Ένα μικρό παιδί έρχεται σε πρώτη επαφή με το σκάκι. Στην αρχή ακούει τη θεωρία: τα ανοίγματα, τις κινήσεις, τις στρατηγικές. Όμως δεν σταματά εκεί. Στο σπίτι επαναλαμβάνει όσα είδε, δοκιμάζει να παίξει στην σκακιέρα, χάνει – κερδίζει, ξαναδοκιμάζει. Αναζητά παρτίδες μεγάλων παικτών, διαβάζει βιβλία, κρατά σημειώσεις. Και μετά; Επιστρέφει στη σκακιέρα καλύτερος. Ο κύκλος συνεχίζεται — νέες ιδέες, νέες δοκιμές, νέες νίκες. Το παιχνίδι δεν σταματά ποτέ, πάντα εξελίσσεται.
Στο γυμνάσιο, στο λύκειο, στο πανεπιστήμιο, η εικόνα είναι ίδια: το ίδιο μικρό παιδί, πλέον έφηβος ακούει την θεωρία, κρατά σημειώσεις, λύνει ασκήσεις, διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, συνδυάζει γνώσεις από διαφορετικά μαθήματα.
Ένας επιστήμονας μπροστά σε ένα δύσκολο πρόβλημα ακολουθεί τον ίδιο.δρόμο: μελετά, πειραματίζεται, σημειώνει. Προσπαθεί συνεχώς, εξελίσσεται.
Η συνέχεια αναπόφευκτη για όλους… βγαίνει στον στίβο της ζωής. Εκεί που τα λάθη έχουν συνέπειες και που κανείς και τίποτα δεν σου χαρίζεται.
Εκεί αλλάζουν οι κανόνες. Τα λάθη έχουν συνέπειες και ο χώρος για πειραματισμό στενεύει. Οι αποφάσεις πρέπει να είναι γρήγορες, αποτελεσματικές, μα κυρίως σωστές. Κι όμως… η μέθοδος που καλλιέργησε από μικρό παιδί είναι οδηγός του. Διότι έχει στην φαρέτρα του όπλα την προσαρμοστικότητα, την εξερεύνηση νέων ιδεών, την εξέλιξη. Ο τρόπος που έμαθε να σκέφτεται για να παίξει σκάκι γίνεται η μεγαλύτερη δικλείδα ασφαλείας του στην ορθότερη λήψη αποφάσεων για κάθε πτυχή της ζωής του.
Η σκακιστική σκέψη έγινε και παραμένει τρόπος ζωής, προσφέροντας ασφάλεια και κίνητρα ανάπτυξης.
Το σκάκι είναι αυτό το σύστημα αρχών και κανόνων που ξεπερνάει κάθε βραβείο:
είναι η αλάνθαστη μεθοδολογία που οδηγεί πάντα μπροστά.
Είναι η εκμάθηση από μικρή ηλικία της μελέτης και του πειραματισμού, των σημειώσεων και του επανελέγχου. Κι αφού οι λάθος κινήσεις δεν συγχωρούνται, έχεις μαζί σου το πιο ισχυρό πλεονέκτημα: έναν τρόπο μάθησης που δεν σε προδίδει ποτέ. Διότι στο σκάκι, ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα, ΠΑΝΤΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ.
Βασίλειος Παυλόπουλος
Γενικός Γραμματέας Σ.Ο.Πτολεμαΐδας «Δούρειος Ίππος»