Κατά την περίοδο εκείνη οι «διαβόητοι» Γκανταράς και Γιαγκούλας δρούσαν κυρίως στην περιοχή μας ( Κοζάνη -Γρεβενά)και Θεσσαλία , είτε σαν άτομα αρχικά ,είτε ομαδικά αργότερα με ληστρικές ομάδες , ληστεύοντας και κακοποιώντας πολίτες και οικογένειες και κάποιους μέχρι θανάτου…
Το ίδιο γίνονταν και στην περιοχή της Θεσσαλίας με τους Μπαμπάνηδες με καταγωγή από Αργυροπούλι (καρατζόλι) , το Φορφόλια , το Τζατζα στην περιοχή Θεσσαλίας-Ηπείρου σε συνεργασία με τους Ρετζαίους και άλλους.
Λήστευαν και κακοποιούσαν με την τακτική του εκβιασμού για λύτρα , συλλαμβάνοντας κυρίως πρόσωπα η οικογένειες πλουσίων η εχόντων κάποια οικονομική δυνατότητα η κάποιες φορές και για λόγους εκδίκησης . Λέγεται δε ότι από αυτά που αποκόμιζαν με τη ληστρική τους δραστηριότητα , βοηθούσαν κάποιες «φτωχές οικογένειες εμπιστοσύνης» που κι αυτές με τη σειρά τους , τους τροφοδοτούσαν η τους έδιναν πληροφορίες , γι΄ αυτό και τις αποκαλούσαν οικογένειες «ληστοτρόφων»…
Το κράτος αδυνατώντας να τους χτυπήσει αποτελεσματικά με τις συγκροτημένες δυνάμεις στρατού και Αστυνομίας κυρίως , στρατολόγησε και οργάνωσε «διωκτικά αποσπάσματα» πολιτών της περιοχής με άτομα που έκρινε ότι γνώριζαν τα μυστικά του βουνού και ήταν σκληραγωγημένα και ικανά να ιχνηλατήσουν , να «ξετρυπώσουν» και να αντιμετωπίσουν τις ληστρικές ομάδες.
Τα αποσπάσματα αυτά αφού εξοπλίζονταν , λειτουργούσαν είτε σε συνεργασία με την αστυνομία και το στρατό (μικτά) είτε ξεχωριστά σε ομάδες η κατά μόνας , με την καθοδήγηση και πληροφορίες που έπαιρναν από τις Αρχές η από ανθρώπους της περιοχής.
Τελικά με την αποφασιστική και ουσιαστική βοήθεια τους, μπόρεσε το κράτος περί τα τέλη της δεκαετίας του 1920 να χτυπήσει αποτελεσματικά τις πιο επικίνδυνες ληστρικές ομαδες που προανάφερα και άλλες που δρούσαν σ όλη την Ελλάδα .
(Ριζικά όμως , χωρίς πλέον να ξαναεμφανιστούν αυτού του χαρακτήρα λήσταρχοι , εξαρθρώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940 , όταν οι αντιστασιακές οργανώσεις , κατά των φασιστικών κατοχικών δυνάμεων και κυρίως ο ΕΛΑΣ με τον Άρη Βελουχιώτη , τους έθεσαν το δίλημμα: «η εντάσσεστε στην Εθνική Αντίσταση η παύετε να υπάρχετε…»)
Από τότε μέχρι και σήμερα επικρατούν στη χώρα μας και στον κόσμο , οι «σύγχρονοι λήσταρχοι» που έχουν την εξουσία , τον «κλεμμένο» πλούτο και το νόμο στα χέρια τους . Αυτή είναι και η βασικότερη αιτία που γεννά τη φτώχεια τη βία και την «παρανομία» στον κόσμο..! Χωρίς να επικροτώ βέβαια την τακτική της βίας-παρανομίας .
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας…
Από χωριανούς μου (π χ από το μακαρίτη Νίκο Παπαδόπουλο τον «Τσάκαλο») που έζησαν εκείνη η κοντά σ εκείνη την εποχή(δεκαετία του 1920) λέγονταν , ότι από τη Λευκοπηγή στρατολογήθηκαν επ΄αμοιβή «από το Βενιζέλο» τεσσερα(4) άτομα :
Ο Ζήσης Ζάμπακας η «Τζήκας Ταλιώλη», πατέρας του πρωτοξαδερφού μου Νικόλα , σκληραγωγημένος γεωργοκτηνοτρόφος , με παρατσούκλι «Θεολάκης» γιατί έλεγε τη φράση «Ε το θεολάκη σου»…
Ο Γιώργος Δραγώγιας η «Ζιακογούλιας» όπως τον έλεγαν , επειδή είχε πάει γαμπρός στους Ζιακάδες και παντρεύτηκε με τη Μαρία τη μάνα του Ζωγράφου Μανώλη Δραγώγια, γεωργός .
Ο Αργύρης Τσιολάκης η «πλιατσκαργύρς» , επίσης σκληραγωγημένος , ειδικευμένος και καλός τυροκόμος στα «μπατζίρια» της Λευκοπηγής στο «Ζγκόστι» κυρίως , χαμηλά στον «Κοεμτζή», στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο χώρος υποδοχής ,ας πούμε, της εκκλησίας του Αγ Αθανασίου.
Και ο Γιώργος Λίτσιος «Γώγος Τσίντζα» η «φορφόλιας» όπως τον έλεγαν στο παρατσούκλι οι παλιοί , επειδή έπιασε και παρέδωσε το ληστή της Θεσσαλίας Φορφόλια , πατέρας του Γιάννη και του Στέργιου Λίτσιου , σκληραγωγημένος και κάλος κτηνοτρόφος .
Και οι τέσσερις ήταν έξυπνοι οργανωτικοί και σκληραγωγημένοι άνθρωποι στα χωράφια και στο βουνό . . .
Αν παρ΄όλα αυτά κάποιος γνωρίζει κάτι επί πλέον η διαφορετικό η θεωρεί ότι κάτι από τα γραφόμενα μου δεν είναι σωστό η ακριβές , μπορεί και πρέπει να το αναφέρει με κάποιο τρόπο ώστε να έχουμε κατά το δυνατόν πλήρη και σωστή καταγραφή αυτού του γεγονότος από τη νεότερη σχετικά ιστορία της Λευκοπηγής.
ΛΕΥΚΟΠΗΓΗ 8/2/2021
Γιωργος Μητλιαγκας
