Λυπάμαι,
Λυπάμαι που τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη καταλάβει ακόμη ότι ένα δημοψήφισμα δεν πρέπει να διχάσει μια κοινωνία. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου το δημοψήφισμα σημαίνει πολιτισμός και έκφραση Δημοκρατίας. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου έχουν δικαίωμα να κάνουν δημοψηφίσματα και να μην ανοίγει ούτε μύτη.
Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, δεν επιτρέπεται από κανέναν να εκφραστεί ο λαός.
Λυπάμαι που οι «κατακτητές» μας ξαναχτυπούν ακριβώς όπως και τότε στην κατοχή. Μας λένε τι να κάνουμε. Μας λένε να μην ανασαίνουμε, μας λένε να μην μιλάμε, να μην εκφράζουμε τη γνώμη μας και φυσικά να μην τολμήσουμε να πούμε όχι σε αυτά που μας διατάζουν.
Δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η κατάσταση, αλλά το μόνο που ξέρω, είναι ότι
Δεν θέλω να μου κλέψει κανείς την ανάσα μου, την ανάσα των παιδιών μου, το μέλλον τους, το βλέμμα μου στραμμένο στην ελπίδα.
Δεν θέλω να μην μπορώ να ξανασηκώσω κεφάλι, να μην μπορώ να ξαναπώ, «όχι, δεν θέλω άλλο να με πατάτε».
Και λυπάμαι. Λυπάμαι που προσπαθούν να με τρομοκρατήσουν. Λυπάμαι που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που όλοι μαζί βγαίναμε στις πλατείες και φωνάζαμε όχι άλλα μέτρα, που μαζί μαυρίσαμε τους βουλευτές που λέγανε ναι σε όλα, που μαζί συζητούσαμε ότι δεν βρέθηκε κανείς στην Ελλάδα να πει όχι στους δανειστές, που κανείς δεν μας ρώτησε αν θέλουμε άλλα μέτρα και που κανείς δεν υπερασπίστηκε τα όνειρά μας.
Λυπάμαι που διαπιστώνω ότι ο Έλληνας δεν έχει μνήμη. Δεν θυμάται πως έζησε τα τελευταία χρόνια, δεν θυμάται ότι έκλεισε το μαγαζί του, ότι τον έδιωξαν από τη δουλειά του, ότι έκοψαν το μισθό του, τη σύνταξή του, ότι αυτοκτόνησε ο γείτονάς του, ότι το παιδί του έφυγε στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο, ότι δεν έχει νοσοκομεία να πάει αν αρρωστήσουν τα παιδιά του, ότι δεν έχει δωρεάν παιδεία, ότι δεν έχει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, ότι ανοίγει και κλείνει το μαγαζί του χωρίς κανείς να έχει μπει μέσα όλη την ημέρα και ότι δεν έχει καμία ελπίδα να αλλάξουν όλα αυτά.
Λυπάμαι ακόμη που ο Έλληνας δεν έχει καταλάβει την αξία του. Δεν έχει καταλάβει ότι η Ελλάδα είναι η Ευρώπη και ότι αν θέλει η Ελλάδα μπορεί αυτή να αποφασίσει για το δικό της μέλλον.
Λυπάμαι που πολλοί νέοι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες μας. Ότι κερδίζουν από τη δυστυχία μας. Και ότι μας παραμυθιάζουν με απειλές.
Δυστυχώς χθες ο Ντάισελμπλουμ βγήκε και δήλωσε ότι το νέο πακέτο μέτρων θα είναι πιο σκληρό. Και μετά μας είπε να πούμε ναι. Αυτό είναι που με λυπεί περισσότερο. Που μας περνάνε για τόσο βλάκες. Και έχουν και τη σιγουριά, ότι οι Έλληνες θα πούνε ναι στα μέτρα. Για να μην μας βγάλει ο Ντάισελμπλουμ από την Ευρώπη. Αλλά αν βγει η Ελλάδα από την Ευρώπη, θα παρασύρει κι άλλους μαζί της και κανείς δεν το θέλει αυτό.
Ελπίζω ότι οι νέοι άνθρωποι θα καταλάβουν πως όλοι θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη, αλλά κανείς δεν θέλει τα σκληρά αυτά μέτρα. Θέλω να ζω αξιοπρεπώς, να έχω ένα αξιοπρεπές μέλλον, να μην με αντιμετωπίζουν σαν κατώτερή τους, γιατί είμαι Ελληνίδα και είμαι πολύ ανώτερη από αυτούς.
Έχω ιστορία, πολιτισμό, δημοκρατία, κέφι, μεράκι, φιλότιμο, λέξεις που αυτοί δεν ξέρουν καν τι σημαίνουν.
Έχω ψυχή, έχω όνειρα, έχω ελπίδες και δεν θέλω να μου τα πάρουν ποτέ.
Δώρα Σιαλβέρα
Δημοσιογράφος
