Όλοι γνωρίζουν ότι την Κυριακή του Πάσχα γιορτάζουμε την Ανάσταση του Ιησού, ωστόσο λίγοι εκείνοι που ξέρουν τα γεγονότα της ημέρας και τη σημασία της λέξης.
Για μια μικρή ιστορική αναδρομή, ανατρέχουμε στα λόγια του Ευαγγελιστή Ματθαίου, ο οποίος έγραψε στο Ευαγγέλιο (παρατίθεται η μετάφραση στη Δημοτική):
«Τα χαράματα της μιας των Σαββάτων (της Κυριακής), οι Μυροφόρες μαζί με την Παναγία πήγαν στον τάφο του Ιησού. Ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός και ένας Άγγελος κύλισε την πέτρα που έφραζε τον τάφο και κάθισε πάνω της. Οι στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο, είχαν παραλύσει από το φόβο τους. Ο Άγγελος απευθύνθηκε στις Μυροφόρες και την Παναγία να μην φοβούνται και ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί. Στο μήνυμά του ο Άγγελος είπε να πάνε να ειδοποιήσουν τους μαθητές Του, για το γεγονός της Ανάστασης και να τους πουν να πάνε στη Γαλιλαία όπου και θα τους εμφανιζόταν ο Ιησούς, και έτσι έγινε. Γυρνώντας πίσω στην Ιερουσαλήμ στο μέρος που ήταν κρυμμένοι οι μαθητές, εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός. Εκείνες τον προσκύνησαν και παρακινούμενες από τον ίδιο έτρεξαν να αναγγείλουν το χαρμόσυνο γεγονός στους μαθητές του. Οι στρατιώτες ειδοποίησαν τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ότι ο Ιησούς αναστήθηκε».
«Εκείνοι τυφλωμένοι από το μίσος τους κατά του Χριστού, θεώρησαν μεγάλη ντροπή τους την Ανάσταση του Χριστού, αποφάσισαν να δωροδοκήσουν τους στρατιώτες ώστε να πουν ψέματα, ότι το σώμα του Χριστού κλάπηκε τη νύχτα από τους μαθητές Του, και δεν αναστήθηκε. Οι μαθητές πήγαν στη Γαλιλαία και εκεί τους εμφανίστηκε ο Ιησούς. Τους ευλόγησε και τους είπε να διασκορπιστούν και να διδάξουν όλα όσα τους δίδαξε. Τους έδωσε επίσης εντολή, ότι όποιος πιστεύει σε Αυτόν, να τον βαπτίζουν στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αυτό έκαναν οι μαθητές και έφτασε το Ευαγγέλιο μέχρι σήμερα», γράφει ο Ματθαίος.
Όσον αφορά την ετυμολογία της λέξης, το «Πάσχα» προέρχεται από αραμαϊκό «πασ’ά» και το εβραϊκό «πεσάχ» (διάβαση), κάνοντας δηλαδή αναφορά στο πέρασμα του Χριστού από το θάνατο στη ζωή. Σύμφωνα με τις Εβραϊκές Γραφές, το Πάσχα αποτελούσε ανάμνηση της εξόδου από την δουλεία της Αιγύπτου, υπό την ηγεσία του Μωυσή μέσω θεϊκής παρέμβασης.
Κυριακή του Πάσχα – Τα έθιμα
Τα πασχαλινά έθιμα είναι πολλά, με άλλα να τηρούνται σε ολόκληρη την Ελλάδα και άλλα κατά τόπους, στην επαρχία κυρίως.
Αξίζει να αναφερθεί το έθιμο των φωτεινών αερόστατων, που υψώνονται στην κωμόπολη Λεωνίδιο της Πελοποννήσου, το βράδυ της Ανάστασης, καθώς και εκείνο του σαϊτοπολέμου, στη Μεσσηνία, όπου οι κάτοικοι διαγωνίζονται σε «μπουλούκια» οπλισμένοι με σαΐτες (χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι).
Οι Μπότηδες στην Κέρκυρα είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πασχαλινού εθίμου, με τους ντόπιους να πετούν πήλινες κανάτες γεμάτες νερό από τα μπαλκόνια.
Το έθιμο της περιφοράς και εν συνεχεία του καψίματος του Ιούδα πραγματοποιείται σε πολλές πόλεις και χωριά στην επαρχία, με το νησί της Ικαρίας να έχει και μια παραλλαγή, το κάψιμο του «Τσιφούτη».
Φυσικά, το πασχαλινό τραπέζι είναι πλούσιο με πρωταγωνιστή το κρέας, συνήθως αμνοερίφια στη σούβλα, στο φούρνο ή και στη γάστρα. Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, το αρνί συμβολίζει τους πιστούς (ποίμνιο) αλλά και τον ίδιο τον Ιησού, ο οποίος σαν αμνός θυσιάστηκε για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Δίπλα στο αρνί, συνήθως υπάρχουν διάφορα πιάτα από συκωταριά όπως είναι το κοκορέτσι, γαρδούμπες ή μαγειρίτσα. Συνοδεύουν πατάτες, σαλάτες, τζατζίκι και τυριά.
Μετά το κυρίως γεύμα σειρά έχει το έθιμο του τσουγκρίσματος των κόκκινων αυγών, τα οποία και έχουν βαφτεί ήδη από την Μεγάλη Πέμπτη. Ακολουθούν τα γλυκά, με το τσουρέκι να έχει την τιμητική του (σκέτο ή γεμιστό με κάστανο ή σοκολάτα), αν και κατά τόπους προτιμάται η λαμπροκουλούρα, μια πιο παραδοσιακή εκδοχή του τσουρεκιού που στολίζεται με κόκκινα αυγά. Άλλες επιλογές είναι τα σοκολατένια αυγά, τα γαλακτομπούρεκα και τα ραβανί.
Πηγή: ieidiseis.gr