Το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής από την Αθήνα προς τη Σιάτιστα είναι γεμάτο ευθείες. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όμως, το GPS μάς αναγκάζει διανύσουμε τα τελευταία περίπου 70 χιλιόμετρα μέσα από επαρχιακούς δρόμους ανάμεσα σε στροφές, αλλά και πυκνή βλάστηση, αριστερά και δεξιά μας. Για καλή μας τύχη, ο δρόμος είναι σχεδόν άδειος. Έξι ώρες οδήγησης, περίπου, μετά είμαστε στη Σιάτιστα, στο βασίλειο του Υποχθόνιου.
Δεν είχα ξαναβρεθεί σε αυτό το γραφικό χωριό λίγο έξω από την Κοζάνη, ο Υποχθόνιος, όμως, με είχε προετοιμάσει στα μηνύματα, που είχαμε ανταλλάξει τις προηγούμενες ημέρες, ότι αυτό το μέρος είναι διαφορετικό. «Θα έρθεις στο Τορόντο και θα καταλάβεις, bro», έγραφε το τελευταίο του sms, λίγο πριν ξεκινήσουμε από την Αθήνα.
Ο Υποχθόνιος έχει καταφέρει να συνδέσει το όνομά του, με το μέρος που μεγάλωσε. Η Σιάτιστα γι’ αυτόν είναι σταθμός και δε μπορεί να ζήσει εύκολα μακριά της. Κάθε φορά που την αποχωριζόταν, ονειρευόταν τη στιγμή της επιστροφής. «Είναι το ησυχαστήριο μου», λέει χαρακτηριστικά. Το μέρος που τον γεμίζει, που του δίνει κίνητρο και έμπνευση να συνεχίσει ό,τι κάνει. Γι’ αυτό και όταν έπεσε στο τραπέζι η ιδέα να κάνουμε μία συνέντευξη για το OneMan με τον ΥΠΟ, στο μυαλό μου υπήρχε μόνο μία επιλογή: Η κουβέντα να γίνει στη Σιάτιστα.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
Έχω την εντύπωση ότι ενθουσιάστηκε, που ξεκινήσαμε από την Αθήνα και φτάσαμε σχεδόν στην άλλη άκρη της Ελλάδας για να τον συναντήσουμε. Μάς περίμενε με ανυπομονησία και μάς ξενάγησε στα μέρη που μεγάλωσε, σε αυτά που έγραψε στίχους, αλλά και σε αυτά που προτιμά να πηγαίνει ακόμα σήμερα. Από τα πλακόστρωτα παραδοσιακά στενάκια, μέχρι τα νέα μαγαζιά στο κέντρο της Σιάτιστας. Το τρελό με αυτό το χωριό είναι ότι μικροί, μεγάλοι, όλοι ακούνε ραπ. Μια κάπως φανερή επιρροή από τον ΥΠΟ.
Αυτό που παρατήρησα στις περίπου πέντε ώρες που περάσαμε μαζί, είναι πως ο Τάσος Καρακώστας (όπως είναι το πραγματικό του όνομα) είναι ένας εξαιρετικά κουλ τύπος, με τον οποίο μπορείς να συζητήσεις τα πάντα. Από ελληνικό κινηματογράφο και μουσική, μέχρι πολιτική και την underground Αθήνα των 90s. Αν και βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα έχει πλήρη επίγνωση του τι γίνεται στην πόλη και όχι μόνο. Μιλήσαμε για τα πρώτα του χρόνια, τους Ζωντανούς Νεκρούς, τη ραπ, την τραπ, αλλά και τις νέες επιχειρήσεις που στήνει σήμερα, οι οποίες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη μουσική. Όμως, πρώτα απ’ όλα, ήθελα να μάθω από πού κι ως πού η Σιάτιστα έγινε το δικό του Τορόντο.
Αλήθεια, γιατί η Σιάτιστα είναι το «Τορόντο»;
Πολλοί μου έλεγαν ότι μοιάζω με τον Drake. Όπως κι αυτός, λοιπόν, άφησε τη Νέα Υόρκη για να ζήσει στο Τορόντο, την πόλη του, έτσι κι εγώ άφησα την Αθήνα για να μείνω μόνιμα στη Σιάτιστα. Είμαστε και στον Βορρά, ε, δεν θέλει και πολύ. Την έβγαλα «Τορόντο» και πλέον αρέσει μέχρι και στον Δήμαρχο. Για να μην μοιάζω με τον Drake, όμως, έβαψα το μαλλί ξανθό τώρα.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Οι συμμαθητές μου άκουγαν Ξύλινα Σπαθιά, Μωρά στη Φωτιά και τέτοια. Εγώ ήθελα κάτι διαφορετικό τότε. Τώρα τρελαίνομαι για Τρύπες και Αγγελάκα».
Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του Υποχθόνιου. Τι ακριβώς κάνεις τώρα εδώ;
Ασχολούμαι με τον πρωτογενή τομέα. Ήταν ένα όνειρο, που είχα από παιδάκι. Ήρθε η ώρα, μετά από έναν κύκλο που έκανα στη μουσική και στο ραπ, να ασχοληθώ και με άλλες επιχειρήσεις. Φυσικά, δεν μπορώ να σταματήσω το ραπ. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Απλά πλέον θα γράφω ό,τι θέλω, γιατί το βασικό μου έσοδο, δεν θα προέρχεται από τη μουσική. Τώρα ετοιμάζω ένα κρασί, το οποίο το ονόμασα Hemnus. Ύμνος στην ουσία. Ένα κρασί, που βγήκε έτσι ακριβώς όπως το ήθελα και αν το δοκιμάσεις, θα καταλάβεις ότι μιλάμε για άλλο επίπεδο. Έχω επίσης μια συνεργασία με τη NAK και ετοιμάζω τα δικά μου παπούτσια, τα οποία θα είναι τα Y NAΚ. Θα έχω μια σειρά από τρεις ανδρικούς κωδικούς, αλλά και ένα γυναικείο high heel.
Πώς ήταν τα πρώτα χρόνια στη Σιάτιστα; Τι αναμνήσεις έχεις από πιτσιρικάς;
Περάσαμε καταπληκτικά. Όλοι είχαν δουλειές και χρήματα εδώ. Ο πατέρας μου ασχολούταν από τότε με το εμπόριο γούνας και θυμάμαι γύριζε σπίτι, άδειαζε ένα τσουβάλι με λεφτά στην μπανιέρα και έμπαινα μέσα μαζί με τον αδερφό μου, τον Κάτα. Αν δεν είχα ασχοληθεί με τη μουσική, θα έκανα κι εγώ αυτό το επάγγελμα. Σκέψου, με το που τελείωνε ένα παιδί το γυμνάσιο, οι γονείς του τού έλεγαν να σταματήσει το σχολείο, προκειμένου να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Όμως, όταν η γούνα έπεσε, άλλαξαν πολλά.
Εγώ είδα πως η μουσική μπορούσε να μου δώσει πιο πολλά εκείνη την εποχή. Ήθελα να εκφραστώ μέσα από αυτή. Δεν ήθελα, όμως, να είμαι ίδιος με όλους. Οι συμμαθητές μου άκουγαν Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Μωρά στη Φωτιά, Nirvana, Metallica και τέτοια. Εμένα δεν μου άρεσε αυτό το πράγμα. Άλλο που τώρα μου αρέσει, βέβαια. Τώρα τρελαίνομαι για Τρύπες και Αγγελάκα.
Τότε δεν είχαμε ίντερνετ, δεν μπορούσαμε να ψαχτούμε. Μια μέρα, λοιπόν, πετυχαίνω στην ΕΡΤ 3 μια εκπομπή του Στάθη Παναγιωτόπουλου και παρουσιάζει ένα video clip των N.W.A. Πρώτη φορά είδα μαύρους, με φουλάρια στα μούτρα και πιστόλια, να λένε Fuck The Police. Θυμάμαι είπα αμέσως «αυτό είμαι εγώ». Αυτός ο ήχος μου άρεσε. Μετά άκουγα Public Enemy και κόλλησα. Δεν μπορούσα να ακούσω τίποτε άλλο.
«Ασχολούμαι με τον πρωτογενή τομέα. Ήταν ένα όνειρο, που είχα από παιδάκι».
Θυμάσαι το πρώτο τραγούδι που έγραψες τότε;
Πρέπει να ήταν ένα που έβριζα τον καθηγητή μου. Είχα κλέψει ένα μικρόφωνο, που είχαμε στις σχολικές εκδηλώσεις, το πήγα σπίτι, το συνέδεσα σε ένα recorder που είχαμε και άρχισα να ραπάρω. Κάναμε και πολύ γκραφίτι τότε με τον αδερφό μου και μετά τον έβαλα και αυτόν στο τριπάκι της ραπ μουσικής. Έχουμε και πολλές κασέτες από εκείνη την εποχή. Κάποια μέρα θα βγουν κι αυτά.
Το πρώτο συγκρότημα που έφτιαξα ως πιτσιρικάς ήταν οι Wiggas, δηλαδή οι White Niggas. Είχαμε βγάλει και κάτι κασέτες τότε και τις πουλούσαμε για 1000 δραχμές τη μία, σα να λέμε περίπου 20 ευρώ σημερινά. Πουλήσαμε καμιά 400αριά αντίτυπα τότε και βγάλαμε 400.000 δραχμές. Μιλάμε για γερή μπίζνα.
Και η πρώτη ουσιαστική επαφή με το ραπ πότε έγινε;
Ο Ευθύμης από τους Terror X Crew σπούδαζε στα Τ.Ε.Ι. της Κοζάνης. Μια μέρα, λοιπόν, μου το λέει κάποιος και τρέχω να τον βρω. Πήγα, τον συνάντησα, του άφησα μια κασέτα μου και το τηλέφωνό μου, αλλά αυτός με κοιτούσε λίγο περίεργα. Σαν να έλεγε από μέσα του «τι θέλει τώρα ο βλάχος;». Τέλος πάντων, εγώ τότε ήμουν 18, οπότε είχε έρθει και το χαρτί από τον στρατό, για να παρουσιαστώ στο Χαϊδάρι. Έρχομαι Αθήνα, παρουσιάζομαι κανονικά και κάποια στιγμή που μίλαγα με τη μάνα μου στο καρτοτηλέφωνο, μού λέει πως με έψαχνε ένας ράπερ. «Ποιος;» της λέω. «Ένας Ευθύμης», μου απαντάει. Τρελαίνομαι εγώ. Μου δίνει το τηλέφωνό του, τον παίρνω αμέσως και μου λέει «έλα στην πρώτη σου έξοδο στο τάδε στούντιο στη Νέα Ιωνία». Πάω που λες εκεί και πετυχαίνω τον DJ ALX, τον Αρτέμη, τον Ευθύμη και τον Τάκι Τσαν.
DJ ALX άσε το γ****μένο beat να πέσει
Γυρνάει τότε ο Τάκι Τσαν και μου λέει «εσένα σε έψαχνα καιρό». Είχαμε συναντηθεί σε ένα rap battle παλιά στη Θεσσαλονίκη και είχαμε κοντραριστεί, εγώ με τον αδερφό μου τότε, με το συγκρότημα που είχε ο Τάκι Τσαν με τον Μηδενιστή, τους GLD (Gate of the Living Dead). Με είχαν δει, αλλά δεν ήξεραν ποιος είμαι. Έβαλαν, λοιπόν, την κασέτα από εκείνο το live μπροστά μου και με αναγνώρισαν. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Ζωντανοί Νεκροί. Γράψαμε κι ένα κομμάτι εκείνη την ημέρα, τον Δραπέτη.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Το πρώτο συγκρότημα που έφτιαξα ως πιτσιρικάς ήταν οι Wiggas, δηλαδή οι White Niggas. Είχαμε βγάλει και κάτι κασέτες τότε και τις πουλούσαμε για 1000 δραχμές τη μία».
Μιας και το ανέφερες προηγουμένως, στο στρατό πώς ήσουν;
Θα σου πω τι πατέντα έκανα στο στρατό. Παρουσιάστηκα στο Χαϊδάρι και μετά πήγα στο Πολύκαστρο και στον Έβρο. Κοίτα, επειδή εμένα δεν με πιάνουν πολύ τα σύμβολα και οι σημαίες, μια μέρα έβαλα όλα τα ρούχα μου μέσα σε ένα σάκο και έφυγα. Την κοπάνησα από το στρατόπεδο.
Τι εννοείς; Έτσι απλά έφυγες;
Ναι σου λέω, απλά έφυγα. Γιατί τι θα μου έκαναν; Θα με σκότωναν; Έβγαινα σε όλες τις αναφορές Αδικαιολογήτως Απών. Από το Πολύκαστρο, λοιπόν, γύρισα σπίτι μου και είπα στη μάνα μου ότι έβαψα όλο το τάγμα και πήρα δύο μήνες τιμητική. Κάποια στιγμή έρχεται χαρτί για μετάθεση στον Έβρο και κάπως το έμαθε όλο αυτό η μάνα μου κανά δύο μέρες πριν. Με πάει στον διοικητή μου στο Πολύκαστρο και με ρωτάει τότε ο διοικητής. «Σου αρέσει ο στρατός αγόρι μου;». «Όχι», του λέω. Και γυρνάει στη μάνα μου και της λέει «ε, τότε τι μου τον έφερες;».
Πήγα μετά τον Έβρο και έφυγα ξανά από εκεί. Κάθισα μια εβδομάδα σπίτι και ξαναγύρισα. Δεν το είχα καθόλου με το στρατό. Θυμάμαι στην πρώτη σκοπιά που με έβαλαν να κάνω, γύρισα και έδωσα το όπλο μου στον λοχαγό και του είπα να την κάνει αυτός που πληρώνεται και όχι εγώ που δεν παίρνω τίποτα. Παρόλα αυτά απολύθηκα από το πεζικό μάχιμος, Ι1.
Τι αναμνήσεις έχεις από τις πρώτες ημέρες των ΖΝ;
Άλλη εποχή. Κάναμε αυτό που γουστάραμε. Ήμασταν οι πρώτοι που μιλήσαμε ανοιχτά για διάφορα θέματα. Απελευθερώσαμε τη γλώσσα, μιλήσαμε για τα ναρκωτικά, κάναμε battle με άλλους ράπερ. Ουσιαστικά περιγράφαμε την καθημερινότητα. Μέχρι τότε ήταν όλοι πιο φοβισμένοι. Η πρώτη μας κασέτα εντωμεταξύ διέρρευσε με κάποιο τρόπο και όπου και να πήγαινα άκουγα τα κομμάτια μας.
Έκανες κι άλλες δουλειές τον πρώτο καιρό που κατέβηκες στην Αθήνα;
Προφανώς. Κάπως έπρεπε να βγάλω χρήματα για να κυνηγήσω το όνειρό μου στη μουσική. Είχα πάει στην Ελευσίνα και δούλεψα λίγο στα καράβια. Κουβάλαγα ό,τι ερχότανε. Δεν την πάλεψα όμως πολύ. Μετά πήγα και δούλεψα σε μαγαζιά με ρούχα στη Γλυφάδα. Ξέρεις κάτι; Θα μπορούσα να μείνω στη Σιάτιστα που τα είχα όλα, αλλά δεν ήθελα αυτό. Ήθελα να το παλέψω στην Αθήνα και να γίνω ράπερ.
Όταν το άκουσαν αυτό στο χωριό τι είπαν;
Δεν το ξέρω, γιατί δεν ήμουν εκεί. Όμως μετά έμαθα ότι γελούσαν. Φοράγαμε και κάτι φαρδιά ρούχα τότε και μας σχολίαζαν όλοι. Εγώ δεν έβγαζα ποτέ το καπέλο Orlando Magic.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Τώρα ετοιμάζω ένα κρασί, το οποίο το ονόμασα Hemnus. Ύμνος στην ουσία. Ένα κρασί, που βγήκε έτσι ακριβώς όπως το ήθελα».
Ποιο ήταν το πιο «ΥΠΟ» κομμάτι εκείνης της εποχής;
Το Χάλια, Χάλια. Δώστε μου μπάφο να πιω, να φτιαχτώ, να κοπώ, να χαθώ, να γίνω χάλια. Αυτό το κόκκινο παίρνει κεφάλια, ντουμάνια, με κάνει χάλια, χάλια. Ακόμη και τώρα αν παίξει σε κλαμπ αυτό γίνεται χαμός.
Σας ενοχλούσε που ο ήχος σας δεν έπαιζε σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις;
Τι λες τώρα; Μου άρεσε. Μα αυτό έκραζα. Ήθελα το αλήτικο, το διαφορετικό, το underground.
Χρήματα βγάζατε τότε;
Ό,τι κάναμε από τα lives στο Αn στα Εξάρχεια. Τρεις φορές το χρόνο παίζαμε εκεί, γιατί μόνο αυτό μας δεχόταν με αυτά που λέγαμε. Από δισκογραφία και που βγάλαμε, δεν πήραμε τίποτα.
«Κάναμε αυτό που γουστάραμε τότε με τους ΖΝ. Ήμασταν οι πρώτοι που απελευθερώσαμε τη γλώσσα».
Ζήσατε, όμως, τη φάση στο έπακρο.
Τα έζησα όλα. Εκείνη την εποχή έπαιρνα τα πάντα, ό,τι υπήρχε. Μιλάμε για απίστευτα σκηνικά. Τώρα έχω ηρεμήσει.
Γιατί τα σπάσατε με τους ΖΝ;
Γιατί ο Μηδενιστής πήρε τα τραγούδια του Δεύτερου Τόμου που ετοιμάζαμε και τα έβαλε στο σόλο του. Ήμασταν όλοι έτοιμοι να βγάλουμε τον Δεύτερο Τόμο κι εκείνος πήρε κάποια κομμάτια, χωρίς να το γνωρίζουμε. Δεν πειράζει καλά έκανε, δεν το λέω με κακία. Εγώ άκουσα το Δεύτερο Τόμο στον Μεγάλο Ήρωα να φανταστείς. Αυτό με χάλασε πολύ εκείνη την εποχή και σε αυτή την ηλικία.
Τώρα η σχέση σου με τους υπόλοιπους πώς είναι;
Καλές είναι οι σχέσεις μας. Δεν πολυμιλάμε βέβαια. Αλλά δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα ο ένας με τον άλλο. Μπορεί να πούμε κάτι τη μια στιγμή και μετά να ξεχαστεί.
Με τον Τάκι Τσαν;
Κοίτα και με τον αδερφό μου πλακωνόμαστε στο ξύλο και με τον Τάκι Τσαν έχουμε πλακωθεί. Έτσι το βλέπω εγώ. Μετά δεν κρατάω κακία σε κανέναν.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Καλές είναι οι σχέσεις μας με τους υπόλοιπους. Δεν πολυμιλάμε βέβαια».
Θα ήθελες, όμως, να είχατε συνεχίσει ως Ζωντανοί Νεκροί;
Όχι. Ο καθένας έχει διαφορετικό στιλ. Εγώ προχώρησα πάρα πολύ στον ήχο, ενώ τα παιδιά μείνανε στο ίδιο. Μετά προσπάθησαν να κάνουν αυτό που κάνω εγώ, αλλά δεν τους βγήκε και ξαναγύρισαν πίσω. Και είναι αυτοί που είναι τώρα.
Τι εννοείς προχώρησες; Ψάχτηκες να φέρεις κάτι διαφορετικό;
Αυτό ήθελα πάντα. Το 2008 βγήκε το Κάνε Ντου, το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα underground κομμάτι, αλλά ξαφνικά έκανε το μπαμ. Μπήκα σε έναν άλλο κόσμο από εκείνη τη στιγμή και μετά. Τότε ήταν που ξεκινούσε δειλά δειλά και το ίντερνετ και τα πρώτα social media τύπου My Space κλπ. Οι Goin’ Through είχαν ανοίξει και το δρόμο να μπει η μουσική μας στα clubs. Τότε τους έκραζα, αλλά κατά βάθος τους ζήλευα με την καλή την έννοια. Την αναγνωσιμότητα τους, τα χρήματα, όλα. Κατάφερα, λοιπόν, να μπω σφήνα σε αυτούς. Τότε με είχε πάρει τηλέφωνο και η κυρία Μαργαρίτα Μάτσα από τη Minos-EMI, η οποία όντως πίστεψε σε εμένα.
Η νέα γενιά πάντως παίζει να σε ξέρει περισσότερο από το Κάνε Ντου και μετά.
Να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει αυτό. Γιατί το μετά είναι ο ΥΠΟ. Βγάζω, λοιπόν, τότε κι ένα ολοκληρωμένο album με τη Minos-EMI, το Ποιον Ακούς, το οποίο πήγε αρκετά καλά, γιατί είχε και το Κάνε Ντου μέσα. Όπου κι αν πήγαινα, άκουγα τη μουσική μου.
Έκανες συνεργασία μέχρι και με τον Φοίβο εκείνη την εποχή.
Ναι, ναι. Με πήρε ένα τηλέφωνο ο Φοίβος και κάναμε μια εξάμηνη συνεργασία με την Spicy. Έκανα δύο κομμάτια με την Έλλη Κοκκίνου και τη Δέσποινα Βανδή, τα οποία έγιναν χρυσά.
Έγινες φουλ εμπορικός δηλαδή.
Μα μόνο αυτό με ενδιέφερε.
Σε έκραξαν κάποιοι για αυτή τη στροφή.
E, ναι, προφανώς. Με έβριζαν. Και τώρα με βρίζουν κάθε μέρα. Και κόσμος και συνάδελφοι. Καλό είναι αυτό. Μάλλον οι τελευταίοι θα ήθελαν να κάνουν αυτό που κάνω, γι’ αυτό με βρίζουν.
Η φάση με την Capital πώς ξεκίνησε;
Μετά από αυτά, λοιπόν, που σου είπα, φεύγω για Θεσσαλονίκη και κάνω κάποιες απόπειρες με έναν νέο ήχο. Τότε είχε έρθει το South στην Ελλάδα, το οποίο είναι το σημερινό τραπ και είμαι ο πρώτος που το έφερε. Βρήκα παραγωγό, ο οποίος είχε έρθει από Αγγλία, και μου το πρότεινε. Ήταν ο 3D από τους Άλυτους Γρίφους, ο Skive. Αφού τα βρήκαμε και το δοκιμάσαμε, μετά ψάχναμε ένα όνομα και μου έρχεται το Capital Music. Έτσι, δημιουργήθηκε η εταιρεία το 2011.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Με το Colombiano τα σπάσαμε όλα. Δεν υπήρχε αυτό που συνέβη τότε».
Και μάζεψες την αφρόκρεμα της τραπ εκεί.
Βρήκα τον Light, κάναμε όνομα τον SNIK, που πριν το DAB που δεν τον ήξερε κανένας, φέραμε τον Mad Clip και ο Skive βρήκε τον FY. Νιώθαμε λίγο όπως οι σκάουτ στο ποδόσφαιρο. Ψάχναμε στο Youtube για νέα ταλέντα. Τον Light τον βρήκα τυχαία και του έστειλα μήνυμα στο Facebook. Του είπα «έλα να σε κάνω ράπερ» κι έτσι ξεκίνησε.
Το πρώτο σου κομμάτι με νέο ήχο ήταν το Colombiano.
Ναι. Εκεί τα σπάσαμε όλα. Δεν υπήρχε αυτό. Αυτή θα σου έλεγα πως είναι η τρίτη φάση του ΥΠΟ. Το Colombiano ήταν το πρώτο τραπ κομμάτι, που έπαιξε στα clubs. Ξεπέρασε τα 17-18 εκατομμύρια προβολές στο Youtube. Δεν το περιμέναμε. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησα να βλέπω τις τάσεις και τα νούμερα. Είχαμε τρελαθεί. Δεν υπήρχε μέρος στην Ελλάδα, από το οποίο να μην με έπαιρναν τηλέφωνο να πάω να κάνω live. Γύρισα όλη τη χώρα.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Το πιο περίεργο μέρος που έχω κάνει live ήταν σε ένα χωριό πάνω από τη Δράμα, κοντά στη Βουλγαρία. Μιλάμε για πανικό».
Πόσα lives σε ένα χρόνο μπορεί να είχες κάνει τότε;
Ξέρω ‘γω; 90; Κάθε μέρα και σε άλλη πόλη.
Ποιο ήταν το πιο περίεργο μέρος που βρέθηκες;
Σε ένα χωριό πάνω από τη Δράμα, κοντά στη Βουλγαρία. Μιλάμε για πανικό. Το live έγινε σε μια πλατεία και είχε έρθει όλο το χωριό, με σουβλάκια και μπύρες. Ξέρεις, κανονικά σα να βρίσκεσαι σε πανηγύρι, με γιαγιάδες, παππούδες, πλαστικές καρέκλες. Όποιο μέρος και να μου πεις, έχω παίξει. Είχε τύχει κάποια στιγμή να κάνω και τρία lives σε ένα βράδυ. Ένα στην Ασπροβάλτα, ένα στις Σέρρες και ξανά πίσω Θεσσαλονίκη. Το τρίτο θυμάμαι ήταν το καλύτερο. Είχα ξεσπάσει.
Έχουν γίνει κουλά σκηνικά στα lives σου;
Έχουν πετάξει και μπουκάλι πάνω μου. Έχει τύχει να με βρίζει και κάποιος από κάτω συνέχεια, σε όλη τη διάρκεια του live.
Και μετά το Colombiano βγάζεις το Maradona. Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;
Εγώ είμαι ο Maradona. Για εμένα λέω μέσα στο κομμάτι. Είχα εκνευριστεί πάρα πολύ που τότε στα βραβεία MAD δεν με έβγαλαν καλύτερο ράπερ, ενώ είχα κάνει τόσα. Έκανα, λοιπόν, μια μεταφορά στο κομμάτι. Βγήκα να τα χώσω σε όλη τη showbiz. Και η αλήθεια είναι πως στο Maradona με παραδέχθηκαν όλοι.
Το κομμάτι έφτασε να το ακούσει μέχρι και ο ίδιος ο Maradona. Μου είχε στείλει ένα video ο μάνατζέρ του, ο οποίος ήταν Σέρβος, ότι το άκουγαν μαζί. Αυτός είχε έρθει Ελλάδα σε ένα club και ρώτησε τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, ποιος λέει το κομμάτι. Έτσι με βρήκαν. Το έχω αυτό το συλλεκτικό βίντεο με τον Maradona να ακούει ΥΠΟ και δεν το έχω δείξει σε κανέναν. Θα βγει κάποια στιγμή.
Είχες τρελό hype εκείνη τη στιγμή. Όλοι περίμεναν το επόμενο κομμάτι.
Έρχεται η συνεργασία με τον SNIK και κάνουμε το DAB μετά. Ο SNIK είναι έξυπνος. Θέλει να κάνει κομμάτι με όποιον είναι νούμερο ένα. Ήρθε καπάκια το Περού, ο Μεγιστάνας, το Μαμά. Δεν προλαβαίναμε να πάρουμε ανάσα.
Σε ενοχλεί το γεγονός πως η πλειοψηφία των fans σου αποτελείται από νεανικό κοινό;
Η πιτσιρικαρία δεν γνωρίζει πολύ καλά μωρέ. Πρέπει να κάτσουν και να μάθουν ποιος είμαι για να καταλάβουν. Τώρα που γυρίζουμε ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή μου θα τα μάθουν όλα.
Τι λες τώρα; Ντοκιμαντέρ για τον ΥΠΟ;
Ναι κανονικά. Έχω βρει τον σωσία μου, τον σωσία του Τάκι Τσαν, του Κάτα, όλων. Θα παίζουν ηθοποιοί κι εγώ θα εμφανίζομαι, για να αφηγούμαι μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Ετοιμάζω κι ένα ντοκιμαντέρ τώρα για τη ζωή μου. Έχω βρει τον σωσία μου».
Τα σχόλια που σου γράφουν τα διαβάζεις;
Ποτέ. Ούτε τα κοιτάζω, ούτε τα διαβάζω. Δεν ξέρω καν τι μου λένε. Αν μπεις σε αυτό το τριπάκι, δεν είσαι σταρ. Έχουμε δώσει τόσα στη μουσική. Φέραμε ένα είδος που δεν είχαν ιδέα. Αλλάξαμε τον τρόπο σκέψης στην Ελλάδα. Θα κάτσουμε να ακούσουμε τι λέει ο κάθε ένας;
Σε βλέπω απογοητευμένο με το πώς εξελίχθηκε η φάση και με την Capital;
Έχει ξεφύγει η φάση, ρε συ. Είναι ψεύτικα όλα σήμερα. Τα πιτσιρίκια δεν κοιτάζουν να κάνουν μουσική. Θέλουν απλά να βγουν στο δρόμο και να πλακωθούν. Δεν υπήρχε τόσο αυτό σε εμάς παλιά. Οπότε σιγά σιγά εγώ την κάνω από όλο αυτό. Θα κάνω κάνα single και κάποιο κομμάτι με κάναν γνωστό καλλιτέχνη και αυτό.
Υπάρχουν fake άτομα εννοείς στον χώρο;
Το 90% είναι fake. Φλεξάρουν με δανεικά οι περισσότεροι. Αυτή είναι η αλήθεια.
Σε έχουν προσεγγίσει τέτοια άτομα;
Εννοείται. Έχει αλλάξει η φάση. Αυτό σου λέω. Πιο παλιά τσαντιζόμουν. Πλέον δεν ασχολούμαι με κανέναν. Τα έχω κάνει όλα όσα ήθελα. Πλέον θέλω απλά να βρίσκομαι στην επικαιρότητα μουσικά και παράλληλα να τρέχω τις άλλες δουλειές μου.
«Το 90% στην τραπ είναι fake αυτή τη στιγμή. Φλεξάρουν με δανεικά».
Κάνεις διαλογισμό;
Όχι (γελάει).
Σε βλέπω πολύ ζεν.
Φταίει το μέρος. Με ηρέμησε.
Τo TESLA, που κυκλοφόρησε από τη Minos-EMI, ήταν το τελευταίο album σου είπες;
Ως ολοκληρωμένο album ναι. Θα βγάζω μόνο singles από εδώ και πέρα. Βέβαια, πήγε πολύ καλά αυτό τώρα και θέλουν και δεύτερο, αλλά το ξεκαθάρισα.
Ο τίτλος TESLA γιατί;
Το έχω από το 2008. Το YPOTESLA και το YPOCOBRA. Γιατί έφερα το φως στην Ελλάδα. Οι νέοι δεν γνώριζαν καν ποιος είναι ο Tesla. Γι’ αυτό σου λέω.
Έχεις μέσα κομμάτια που μιλάς για σένα, τη ζωή σου.
Είναι βιογραφικό. Αυτό το album είμαι εγώ. Το video clip από το κομμάτι Sorry, μάλιστα, το έχουμε γυρίσει και στη Σιάτιστα. Παίζει η οικογένειά μου, ο πατέρας μου, η μητέρα μου, η αδερφή μου, τα ανίψια μου. Μόνο ο Κάτα έλειπε.
Γράφεις ακόμα στίχους; Σταματάς ποτέ;
Δεν φεύγει ποτέ αυτό. Γράφω συνέχεια ό,τι μου έρχεται εκείνη τη στιγμή στο κινητό και μετά το επεξεγάζομαι.
Στην καθημερινότητά σου πώς είσαι;
Μου αρέσει η Σιάτιστα ρε συ πολύ. Έχω βρει την ηρεμία μου εδώ πάνω. Δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση πλέον. Νομίζω είναι όλα κατευθυνόμενα. Παλιά έβλεπα πολύ ειδήσεις, πλέον δεν ανοίγω καν την τηλεόραση. Ξέρω από πριν τι θα πουν.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Με ηρέμησε η Σιάτιστα. Με έχει κάνει να τα δω όλα διαφορετικά».
Με την πολιτική ασχολείσαι;
Μου αρέσει πάρα πολύ.
Σκέφτεσαι να κατέβεις για Δημοτικός Σύμβουλος στην περιοχή δηλαδή;
Όχι. Μόνο για Ευρωβουλή το σκέφτομαι, που ψηφίζει όλη η Ελλάδα. Δεν ξέρω, βέβαια, ποιο κόμμα θα με πλησιάσει.
Μα έχεις πει ανοιχτά ότι είσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κοίτα, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πάρα πολύ καλός και αξιόλογος άνθρωπος. Όμως, έχει μπει πολύ ΠΑΣΟΚ πλέον μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και θα πρέπει να το σκεφτώ πολύ. Προσωπικά, το μόνο που με νοιάζει είναι να βοηθήσω τον κόσμο, ανεξάρτητα από την παράταξη. Κι όποιος λέει το αντίθετο λέει ψέματα. Είναι δουλειά το να είσαι πολιτικός. Και θέλω να την κάνω σωστά για το καλό του κόσμου.
Είσαι σπάταλος γενικά;
Είμαι. Από πάντα. Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι, αν δεν έχω χίλια ευρώ πάνω μου. Νομίζω ότι μπορεί να συμβεί κάτι.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σπατάλη που έχεις κάνει;
Το ρολόι που φοράω τώρα. Η τιμή του μπορεί να έφτασε κοντά στα 25.000 ευρώ. Αλλά είναι επένδυση. Δεν χάνει ποτέ την αξία του, γι’ αυτό το αγόρασα.
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
Ο Υποχθόνιος στη Σιάτιστα
«Το σκέφτομαι να κατέβω για Ευρωβουλευτής στις επόμενες εκλογές. Δεν ξέρω ακόμη με ποιο κόμμα. Αυτό που με νοιάζει είναι να βοηθήσω όντως τον κόσμο».
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;
Με πάρα πολλά λεφτά. Να μη μπορεί να μου μιλήσει κανένας για τίποτα. Θα έχω μεγαλώσει πολύ για φλεξάρισμα τότε. Δε θα με νοιάζει καν αυτό. Δεν ταιριάζει και με τη δουλειά που κάνω τώρα.
Και με οικογένεια, παιδιά;
Μακάρι.
Εδώ μόνιμα;
Όπου είναι η δουλειά. Μπορεί να χρειαστεί να γυρίσω τον κόσμο. Δεν ξέρεις ποτέ. Πάντα ήθελα να είμαι αυτός που το πάει ένα βήμα παρακάτω. Σε ό,τι κι αν ασχολήθηκα. Γιατί όχι και σε αυτό το νέο κεφάλαιο; Έχω πάρα πολλά πράγματα στο μυαλό μου. Δεν σταματάω ποτέ.
Θα την κάνεις όντως Τορόντο τη Σιάτιστα, έτσι;
Φαντάζεσαι; Με ουρανοξύστες (γελάει). Θα δούμε.
Πηγή: https://www.oneman.gr/
* Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο ΙΒΕΡΙΣ Hotel για τη διαμονή μας στη Σιάτιστα (τηλ. 24650 47054).
** Μέρος της φωτογράφισης πραγματοποιήθηκε στο οινοποιείο Magoutes Vineyard (τηλ. 24650 23236).
