Εκπληκτικό φινάλε για το τμήμα μπάσκετ του Εθνικού Κοζάνης. Το τμήμα μπάσκετ που δημιουργήθηκε από τις στάχτες του πριν από περίπου 10 μήνες με μπροστάρη τον Δημήτρη Μάστορα και τους συνεργάτες του.
Πολύτιμος βοηθός σε μια ομάδα ο προπονητής. Στον Εθνικό έκαναν την τέλεια επιλογή με έναν άνθρωπο που αγαπάει αυτό που κάνει που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει πολλά «μπασκετικά ένσημα» και που δίνει το 100% σε αυτό που κάνει.
Αποτέλεσμα αυτή η εκπληκτική πορεία που έφερε τον Εθνικό στην 2η θέση και 1ο επιλαχών για την Γ΄ Εθνική σε περίπτωση άρνησης του ΠΑΟΚ Μεσοποταμίας.
Σε μια κατάθεση ψυχής ο Γιάννης Μήτσιαλος σε ανάρτηση του ανέφερε τα παρακάτω:
«Στις 11 Αυγούστου 2021 μετά από απίστευτα σκηνικά που δεν χρειάζεται να αναλυθούν περαιτέρω, λύνεται η συνεργασία με την προηγούμενη ομάδα μου. Στις 13 Αυγούστου ο Δημήτρης ο Μάστορας μου αναλύει το πλάνο του για την αναδημιουργία της μεγαλύτερης και πιο ιστορικής ομάδας της Κοζάνης , του Εθνικού.
Στις 23 Αυγούστου ανακοινώνεται η συνεργασία μας. Στην ομάδα βρίσκονται 8 παίχτες και λόγω της χρονικής περιόδου, είναι απίστευτα δύσκολο να βρούμε και άλλους . Το παλεύουμε όμως και δημιουργούμε μια ομάδα από το μείον, για να ξεκινήσει η προετοιμασία στις αρχές Σεπτεμβρίου. Κυνηγήσαμε μια ουτοπία. Λένε πως ουτοπία είναι αυτό που όταν κάνεις ένα βήμα , απομακρύνεται δύο, όταν κάνεις δυο βήματα , απομακρύνεται τέσσερα. Τι νόημα έχει τότε; Σε κάνει να προχωράς. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, προχωρήσαμε. Το σύνθημα μας ήταν το Trust the Process, τυπωμένο στην μπλούζα του όταν υπέγραφε με τον Παύλο , συμφωνία που δεν πίστευε κανείς. Δεκάδες προβλήματα καθημερινά από την πρώτη μέρα. Αλλά μαζί με τον Βασίλη τον Τσιότσιο και όλο το team , προσπαθούσαμε να τα ξεπερνάμε. Και τα καταφέρναμε. Μετά τον Σεπτέμβρη το ΔΑΚ ήταν ένα άγνωστο γήπεδο για εμάς.
Μόνο Δευτέρα απόγευμα. Και μετά στον αγώνα του Σαββάτου το ξαναβλέπαμε. Ήρθαν παίχτες , έφυγαν και κάποιοι που μας στοίχισε είναι η αλήθεια. Αλλά πιστέψαμε στα παιδιά μας και στην δουλειά μας. Χωρίς να επικαλεστούμε ούτε μια δικαιολογία ποτέ, αντίθετα με την πεπατημένη. Κάθε Τετάρτη στο γήπεδο του Αγίου Δημητρίου , χιλιόμετρα μακριά από την πόλη. Τρίτη βράδυ στο Λιάπειο.
Με δυσκολίες, με απουσίες για διάφορους λόγους. Δεν ζητήσαμε ούτε μια αναβολή σε αγώνα , η μοναδική ομάδα. Παίξαμε χωρίς play-maker σε ντέρμπι, παίξαμε με 8 παίχτες οι 6 προερχόμενοι από covid πάλι σε ντέρμπι. Παίξαμε πλήρεις σε ελάχιστα παιχνίδια. Τον Ιανουάριο έγραψα για το θαύμα του Εθνικού που έστησαν οι Μάστορας – Τσιότσιος με μηδενικό μπάτζετ και πολλοί με αποκάλεσαν υπερβολικό. Τώρα ξαναγράφω για το θαύμα όλων μας , που αν είμασταν λιγότερο άτυχοι θα διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα με πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες. 17 νίκες – 3 ήττες στο πρωτάθλημα. 6-0 στην δεύτερη φάση. Δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα που δεν την πίστευε και πιθανόν να μην την πιστεύει κανείς ακόμα. Εκτός από τον Τοπάλη, τον Μπλιούμη, τον Δούμα, τον Παπαντίνα, τον Τσιρέκα, τον Τσουμάνα, τον Μπίγγα , τον Μακρίδη, τον Κτενίδη, τον Γλυκόπουλο, τον Μπουνόβα, τον Τσίμτσιο, τον άτυχο για φέτος Γκουτζιομήτρο και τον Γεωργιάδη. Όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους , άλλοι πολύ, άλλοι περισσότερο. Αλλά το σίγουρο είναι ότι χωρίς έστω και έναν από αυτούς τους μεγάλους μάγκες , δεν θα γινόταν αυτή η επιτυχία. Τους ευχαριστώ όλους και τους έχω σαν παιδιά μου , δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Το χαιρόμαστε , το γιορτάζουμε και καμαρώνουμε για τα παιδιά μας. Δημήτρη και Βασίλη σας ευχαριστώ για όλα».
