Στις 19 Μαΐου 2019 τιμούμε την 100 επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων. Μια ημέρα μετά, τη Δευτέρα 20 Μαΐου 2019, στις 12 το μεσημέρι, στην Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης το ΠΕΚΕΣ Δυτικής Μακεδονίας, η ΕΛΜΕ Κοζάνης και η ΕΛΜΕ Εορδαίας φιλοξενούν διακεκριμένους επιστήμονες από την Έδρα Ποντιακών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και επιχειρούν μια επιστημονική προσέγγιση στο θέμα εξετάζοντας τις θεωρητικές προσεγγίσεις και τα ντοκουμέντα που επιβεβαιώνουν το γεγονός της Γενοκτονίας των Ποντίων. Οι συνδιοργανωτές εκπαιδευτικοί φορείς ανταποκρίνονται στην υποχρέωση τους για ενίσχυση της ιστορικής γνώσης και μνήμης μέσω της ανάδειξης αυτής της δραματικής πτυχής της ιστορίας του Πόντου. Οι εισηγητές Θεοδόσιος Κυριακίδης και Νίκος Μισολίδης
«ο σύγχρονος χορός για πρώτη φορά μπορεί να αναδείξει την ανθρώπινη πλευρά του δράματος» Πηγή: Protagon.gr
Γενοκτονία της μνήμης
«Το μήνυμα της διεκδίκησης δεν είναι η εκδίκηση, αλλά η καταλλαγή μεταξύ των λαών. Το μήνυμα της αναγνώρισης θα είναι η ειρήνευση στις συνειδήσεις και η αποφυγή της επανάληψης τέτοιων σχεδίων και τέτοιων ανθρωπιστικών δραμάτων»
απέδωσαν φόρο τιμής στις 353.000 ψυχές, που δολοφονήθηκαν και εκδιώχθηκαν βιαίως από τις προαιώνιες εστίες του Πόντου. Θύτης ο τουρκικός εθνικισμός, που μηχανεύτηκε δεκάδες τρόπους βίας για να ξεριζώσει τους Πόντιους από τη γη τους.
Σε αυτήν μας την προσπάθεια οφείλουμε να δράσουμε με νηφαλιότητα και να διαχωρίσουμε τη θέση μας από φανατισμούς, και μισαλλοδοξίες. Ύψιστο χρέος μας η διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης και χωρίς ίχνος ρεβανσισμού ζητούμε το αυτονόητο: την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας και την παράδοση της Τουρκίας στην ιστορική κρίση.
Συγχωρέστε με είπε κάποτε ο Μπεν Γκουριού, αλλά ποτέ μην ξεχάσετε. Η μνήμη δεν είναι παρελθόν, είναι σπόρος της σκέψης και του καρπού. Είναι θεμέλιο της ζωής μας, μας συμβουλεύει ο Αργύρης Σφουντούρης που επέζησε από τη σφαγή του Διστόμου. Η άλωση της μνήμης είναι το τελευταίο στάδιο της εθνικής μας επιβίωσης. Έχουμε χρέος να διατηρούμε τη μνήμη, για να μπορούμε να θυμόμαστε, να στοχαζόμαστε και γιατί όχι, να συγχωρούμε. Η μνήμη δεν δολοφονείται!
