Μια ομάδα προσφύγων του Γυαλί Τσιφλίκ στα Καϊλάρια το 1922 – Από τη στήλη του Γ. Καζαντζή στον ΠΑΛΜΟ (25/7)

Μια φιλική παρέα προσφύγων της πρώτης γενιάς, από το Γυαλί Τσιφλίκ της Μικράς Ασίας, λίγο πριν πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς για τη μητέρα Πατρίδα.
Το κτένι έφτασε στον κόμπο, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες και ότι χειρότερο ακόμα υπάρχει, τέθηκαν σε εφαρμογή, από την Κυβέρνηση του Ατατούρκ, με απώτερο σκοπό την εξα­φάνιση των Ελλήνων από τις Πατρογονικές τους εστίες. Έτσι, η καλή παρέα των συμπατριωτών μας, αφού έβαλαν τα καλά τους, έβγαναν και προφανώς, την τελευταία τους φωτογραφία, εγκατέλειψαν την γη των προγόνων τους και όλα τα υπάρχοντά τους, ξεχύθηκαν στους δρόμους και όπου φύγει, φύγει, με την προσδοκία της σύντομης επιστροφής στα αλησμόνητα μέρη τους. Για καλή τους τύχη, ύστερα από περιπέτειες στην μητέρα Πατρίδα, έσμιξαν στην Κοινότητα Καϊλαρίων, όπου, με το όνειρο της προσδοκίας για επιστροφή, έσβησε και το νήμα της ζωής τους στην αιματοβαμμένη γωνιά της Μακεδονίας μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, καθισμένοι οι: Χατζηαποστόλου Νικόλαος και Κουτρούδης Σταύρος.
Σειρά 2η, όρθιοι: Καλαϊτζόπουλος Ευγένιος, Μουδανιώτης Κωνσταντίνος, Τσιμπραηλίδης Χαράλαμπος, και Τσακιργιαννίδης Ευριπίδης.