Η Πόντια μάνα μετανάστευσε στην
Τσαρική Ρωσία στην Τσερνομορια του Κρασνοντάρ.
κράτησε τις αρχές και την αρχοντιά της.
Η μάνα στον Πόντο τραγουδήθηκε όσο κανένα άλλο πρόσωπο στον κόσμο .
Η καθοριστική παρέμβαση της μάνας στα συνοικέσια των παιδιών της δημιούργησε μεγάλες συμπάθειες και αντιπάθειες στους υποψήφιους γαμπρούς των θυγατέρων της. Τα ερωτευμένα παλικάρια αναθεμάτιζαν την υποψήφια πεθερά τους, γιατί γνώριζαν καλά τον καθοριστικό ρόλο, που έπαιζε, προκειμένου να αποτρέψει τις ερωτικές κινήσεις των κοριτσιών της.
Οι μάνες, που είχαν πολύ όμορφες κόρες, αναθεματίζονταν επίσης από τους υποψήφιους γαμπρούς.
Όλα αυτά τα συναισθήματα καταγράφηκαν από το λαϊκό ποιητή και τραγουδήθηκαν από τη λαϊκή μούσα κατά κόρον.
Όλα αυτά μου τα αφηγήθηκε τραγουδώντας τα ο ο Παπαπαυλίδης Θεόδωρος, από το χωριό Λερί του Πόντου, κάτοικος Ανατολικού..
Εσέν, π’ εποίκεν η μάνα,
χρυσόν έν η κοιλία τς,
εποίκε ‘σε παντέμορφον
ας σ’ όλια τα παιδία τς.
Εσέν, π’ εποίνεν η μάνα,
κατ’ έποινεν αλλ΄είναν;
Εποίκεν εσέν μαναχόν
κ’ εχαρεντέρτσεν είναν.
Πουλί μ’, τη μάνα σ’, ντ’ έποικα
και πάντα καταράται;
Να τρώει ατεν η φάγουσα
και να ψοφά και χάται.
Κορτσόπον, είσαι έμορφον,
η μαχαλά σ’ τιμά ‘σε,
αρ όσον ντ’ αγαπώ ‘σε εγώ,
η μάνα σ’ ‘κ’ αγαπά ‘σε.
Λελεύω ΄σε, λελεύω ‘σε,
λελεύω ΄σε ,γιαβρίκα μ’,
εσύ είσαι καλόν κορίτσ’,
η μάνα σ’ έν τσουνίτσα.
Η μάνα ‘θε ‘κ’ αντρίζ’ ατο,
το κόριτσ’, λέει, θ’ αντρίζω,
αείκον έμορφον κορίτσ’
εγώ να ποδεδίζω…
