Η λεύκη είναι μια συχνή, επίκτητη δερματοπάθεια, που χαρακτηρίζεται από αχρωματικές κηλίδες του δέρματος. Προκαλείτε από την εξαφάνιση των μελανοκυττάρων της επιδερμίδας αλλά και άλλων οργάνων όπως των ματιών και των τριχών.
Η λεύκη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία όμως στο 50% των περιπτώσεων μεταξύ 10 και 30 ετών.
Στους περισσότερους ασθενείς εμφανίζεται αυτομάτως , ενώ σε άλλες περιπτώσεις προηγούνται διάφορα γεγονότα όπως ηλιακό έγκαυμα , έντονο stress , εγκυμοσύνη, τραυματισμός του δέρματος ή κάποιο άλλο νόσημα.
Φαίνεται να υπάρχει κληρονομικότητα στην λεύκη, πάνω από το 30% των πασχόντων αναφέρουν λεύκη σ΄ έναν γονέα , αδελφό ή παιδί.
Οι βλάβες είναι λεύκες κηλίδες , καλά περιγεγραμμένες και εξελίσσονται βραδέως . Είναι συνήθως συμμετρικές και στην αρχική τους εμφάνιση εντοπίζονται στις φωτοεκτεθειμένες περιοχές ή στις περιοχές που δέχονται συνεχή τριβή. Η λεύκη , όχι σπάνια , συνδέεται με παθήσεις του θυροειδούς , σακχαρώδη διαβήτη , αναιμία κ.α.
Η θεραπεία της λεύκης μέχρι σήμερα δεν είναι ικανοποιητική, υπάρχουν πολλές θεραπευτικές προτάσεις χωρίς καμία να προσφέρει ριζική ίαση. Η φωτοχειοθεραπεία αποτελεί συνδυασμό φαρμάκων από το στόμα ( ψωραλενίων ) και έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος ( UVA ) . Είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος με αποκατάσταση του χρώματος σε ποσοστό άνω του 50% . Τα μειονεκτήματα είναι ότι απαιτούνται πολλές συνεδρίες αλλά υπάρχουν και πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες.
Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ικανοποιητική αποτελεσματικότητα και των τοπικών κορτικοειδών αλλά και εδώ θα πρέπει ν΄ αποφευχθούν οι γνωστές ανεπιθύμητες ενέργειες αυτών ( ατροφία του δέρματος , ευρυαγγείες , υπερτρίχωση ).
