Λιγνίτη, σ’ εννέα χρόνια θα πεθάνεις – Χρονογράφημα του Μάξιμου Κωνσταντινίδη

-Ωχ μάνα!

-Βογγάς, Χάμπο;

-Βογγάω Γιάννε! Πετράκη…φέρε μας δύο τσίπουρα με…ή μάλλον όχι. Φέρε μας δύο κονιακάκια. Θα πιεις ένα κονιακάκι, έεε Γιάννε;

-Να πιω Χάμπο. Έχει και λίγο ψυχρίτσα, αλλά γιατί; Και γιατί βουγγάς;

-Γιατί στα μνημόσυνα, Γιάννε, κονιάκ πίνουν! Πετράκη, αν σου βρίσκονται και ελιές σοκολατένιες, φέρ’ τες για μεζέ. Ταιριάζουν, έεε Γιάννε;

-Μο τη πίστης, Χάμπο, ντο μνημόσυνο λες; Ποίος αποψυχίεν;

-Ο Λιγνίτης, Γιάννε! Ο Λιγνίτης θα αποθάν σε εννέα χρόνια ακριβώς. Ήρθε κι αυτή η στιγμή. Γι’ αυτό βογγώ. Φαντάζεσαι τι κηδεία θα γίνει στην Πτολεμαΐδα, στην Εορδαία, στην Κοζάνη, παντού!

-Ναι, Χάμπο. Το διάβασα. Αλήθεια είναι. Το είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στη σύνοδο. Άρα, δεν υπάρχει περίπτωση. Θα γίνει!

-Ναι, Γιάννε. Θα γίνει. Κάποια στιγμή θα γινόταν. Αργά η γρήγορα. Αλλά είν’ άλλο να ξέρεις πως κάποτε θα πεθάνεις κι άλλο να σου πουν: Ξέρεις κάτι; Λιγνίτη, σε εννέα χρόνια ακριβώς θα πεθάνεις”!

-Βέβαια, Χάμπο. Μαζί σου είμαι. Και τι νομίζεις πως είναι εννέα χρόνια.  Έχει ήδη εξηντα χρόνια που ζούμε με το Λιγνίτη. Καλύτερα να πω, ζούμε απ’ το Λιγνίτη.

-Ζει ο Λιγνίτης και ζούμε κι εμείς. Αυτό είναι βρε!

-Ναι. Και σου λέει: ” Ο Λιγνίτης θα πεθάνει στα εβδομήντα χρόνια του! Αυτό σου λέει! Και τι είναι εβδομήντα χρόνων σήμερα. Είναι ηλικία να πεθάνει κανείς; Νεότατος είναι!

-Να πάει ενενήντα, να πάει εκατό χρονών, να πεις εντάξει, τα ζήσε τα χρόνια του, έεε Γιάννε;

-Ναι, Χάμπο. Σωστά τα λες. Νέος θα πεθάνει ο κακομοίρης. Ο σιλιάκλερος!

-Μωρέ μήπως άμα πεθάνει αυτός, κοντά σ’ αυτόν αποθάνουμε όλοι; Τι θαρρείς, Γιάννε, συνομίλικοι θα ‘ μαστε πάνω – κάτω.

-Φτυσ’ τον κόρφο σου, Χάμπο. Μακρυά από μας. Ανατρίχιασα! Να δες…

-Τα κονιακάκια σας,Χάμπο. Πως κι έτσι, κονιάκ; Νωρίς δεν είναι;

-Νωρίς και πολύ νωρίς είναι να πεθάνει ο Λιγνιτης. Συμφωνώ, Πετράκη. Καλά το λες! Αλλά Θεός σχωρέσ’ τον.

-Άαα, τώρα κατάλαβα. Πες το ψέματα. Το “28 είπε; Τι έχει να γίνει…

-Ναι. Το “28. Μόνο που δε θα γίνεται. Τίποτα δε θα γίνεται! Χωρίς Λιγνίτη, φύλλο δε θα κουνιέται, πολύ φοβάμαι. Έεε Γιάννε;

-Φοβάμαι πως θα συμφωνήσω, Χάμπο. Ο μαύρος κι ο άραχλος ο Λιγνίτης. Ο απανθρακωμένος, δίνει ζωή στην περιοχή. Ο θάνατός του θα ‘ ναι κτύπημα. Τροχαίο! Μετωπική με πολλά θύματα, θα’ ναι!

-Βρε, μπας και το “28 τελειώνουν τα αποθέματα και γι’ αυτό, σε λέει, κάνω και τον καλό στη σύνοδο αφού τελειώνουν που τελειώνουν;

-Μπα. Όχι, Χάμπο. Διάβαζα πως έχει αποθέματα η Ελλάδα για αλλά σαράντα πέντε χρόνια. Άρα το “28 θα έχει, πες πάνω κάτω για άλλα τριάντα πέντε χρόνια.

-Δηλαδή έχει για να πάει εκατόν πέντε χρονών, έεε Γιάννε;

-Έεε ναι. Αυτή είν’ ηλικία για να αποθάν κανείς. Εκατόν πέντε, μάλιστα! Ασ’ τον να πάει εκατόν πέντε. Όχι στα εβδομήντα. Πάνω στο άνθος της ηλικίας του…Άντε, Θεός σχωρέσ’ τον.

-Θεός σχωρέσ’ τον!