Ο Νικολάκης και το… τηγανέλαιο. – Από τη στήλη ΑΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ (19/10)

Παρακολουθώντας το πρόγραμμα που αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα η ΔΙ.Α.ΔΥ.ΜΑ. Α.Ε. (Διαχείριση Απορριμμάτων Δυτικής Μακεδονίας) για την ανακύκλωση των τηγανέλαιων, θυμηθήκαμε τον τρόπο με τον οποίο παραλίγο να ξεκινήσει αυτού του είδους η ανακύκλωση την περίοδο των φοιτητικών μας χρόνων (σ. σ. προ αμνημονεύτων ετών…).
***
Τότε, καθώς οι προμήθειες της μάνας, που μεταφέρονταν και μας παραδίδονταν μέσω των θρυλικών taper, τελείωναν σχετικά γρήγορα αφού εκτός από νέοι ήμασταν και πολύ φαγανοί, από ένα σημείο και έπειτα βασιζόμασταν στις όποιες μαγειρικές μας γνώσεις που, κακά τα ψέματα, για τους περισσότερους από μας περιορίζονταν στα αυγά- μάτια, την μακαρονάδα και τις τηγανητές πατάτες. Το δε λάδι που ρίχναμε στη φριτέζα, με μέτρο και σύνεση, το χρησιμοποιούσαμε για να τηγανίσουμε… τσουβάλια ολόκληρα από πατάτες, μέχρι που εκτός από χρώμα και όγκο έχανε και κάθε χαρακτηριστική ιδιότητα του, οπότε αναγκαζόμασταν, με βαριά καρδιά, να το πετάξουμε.
***
Όλα αυτά συνέβαιναν, βέβαια, μέχρι την ημέρα που ένας καλός φίλος και συνομήλικος μας, ο Νικολάκης, είχε την φαεινή ιδέα της πρώτης… ανακύκλωσης τηγανέλαιου, με την χρησιμοποίηση του για καλλωπιστικούς λόγους.
***
Κέντρο της Θεσσαλονίκης, κοντά στην πλατεία Ναυαρίνου, νωρίς ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, ωραίος καιρός, όλος ο φοιτητόκοσμος της γειτονιάς στα μπαλκόνια των αντικρυστών πολυκατοικιών να παίζει τάβλι, χαρτιά, ν’ ακούει μουσική, να μιλάνε οι από εδώ με τους απέναντι γελώντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο.
***
Ξαφνικά, μια δυνατή φωνή ακούγεται από ένα μπαλκόνι, αναγκάζοντας τους πάντες να σωπάσουν και όλα τα βλέμματα να στραφούν προς τα εκεί. «Νικολάκη, άμα σώσεις, να ΄ρθεις να σε στραγγίσω τα μαλλιά για να έχουμε λάδι για τις πατάτες»!
***
Τα βλέμματα όλων στρέφονται αμέσως στο σχετικά έρημο δρόμο, όπου βαδίζει καμαρωτός και με κεφάλι απαστράπτον ο Νικολάκης, ο οποίος ακούγοντας τα λόγια του συγκατοίκου του, στρέφεται για λίγο προς το μπαλκόνι και με το δεξί χέρι του κάνει νόημα καθησυχάζοντας τον, ενώ με το αριστερό του δείχνει πως πρέπει να σωπάσει καθώς έχουν γίνει ήδη θέαμα.
***
Τι είχε συμβεί;
***
Ο Νικολάκης, μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να κλείσει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού και η κοπέλα θα τον περίμενε το ίδιο απόγευμα στο Λευκό πύργο. Διάλεξε το καλύτερο δικό του παντελόνι απ’ τα δύο που διέθετε και το φόρεσε αφού το τέντωσε καλά, καλά, έπεισε τον συγκάτοικο να του επιτρέψει να φορέσει μόνο για εκείνο το απόγευμα το δικό του καινούργιο πουκάμισο, δανείστηκε λίγο after shave από τους φοιτητές ένοικους του γειτονικού διαμερίσματος και ετοιμάστηκε να ξεκινήσει για την σημαντική αυτή συνάντηση. Πριν κλείσει, όμως, την πόρτα του ασανσέρ είδε στον καθρέπτη του απέναντι μια σημαντική έλλειψη. Δεν είχε φτιάξει όπως έπρεπε τα μαλλιά του, που πετούσαν δεξιά κι αριστερά. Επέστρεψε, αμέσως, αναζητώντας κάποιο σωληνάριο με μπριγιαντίνη, αλλά δεν βρήκε ούτε ίχνος. Δοκίμασε να τα στρώσει με νερό, αλλά το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποίησε, όχι τόσο ως προς την φόρμα, όσο ως προς την στιλπνότητα των μαλλιών. Τότε του ήρθε η φαεινή ιδέα. Το λάδι απ’ την φριτέζα με το οποίο είχαν τηγανίσει το μεσημέρι τις πατάτες! Πριν προλάβει να αντιληφθεί ο συγκάτοικος τι σκόπευε να κάνει, όρμησε στην κουζίνα, άρπαξε την φριτέζα που βρισκόταν μονίμως πάνω στο πετρογκάζ, γέμισε τις χούφτες του με τηγανέλαιο και το άπλωσε στα μαλλιά του. Μια ματιά στον καθρέπτη και το αποτέλεσμα, επιτέλους, τον ικανοποίησε. Έτοιμος, λοιπόν, ο Νικολάκης!
***
Το ραντεβού με την κοπέλα θα πρέπει να πήγε καλά, καθώς είδαμε και άλλα απογεύματα τον Νικολάκη να κατηφορίζει προς το Λευκό Πύργο. Δεν ρωτήσαμε να μάθουμε τι ακριβώς έγινε, καθώς το ενδιαφέρον μας περιστρεφόταν γύρω απ’ την τύχη του τηγανέλαιου και αν είχε… επιστραφεί στην φριτέζα.
***
Ο συγκάτοικος του Νικολάκη, ομιλητικός και ιδιαίτερα πρόθυμος να αφηγηθεί τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια, την επομένη ενημέρωσε απ’ το μπαλκόνι όλη την γειτονιά πως με το που επέστρεψε ο Νικολάκης αργά το βράδυ, τον έβαλε κάτω και του έστιψε τα μαλλιά, αλλά, δυστυχώς, η ποσότητα που αποκόμισε δεν έφτασε να γεμίσει ούτε τη μισή φριτέζα, οπότε αναγκάστηκε στην επόμενη τηγανιά να προσθέσει κι άλλο λάδι.
***
Πάντως και ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα, σημασία έχει πως με την πρωτοβουλία και την τόλμη του Νικολάκη έγινε πριν πολλά χρόνια η πρώτη προσπάθεια για την ανακύκλωση τηγανέλαιων. Ίσως αν επέμενε περισσότερο να βελτίωνε την μέθοδο του, να είχε καλύτερο αποτέλεσμα και σήμερα να μιλούσαμε για «μέθοδο Νικολάκη» στην ανακύκλωση τηγανέλαιων.