Ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας συνεχίζεται και το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο. Αβέβαιος είναι και ο χρόνος κατά τον οποίο θα προκύψει η τελική κατάσταση, όποια κι αν είναι και όσο “τελική” μπορεί να είναι αυτή.
Για παράδειγμα, η νομιμοποίηση, ακόμα και ενός ιδανικού για τον Πούτιν αποτελέσματος, μπορεί να πάρει πάρα πολλά χρόνια για να επιτευχθεί.
Σε κάθε περίπτωση, η κάθε στάσιμη μέρα ακόμα και ώρα που περνάει στην έκβαση του πολέμου, φορτώνει προβλήματα στην πλάτη του Πούτιν.
Ο Ρώσος πρόεδρος κατάφερε να χάσει την αίγλη του σε μια νύχτα. Ακόμη κι αν κερδίσει τον πόλεμο, έχασε την ειρήνη.
Έχασε, για δεκαετίες, τις καλές σχέσεις με την ΕΕ και με πολλά άλλα κράτη.
Απέκτησε, αιωνίως, δεκάδες εκατομμύρια ορκισμένους εχθρούς από τον πληθυσμό της Ουκρανίας, σε σχέση με τα σχέδιά του για τη χώρα αυτή.
Κέρδισε την απέχθεια πλήθους λαών και κρατών.
Καθημερινά, κερδίζει την αντιπάθεια μέρους του πληθυσμού της Ρωσίας.
Πιθανά, καθημερινά πλέον, να κερδίζει την απαξίωση από ομοεθνείς αξιωματούχους του.
Σε ένα κράτος που η ελεύθερη έκφραση της γνώμης, ενδεχομένως, επιφέρει
κυρώσεις, βλέπουμε πλέον διαδηλώσεις κατά του πολέμου, μολονότι οι διαδηλωτές αυτοί γνωρίζουν πως η κατάληξη είναι, πιθανότατα, η σύλληψη.
Επιγραμματικά, ο πρόεδρος Πούτιν κατάφερε να καταστρέψει αναφανδόν την καλή εικόνα που προσεκτικά έχτιζε επί είκοσι δύο χρόνια, γεγονός, βέβαια, που ήταν δικαίωμά του. Κάθε μέρα που αντέχει ο Ουκρανικός λαός στην εισβολή, η εικόνα του μουτζουρώνεται όλο και περισσότερο.
Με τις αποφάσεις του καταφέρνει, τώρα και στο επέκεινα, να αμαυρώνει την εικόνα του Ρωσικού κράτους, του Ρωσικού λαού και του Ρωσικού στρατού, γεγονός που δεν είναι καθόλου δικαίωμά του, και που, κατά τη γνώμη μου, θα το πληρώσει πολιτικά.
