα ας εποίνες άμον άθρωπος έναν καλόν…!
Ο Σεϊμένον άλλο κ’ εταγιάνεψεν. Επέρεν το ποτήρ’με το νερόν ,ντ’ επέμνεν, κ’ ετσάγκλιξεν ατό ‘ς σα κατσία τη Σάλτσονος… Σ’ ατό απάν ο Σάλτσον, όπως εκράτνεν το καφκίν με το ζεστόν την καφέν, κλώσκεται και σύρ’ ατό ‘ς σα κατσία τ’… Άχαρον ο Σεϊμένον εκάγαν τα μουντσούρια τ’, ετσινάξαν τ’ ομμάτια τ’… Με τ’ έναν το χέρ’ σπογγίεται και με τ’ άλλο σκών’ και σύρ’ τον δίσκον ‘ς σο κιφάλ’ τη Σάλτσονος, υβρίζ’…υβρίζ’ κι ανασκάφτ’ ατόν..
– Νέπε γαϊδίρ’, έκαψες κ’ εμάντσες ‘με … Αείκον παίγνια πα ίνεται ; Ουτανμάζ’ ‘κ’ εντρέπεσαι …Αν εζάντυνες, φα’ ας σο σκατό σ’.. Να χέζω την καφέν ντο θα πίν’τς….
Δέβα, χάθ’ απ’ αδακά, άλλο μ’ ελέπω ‘σε…!
Ο Σάλτσον ξάϊ ‘κ’ εκαλάτσεψεν … Ενέμ’νεν ημ’σόν ώραν κι ας τ’ επέρασεν η χολή τη Σεϊμένονος .. είπεν ατον :
-Δέβα απές ..κι όντες αποχολιάσκεσαι, ποίσον έναν καφέν και φέρο ‘με….
-Φαρμάκ θ’ ευτάγω και φέρω ‘σε…!
– Άθρωπος ους να μη ίνεσαι, την καφέν άλλο μη χασεύς και φέρ’τς ατό… !
