Ένα σπινθηροβόλο πνεύμα, μέσα σε ένα αεικίνητο σώμα, γέννημα-θρέμμα της Βλάστης, έφυγε το πρωΐ της 19ης Ιανουαρίου 2024 στην Θεσσαλονίκη και τάφηκε στα άγια χώματα όπου γεννήθηκε.
Για τους πολλούς και μακρινούς άκουγε στο όνομα Ελένη Μητρούλη-Πανίδου αλλά για τους συγχωριανούς, φίλους και στενούς συγγενείς ήταν και θα είναι η Ελενίτσα.
Γόνος πολυμελούς οικογένειας του άρχοντα Γιάννη(Νάκου) Μητρούλη η Ελενίτσα διακρίθηκε από μικρό παιδί για την ζωντάνια της, τα πανέμορφα και ζωγραφιστά μάτια της, το αφοπλιστικό χαμόγελο της, την απέραντη καλοσύνη της.
Στο Δημοτικό Σχολείο Βλάστης πρώτευε πάντα. Την υπεραγαπούσαμε και την θεωρούσαμε «μικρή θεά».
Αργότερα και στο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας ήταν μια ζωντανή μελαχρινή κούκλα και αριστούχα μαθήτρια. Μέναμε στο ίδιο σπίτι της θείας και θείου μου, Ελένης και Νίκου Αναγνώστου και όλοι την καμαρώναμε και την θαυμάζαμε.
Μετέπειτα και από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης άρχισε να ξεδιπλώνεται ο πλούτος των φυσικών χαρισμάτων της παράλληλα με τον σπάνιο πανανθρώπινο ψυχικό της πλούτο.
Ταχύτατα εισήλθε και ανήλθε στον κοινωνικό ιστό της Θεσσαλονίκης, χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ την γενέτειρα Βλάστη και την όλη Δυτική Μακεδονία, με ιδιαίτερη προσφορά οργανοδιοικητικών υπηρεσιών σε Συλλόγους, Σωματεία και Ιδρύματα.
Η κορωνίδα των προσφορών και υπηρεσιών της προς τον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα προς τον πάσχοντα και τον ενδεή υπήρξε αυτή από το Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, όπου απέδειξε και επιβεβαίωσε το απαράμιλλο κάλλος ψυχής και ανθρωπισμού.
Η θεά τύχη όμως την αδίκησε. Έδωσε πολλά και πήρε λίγα. Αυτό είναι και το Μεγαλείο της δικής μας Ελενίτσας και έτσι θα μείνει αιωνίως.
Μελάς ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ
