Στην καθημερινή μεσημεριάτικη βόλτα μας, πριν το γεύμα και μετά τον πρωινό καφέ στο «ΚΑΦΕ ΚΑΠΠΑ» είχαμε μετά από πολύ καιρό, μια τυχαία και ευχάριστη συνάντηση. Τον «Δάσκαλο» με την συντροφιά του.
Ο Ευστάθιος Μακρίδης ή Τάσος ή «Δάσκαλος» όπως σχεδόν το ξέρουν οι περισσότεροι, με τον γιό του Ανέστη και τον γαμπρό του και παιδικό μου φίλο τον Μπάμπη, καλοπερνούσαν με τσιπουράκια και ουισκάκια στην Ταβέρνα «που θα πάμε …. Κουτουκάκι». Φυσικά είμασταν καλεσμένοι με τον φίλο μου Μάρκο και καλοδεχθήκαμε την πρόσκληση.
Δεν άργησε με την μοναδική και χαρακτηριστική αφήγησή του, να αρχίσει τα «μασλάτια» του ο «Δάσκαλος», άλλοτε διδακτικά, άλλοτε χωρατά, μα όλες οι ιστορίες βιώματά του!
«Ο ΕΠΙΣΤΗΘΙΟΣ ΦΙΛΟΣ»: Ήθελε να το βγάλει από μέσα του ο «Δάσκαλος», το είχε καημό μετά από πολλά χρόνια και άρχισε την διδακτική κι παραπονιάρικη ιστορία του: Είχα που λέτε παιδιά έναν επιστήθιο φίλο, παντού μαζί, σε παρέες , στη διασκέδαση, στα μεγάλα γλέντια, πληρωμένα όλα από εμένα.
Ο επιστήθιος φίλος μου ήταν ταμίας σε τράπεζα της πόλης μας. Ήταν μια εποχή που είχα οικονομικές δυσκολίες και με δάνεια από τη μια τράπεζα εξοφλώντας την άλλη, προσπαθούσα να ανταποκριθώ, χωρίς να εκτεθώ και τα κατάφερνα. Κάποια φορά επισκέπτομαι τον φίλο μου στην τράπεζα και του παραδίνω 200.000 δρχ. για την εξόφληση κάποιου γραμματίου. Ψάχνει στη στοίβα με τη χαρτούρα ο ταμίας φίλος μου, δεν βρίσκει το γραμμάτιο και μου λέει, «άφησέ τα θα το τακτοποιήσω».
Χαιρετώ τον φίλο μου και τον Διευθυντή της τράπεζας (οι τρείς μας παίζαμε συνεταιρικά λαχείο) και αποχωρώ. Δεν πέρασαν δέκα ημέρες και χτυπάει το τηλέφωνο από την τράπεζα που περίμενε την εξόφληση του γραμμάτιου που σας έλεγα, για να μου θυμίσουν ότι δεν αποπληρώθηκε το γραμμάτιο. Επιστρέφω στον επιστήθιο φίλου μου ταμία, τον ενημερώνω και του υπενθυμίζω την παράδοση εκ μέρους μου των 200.000 δρχ. Και η απάντηση ποια λέτε ότι ήταν; «Δεν θυμάμαι Τάσο»! Εκείνη τη στιγμή πέρασαν από του νου μου χίλιες σκέψεις, (ήταν και του χεριού μου) όμως είπα να φερθώ πολιτισμένα.
Πάνω στο περιστατικό μπαίνει μέσα στην τράπεζα ο λαχειοπώλης, συνομιλεί με τον Διευθυντή και μου λένε: «Τάσο το λαχείο μας κέρδισε 2,3 εκ δρχ.». Ούτε εκείνη τη στιγμή, ούτε ποτέ κοίταξα αν κερδίσαμε 2,3 εκ δρχ. ή 23 εκ δρχ. …. Όμως δεν ξεχνώ! Σε κάποια άλλη συναλλαγή με τον «φίλο» μου ταμία, προφασίσθηκα ότι δεν έχω μαζί μου 150.000 δρχ. και ζήτησα να με εξυπηρετήσει, όπως και έγινε. Ποτέ δεν του επέστρεψα τα χρήματα και ποτέ δεν μου τα ζήτησε …… Προβληματίστηκε πολύ ο «Δάσκαλος» αν έπρεπε να μας ονοματίσει τον «φίλο» ταμία ……
«ΒΛΑΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»: Και ο «Δάσκαλος» συνεχίζει ακάθεκτος: Ολοκληρώθηκε μια μεγάλη άσκηση στον στρατό και ο Διοικητής έπαιρνε τις παρουσίες. Συνυπηρετούσε μαζί μας και ένα λεβεντόπαιδο από την Πτολεμαΐδα, γιος ενός μερακλή ταβερνιάρη. Στην αναφορά ο συντοπίτης μας ανέφερε το όνομά του: «Βλαστός Γενναίος του Έρωτα και της Αγάπης». Τον ξανακαλεί ο Διοικητής να αναφερθεί και επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια. Είκοσι ημέρες φυλάκιση είναι η απάντηση του Διοικητή.
Όμως δεν του καλοκάθισε του Διοικητή η παράξενη συμπεριφορά του στρατιώτη και ρώτησε τον Λοχαγό του …. Την επόμενη ημέρα ο συντοπίτης μας στρατιώτης ήταν ξανά παρών στην αναφορά και επανέλαβε το όνομά του: «Βλαστός (το επίθετο), Γενναίος (το όνομα) του Έρωτα (πατρώνυμο) και της Αγάπης (όνομα μητρός). Και τότε ο Διοικητής αντί της 20ημέρου φυλάκισης του ανακοινώνει: «Είκοσι ημέρες τιμητική άδεια»!!! ΚΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «ΔΑΣΚΑΛΕ» ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΟΣ !!!
