Ο Νίκος Πορτοκάλογλου γεννήθηκε στον Βόλο,έζησε όμως και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη.
Το 1980 ίδρυσε το συγκρότημα “Φατμέ”,σήμερα σχεδόν 40 χρόνια μετά καταθέτει τα συναισθήματά του στο oraiokastro24 για αυτό το συγκρότημα αλλά και με τι άλλο θα ήθελε να ασχοληθεί!
Ποια είναι η γνώμη του για τα μουσικά παιχνίδια;Τι τραγούδια σιγοτραγουδάει μόνος του;
Και μας μιλάει για κάτι μοναδικό!Για το ότι “πιάνει” το τιμόνι για μια σχολική εκδρομή,μια σχολική εκδρομή μουσικής!! Με συνεπιβάτες τους “Ευγενείς Αλήτες” θα κάνουν στάση στις 6/2/2019 στη Πτολεμαΐδα για να ενώσουν τις φωνές τους με την ευρωπαϊκή χορωδία του μουσικού σχολείου Πτολεμαΐδας!
Από νεαρή ηλικία είχατε συνειδητοποιήσει την κλήση σας στη μουσική. Υπήρχε όμως και μια ακόμη εναλλακτική που θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε;
Ναι, μικρός ονειρευόμουν να γίνω γελοιογράφος. Λάτρευα τις γελοιογραφίες του Κυρ, του Μητρόπουλου και πολλών άλλων και σκιτσάριζα μετά μανίας αστείες φάτσες και περίεργα ζώα. Μετά όμως έπεσε στα χέρια μου μια κιθάρα και τελείωσαν όλα. Η μάλλον τότε άρχισαν όλα.
Όταν ασχοληθήκατε επαγγελματικά με την μουσική σκηνή φανταζόσασταν ποτέ ότι το όνομά σας θα γινόταν τόσο αγαπητό στο κοινό;
Όχι φυσικά. Ούτε με ενδιέφερε τότε. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να βρω ένα τρόπο να ζήσω τη ζωή του περιπλανώμενου μουσικού. Το όνειρο μου ήταν να περάσω τη ζωή μου μέσα σε στούντιο ηχογραφήσεων, πούλμαν περιοδιών και προπαντός σε συναυλιακές σκηνές. Και είμαι ευγνώμων που τόσα χρόνια τώρα ζω αυτό το εφηβικό μου όνειρο…
“Φατμέ”, τι συναισθήματα σας γεννιούνται από την ανάμνηση αυτού του συγκροτήματος;
Ζεστά και τρυφερά συναισθήματα όπως όταν σκέφτομαι τους παιδικούς μου φίλους «Παιδικές φιλίες, χαμένες παραλίες, χαμένη διαδρομή» που λέει και το τραγούδι.
Τα τραγούδια σας κάλυπταν συναισθηματικά ανθρώπους διαφόρων ηλικιών. Τι σημαίνει αυτό για σας;
Σημαίνει πληρότητα και σημαίνει επίσης πως βιώνω τη χαρά της επικοινωνίας με διαφορετικούς ανθρώπους διαφορετικών τάξεων και ηλικιών. Πράγμα που το απολαμβάνω και στη ζωή μου.
Υπάρχουν τραγούδια σας που δώσατε σε άλλους καλλιτέχνες και σας πούμε ότι το «μετανιώσατε» ; Θα θέλατε να τα είχατε ερμηνεύσει εσείς;
Τα περισσότερα τα έχω ερμηνεύσει πρώτα εγώ και μετά σε δεύτερη εκτέλεση κάποιοι εκλεκτοί συνάδελφοι, τραγουδοποιοί και τραγουδιστές. Και πολλές φορές έχουν γνωρίσει μεγαλύτερη επιτυχία στη δεύτερη εκτέλεση τους. Αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί πρώτα απο όλα αισθάνομαι δημιουργός, συνθέτης και στιχουργός και μετά τραγουδιστής.
Τα τηλεπαιχνίδια μουσικού χαρακτήρα πιστεύετε ότι μπορούν να βγάλουν πραγματικά ταλέντα; Η διάρκεια της εκπομπής, η πίεση της κάμερας και του χρόνου πιστεύετε ότι επιτρέπουν σε ένα καλλιτέχνη να ξεδιπλώσει το ταλέντο του;
Δεν έχω άποψη. Δεν τα παρακολουθώ.
Ποιο τραγούδι σας είναι αυτό που σιγοτραγουδάτε αυθόρμητα; Το πιο ξεχωριστό σας;
Συνήθως σιγοτραγουδώ κάποια νέα ιδέα. Κάποιο τραγούδι που είμαι ακόμη στη διαδικασία να το παιδεύω, να το πλάθω ακόμα…
Αν σας ζητούσα να μου πείτε το γνωμικό που σας αντιπροσωπεύει ποιο θα ήταν αυτό;
Α, ένα του Γκράχαμ Γκρήν που διάβασα πρόσφατα τα λέει όλα για μένα: Όσο δεν είμαστε σίγουροι, είμαστε ζωντανοί.
“Σχολική Εκδρομή” η επιλογή εορτασμού των 60 χρόνων σας. Ένας εορτασμός προσφοράς στα μουσικά σχολεία. Πείτε μας δυο λόγια για αυτό το μουσικό ταξίδι.
Η Σχολική εκδρομή είναι ένα ταξίδι συνάντησης με τους σημερινούς εφήβους που θα είναι οι αυριανοί συνθέτες, μουσικοί και ερμηνευτές της χώρας μας. Το ξεκίνησα τον περασμένο χειμώνα και μου έχει δώσει τεράστια χαρά και έμπνευση. Συναντάω τα νέα παιδιά μέσα στο θαυμαστό περιβάλλον των Μουσικών Σχολείων της χώρας, που αισίως έχουν φτάσει τα 50, κόντρα στις οικονομικές δυσκολίες της εποχής και κάνουμε πρόβες και παραστάσεις με τις Χορωδίες τους. Έχω εντυπωσιαστεί από το επίπεδο των σχολείων, των καθηγητών και των μαθητών και απο τον ενθουσιασμό που επικρατεί στη συνεργασία μας. Γι αυτό και ανυπομονώ για την συνάντηση με τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας.
Δίνετε ένα κομμάτι του εαυτού σας μέσα από την σχολική εκδρομή. Το μέγεθος της πράξης αυτής είναι σπουδαίο. Για σας είναι ένα κομμάτι της μουσικής σας ολοκλήρωσης;
Σίγουρα. Μέσα στη μεγάλη διαδρομή που έχω κάνει απο τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 μέχρι εδώ είναι μια εντελώς ξεχωριστή και ιδιαίτερη περιπέτεια που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Είναι μια φωτεινή, ηλιόλουστη Σχολική Εκδρομή.
