Ο Πάρις Κουκουλόπουλος για τον θάνατο του Γιάννη Καραχισαρίδη

Τον ήξερα τον Γιάννη πολύ πριν το 2007, χρονιά που ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, όχι μόνο γιατί ήταν Κοζανίτης μα γιατί αποτελούσε ξεχωριστή παρουσία στα θέατρο και γενικότερα στο χώρο του πολιτισμού της χώρας μας. Για το έργο του στο δικό μας ΔΗΠΕΘΕ μίλησε το κοινό, μίλησε η κριτική, μίλησαν οι εργαζόμενοι-συνεργάτες του και μαζί τους όλοι προσυπογράφουμε.
Η πιο αξιοσημείωτη συνεισφορά του Γιάννη στην πορεία του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης υπήρξε η νέα εποχή που σηματοδότησε με την έλευση του στο πεδίο της συνεργασίας με όλες τις ντόπιες θεατρικές σκηνές και η αξιοποίηση-ανάδειξη του πλούσιου δυναμικού της περιοχής που εμφορείται απο τις διαχρονικές αξίες του θεάτρου και εκφράζεται με αυτές.
Συμπαραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ με ντόπια σχήματα, συμμετοχή ταλαντούχων “ερασιτεχνών” στις μεγάλες παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ, ανέβασμα έργων ντόπιων θεατρικών συγγραφέων από την έλευση του Γιάννη και μετά χαρακτηρίζουν το θέατρο στον τοπο μας που ζει τη δική του άνοιξη.
Ειναι σημαντικό οτι με το Γιάννη στο τιμόνι του το ΔΗΠΕΘΕ κράτησε ζωντανές όλες τις παρακαταθήκες των προηγούμενων καλλιτεχνικών διευθυντών του που το έστησαν στα πόδια του το έκαναν υποστατό θέατρο σε όλη τη χώρα. Με δυο λόγια ο Γιάννης ήρθε για να χτίσει και όχι για να γκρεμίσει και αυτό έπραξε με ιερή προσήλωση στην αποστολή του.
Το μειλίχιο του χαρακτήρα του που αναγνωρίζεται από όλους όσοι τον γνώρισαν από κοντά συνετέλεσε καθοριστικά στην εξέλιξη αυτή, ωστόσο η δυναμική της συνεργασίας πιστεύω ότι οφείλεται στην άποψη που είχε ο Γιάννης για το θέατρο και το ρόλο των ΔΗΠΕΘΕ. Κοινωνός της ιδέας της Μελίνας που τα καθιέρωσε, δούλεψε με συνέπεια για κάτι που πίστευε και ο χαρακτήρας του επέδρασε καταλυτικά στο αποτέλεσμα.
Η καλύτερη τιμή στη μνήμη του δεν είναι άλλη από το κράτημα της άνοιξης στα θεατρικά δρώμενα του τόπου αφήνοντας όλα τα λουλούδια να ανθίσουν.
Καλό ταξίδι Γιάννη…