Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν σήμερα. Λευτέρηδες και Ελευθέριες και να μην παραβλέψουμε και τις Ανθούλες. Όμως το μυαλό μου, αυτή τη μέρα, γυρίζει 27 χρόνια πίσω. Ταξιδεύει στη Λάρισα και στη γιορτή μιας εφημερίδας. Μιας εφημερίδας, που αποτέλεσε και αποτελεί ΘΕΣΜΟ για τους Λαρισαίους και όχι μόνο. Μια εφημερίδα που διανέμονταν τότε και για πολύ καιρό, ακόμα, στις αυλές των σπιτιών, στα πρότυπα εντύπων της Αγγλίας. Συντελεστής και πρωταγωνιστής του όλου αξιοθαύμαστου εγχειρήματος, ένας χαρισματικός και αξιοθαύμαστος άνθρωπος. Ο αείμνηστος ΤΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ. Ο κύριος Τάκης, όπως τον αποκαλούσαν οι Λαρισαίοι. Με κάπα κεφαλαίο. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ήταν ταυτόσημες έννοιες.
Αυτή τη μέρα ήταν σαν να γιόρταζε η Λάρισα. Ένα μελισσολόι. από απλούς ανθρώπους και από εκπροσώπους θεσμών και φορέων, για να δώσουν τις ευχές τους, για μακροημέρευση και μεγάλες επιτυχίες. Συμπρωταγωνιστές, μια πλειάδα αξιόλογων δημοσιογράφων, που κυνηγούσαν την είδηση και δεν περίμεναν την ενημέρωση κλισέ, διαφόρων ανακοινώσεων, από θεσμούς και φορείς. Τις ολόθερμες ευχές μου, για συνέχεια, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, που υφίστανται όλα τα έντυπα μέσα ενημέρωσης, σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο, λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι παλαιότεροι δημοσιογράφοι της περιοχής μας, θα θυμούνται τον αείμνηστο Τάκη Δημητρακόπουλο, σε ένα σεμινάριο δημοσιογραφίας, το 1996,στην αίθουσα του αίθουσα, να ξεδιπλώνει την συσσωρευμένη εμπειρία του… Οι μνήμες ισχυρές, παρά τα 27 χρόνια…
