Ο Λαφαζάνης παραιτήθηκε από την ηγεσία της Λαϊκής Ενότητας

Είναι τραγικό αλλά όλα τα μέχρι τώρα ιστορικά νικηφόρα εγχειρήματα της Αριστεράς, παρά τις όποιες αρχικές κατακτήσεις τους, δεν μπόρεσαν να έχουν θετική προοπτική και στην πορεία ηττήθηκαν, αφήνοντας συχνά πίσω τους μελανές σελίδες.

Τελευταίο νοσηρό σύμπτωμα ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δυσφήμησε όλη την Αριστερά της Ευρώπης και έπληξε βαρύτατα το σύνολο της Αριστεράς στην Ελλάδα, ενώ η μνημονιακή πολιτική του αξιοποιήθηκε από την δεξιά αντίδραση και το υπόλοιπο κατεστημένο της χώρας μας για να συκοφαντήσει αυτήν καθ’ εαυτήν την Αριστερά, βάζοντας το σύνολό της στο βρόμικο κάδρο.

Η Αριστερά στην οικουμενική της διάσταση χρειάζεται σήμερα κατεπειγόντως μια ριζική, βαθιά και αποτελεσματική αλλαγή, που αν δεν την πραγματοποιήσει θα καταντήσει στα αζήτητα, ως ένα περίεργο μουσειακό είδος, που σε λίγο θα αναφέρεται με ψιλά γράμματα ως υποσημείωση στα ιστορικά βιβλία.

Όπως επανειλημμένα έχω τονίσει, η Αριστερά στην χώρα μας και μέσα σε αυτήν και η ΛΑ.Ε, οφείλει να επαναθεμελιωθεί εκ βάθρων και χωρίς αναστολές, μέσα από τη συνέχεια των καλύτερων παραδόσεων της. Και ή θα επαναθεμελιωθεί εκ βάθρων στο ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό τομέα, αναζητώντας νέους αποτελεσματικούς και βιώσιμους δρόμους μετασχηματισμού, χωρίς τα δογματικά βαρίδια και στερεότυπα του παρελθόντος, ή θα αργοσβήνει ταπεινωτικά χωρίς κανένα μέλλον.

Δεύτερον: Η Αριστερά, συντρόφισσες και σύντροφοι, αντιμετωπίζει στην χώρα μας και ένα άλλο κρίσιμο δίλημμα: ή θα καταξιωθεί εκ νέου ως η κατ΄εξοχήν βαθιά πατριωτική δύναμη της εθνικής μας ζωής ή θα πνιγεί βαλτωμένη στην αναξιοπιστία και σε μύριες ανεπίλυτες αντιφάσεις.

Και αυτή η εκ νέου ανάδειξη της Αριστεράς σε πατριωτική δύναμη επιβάλλεται πολύ περισσότερο στις σημερινές συνθήκες όπου το ευρωενωσιακό εγχείρημα αποσυντίθεται, η ψευδο – παγκοσμιοποίηση καταρρέει και το έθνος κράτος επανέρχεται με νέους όρους στο προσκήνιο ως καταφύγιο των εργαζομένων, ενώ ζούμε σε μια περιοχή όπου οι εθνικές απειλές και οι κίνδυνοι μεγεθύνονται.

Η αναφορά της Αριστεράς στον πατριωτισμό δεν μπορεί να είναι αισχυντηλή και ενοχική, δεν μπορεί να θεωρείται ολίσθημα, αν όχι και παρέκκλιση από τις αρχές μας. Και θεωρώ υποχρέωσή μου να πω πως είναι αδιανόητο ότι δεν μπορέσαμε ως σχήμα της ΛΑ.Ε να βγάλουμε μια κοινή θέση για την Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ όταν προσωπικά διαρκώς εκφωνούσα μια άποψη εναντίον αυτής της Συμφωνίας μια άποψη που είχε αρχή, μέση και τέλος, δεχόμουνα καταιγιστικά πυρά και εύκολες κατηγορίες για εθνικισμό, οι οποίες συχνά έφταναν από επαγγελματικά αριστερόμετρα σε πρωτοφανείς συκοφαντικές κατηγορίες, οι οποίες, δυστυχώς, έβρισκαν έδαφος στις γραμμές των άλλων συνιστωσών της ΛΑ.Ε αλλά ακόμα και του Αριστερού Ρεύματος. Λυπάμαι ειλικρινά.

Η Αριστερά της Ελλάδας συγκροτήθηκε ως μαζική λαϊκή πολιτική δύναμη με ρίζες και εθνική εμβέλεια, όταν με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ ανέλαβε τολμηρά ένα απελευθερωτικό εθνικά και κοινωνικά ρόλο. Της Αριστεράς προσέδωσε, επίσης μια νέα λαϊκή αίγλη η υπεράσπιση μεταπολεμικά και στην πρώτη γραμμή του Κυπριακού και της ενιαίας ανεξάρτητης Κύπρου και στη συνέχεια το Πολυτεχνείο. Είμαι υποχρεωμένος να θυμηθώ ότι στην πύλη του Πολυτεχνείου, όταν έμπαινε το τανκς, ψάλαμε όλοι οι πολιορκημένοι τον εθνικό ύμνο και ανεμίζαμε ψηλά τις ελληνικές σημαίες, τις οποίες αν κρατήσουμε τώρα σε καμιά ανάλογη διαδήλωση πιθανόν να βρεθούμε κατηγορούμενοι, απ’ όσους κλειδοκράτορες προφυλάσσουν τις παραχαραγμένες αρχές μας.

Αυτό το νήμα του δημοκρατικού προοδευτικού πατριωτισμού πρέπει να ξαναπιάσει η ΛΑ.Ε και συνολικά η Αριστερά της εποχής μας για μια κυρίαρχη, ασφαλή, ακέραια και ανεξάρτητη Ελλάδα, χωρίς ευρωατλαντικά δεσμά. Και πρέπει να ξαναπιάσει η ΛΑ.Ε αυτό το νήμα, προκειμένου να υπηρετήσει μια προοδευτική αλλαγή στη χώρα και για να φράξει τον δρόμο στην εθνοκαπηλεία της πιο αντιδραστικής Δεξιάς, της Ακροδεξιάς και του νεοναζισμού.

Και οφείλει η Αριστερά να ξαναπιάσει το νήμα του δημοκρατικού, προοδευτικού πατριωτισμού ιδιαίτερα σε μια εποχή μιας νέας αποικιοποίησης της χώρας, όπου το αίτημα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης αναβιώνει με νέους όρους και γίνεται ζωτικό για την επιβίωση της πατρίδας μας, του λαού αλλά και της νεολαίας μας που μαζικά εκκενώνει την χώρα μας.

Πατριωτισμός, κοινωνικός μετασχηματισμός και διεθνιστική αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, για την ελευθερία τους και ενάντια σε κάθε μορφής εθνική καταπίεση και κοινωνική εκμετάλλευση, είναι αξεδιάλυτα συνώνυμα στην ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα.

Τρίτον: Συντρόφισσες και σύντροφοι, η ΛΑ.Ε έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια βήματα για ένα ριζοσπαστικό ρεαλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση.

Δυστυχώς, τα βήματά μας αυτά ενώ ήταν αξιόλογα δεν προχώρησαν λόγω μια ελλιπούς δημιουργικής προσπάθειας και κυρίως λόγω δογματικών αγκυλώσεων σε προγραμματικά θέσφατα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν και τα οποία παρέπεμπαν σε άλλες εποχές.

Αγαπητοί σύντροφοι, τα θετικά βήματα στις επεξεργασίες μας οφείλουν να καταστούν αφετηρία για μια πολύ πιο τολμηρή και ρεαλιστική προγραμματική επεξεργασία, η οποία θα απαντά θετικά και τολμηρά, μακριά από στερεότυπα του παρελθόντος, στην ανάγκη μετασχηματισμού για ένα παραγωγικό, αξιοκρατικό και αποτελεσματικό κράτος και ένα νέο μεταβατικό παραγωγικό, πρωτοπόρο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, αποδοτικό κοινωνικό και οικολογικό οικονομικό πρότυπο της χώρας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μου, κυρίως για όσα δεν επιχείρησα να ανατρέψω στην πορεία μας, λόγω των αντιστάσεων και των συγκρούσεων που θα επέφεραν, επιλογές, υποβάλλω την παραίτησή μου από την θέση του Γραμματέα του Π.Σ. της ΛΑ.Ε και της Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος.

Αυτή, άλλωστε, ήταν η δηλωμένη πρόθεσή μου, όταν ανέλαβα από τη πρώτη στιγμή πλήρως την ευθύνη του κακού εκλογικού αποτελέσματος.

Αν τότε δεν παραιτήθηκα, είναι γιατί άκουσα αρκετούς συντρόφους που εκτιμώ και οι οποίοι μου ζήτησαν να συγκρατηθώ, τουλάχιστον για λίγες μέρες.

Όταν, όμως, σε συνεδρίαση διευρυμένης Εκτελεστικής Γραμματείας του Α.Ρ είδα επιστολές και άκουσα παροτρύνσεις για παραίτησή μου, ο κύβος της παραίτησής μου είχε για μένα ριφθεί.

Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση πέρα από το πρόβλημα της ήττας να προστεθεί και ένα άλλο ζήτημα διχασμού στις γραμμές μας.

Άλλωστε, η παραμονή μου στην ηγεσία ΛΑ.Ε και Ρεύματος θα σήμαινε βαθιές αλλαγές σε επιλογές και πρόσωπα για τις οποίες έχω αναφερθεί.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, αυτήν την ώρα η ΛΑ.Ε χρειάζεται μια ευρύτατη πρωτοβουλία εκλογικών συνεργασιών που θα απευθύνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις δυνάμεις, χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και αγκυλώσεις, που αντιτάσσονται στο νέο καταστροφικό διπολισμό, την λιτότητα και την ακροδεξιά.

Ξέρω ότι μια τέτοια απεύθυνση δεν θα έχει θετική ανταπόκριση απ’ όλες τις πλευρές. Θεωρώ όμως αναγκαία την ανάληψη πρωτοβουλίας για να αποκαλυφθούν αλαζονείες, αυτάρκειες, αυταρέσκειες και διάτρητοι προσανατολισμοί που εκφωνούνται, χωρίς να εννοούνται, για δημαγωγικούς, παραπλανητικούς λόγους.

Ανεξαρτήτως, όμως, συμμαχιών, πολύ περισσότερο αν δεν υπάρξουν στην έκταση που επιθυμούμε, η ΛΑ.Ε βρίσκεται σε μια δοκιμασία και σε ένα δίλημμα που για αν απαντηθεί χρειάζεται δύναμη και αποφασιστικότητα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η κάθοδος με σχετική επιτυχία στις εκλογές της 7ης Ιουλίου απαιτεί σιδερένια βούληση, μεγάλη αυτοπεποίθηση και ισχυρό ενωτικό πνεύμα πρώτα απ’ όλα από το Αριστερό Ρεύμα και συμμαχίες με όσους θελήσουν να συμμαχήσουν με την ΛΑ.Ε.

Κυρίως, η κάθοδος στις εκλογές για να έχει πιθανότητες ενίσχυσης του ποσοστού μας χρειάζεται βαθιά βελτίωση της δημόσιας εικόνας της ΛΑ.Ε στις κατευθύνσεις που έχω προτείνει, χωρίς παραλυτικές ισορροπίες και άγονους συμψηφισμούς με άλλες συνιστώσες της ΛΑ.Ε.

Μπορούμε να προχωρήσουμε σε αυτά τα βήματα;

Στις πολύ δύσκολες ώρες διακρίνονται οι δυνάμεις, οι αρετές και οι αντοχές μιας παράταξης.

Η ικανότητά της να έχει μέλλον και να παίρνει δύσκολες και τολμηρές αποφάσεις.

Ελπίζω το Αριστερό Ρεύμα πάντα μέχρι τώρα πρωτοπόρο, να αποδειχθεί για άλλη μια φορά αντάξιο της αδούλωτης, τολμηρής και έντιμης ιστορικής του διαδρομής».