Κορυφώνεται πλέον ἡ ἐπίγεια πορεία τοῦ Χριστοῦ «πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα». Ἀκόμα δὲν κόπασαν οἱ μετασεισμικὲς δονήσεις καὶ ὁ ἀπόηχος τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου του στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐσείσθη ἡ πόλι ἀπὸ τὸ μεγάλο πλῆθος ποὺ συμμετεῖχε κι ἀπὸ τὶς ἐκδηλώσεις θαυμασμοῦ καὶ τιμῆς.
Μέσα σὲ τόσο πλῆθος, κάπου ἐκεῖ παράμερα, ὑπάρχουν μετρημένοι στὰ δάχτυλα τοῦ ἑνὸς χεριοῦ καί «τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ» (Ἰωάννου 12,20). Ὅμως αὐτοὶ οἱ λίγοι θέλουν κάτι ἀκριβό! Γιαὐτὸ πλησιάζουν στὸ κέντρο. Ὅπως τὸ στοιχεῖο, ποὺ βομβαρδίζει τὸν πυρῆνα, γιὰ νὰ ἐκραγῆ ἡ ἀτομικὴ βόμβα. Μέσα σὲ τόσον χαλασμὸ καὶ ὀχλοβοὴ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης εἶδε καὶ ἄκουσε καὶ σημειώνει τὴν εἰκόνα καὶ λίγα βαριὰ λόγια ποὺ εἰπώθηκαν. Σὰν αὐτὰ ποὺ λέγονται στὸν πυρετὸ μεγάλης μάχης!
Οἱ μετρημένοι Ἕλληνες πῆγαν πρῶτα στὸν Φίλιππο ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλιλαίας. Νὰ εἶχαν κάποια γνωριμία; Τὸν πλησίασαν παρακλητικὰ καὶ σταθερά. Τοῦ λένε, «κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν» (12,21). Τὶ νὰ ἤξεραν τάχα ἀπὸ Χριστό, ἢ ποιὰ λόγια Του νὰ εἶχαν ἀκούση, ἢ τὶ νὰ εἶχαν ἰδῆ στὸ πρόσωπό Του; Νὰ ἦταν ἴσως παρόντες στὸ μέγα θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου; Πείσθηκαν ὅμως, ὅτι μόνο Αὐτὸς καὶ κανένας ἄλλος.
Πόση ἀντίθεσι! Οἱ μεγαλοσχήμονες τῶν Ἱεροσολύμων ἔβλεπαν τὸν Ἰησοῦν κάθε μέρα κατὰ πρόσωπον καὶ ὄχι μόνο δὲν ἤθελαν νὰ τὸν ἰδοῦν, ἀλλὰ μόλις τὸν ἔβλεπαν ἀναγούλιαζαν, ἔτριζαν δόντια, καθόταν στὸ στομάχι τους καὶ εἶχαν ἀποφασίσει πλέον τὸν θάνατό του. Συνεχῶς ἔλεγαν μὲ ἀπαξίωσι, «αὐτός». «Δὲν τὸν φέρατε αὐτόν;», εἶπαν στοὺς ὑπηρέτες ποὺ ἔστειλαν νὰ τὸν συλλάβουν. Κι ἐκεῖνοι μὲ ἀφοπλιστικὴ ἁπλότητα ὁμολόγησαν. «Οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος!»
Τελικὰ Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος, ἀφοῦ τὸ ψιλοκουβέντιασαν, πλησιάζουν καὶ «λέγουσι τῷ Ἰησοῦ». Τὶ εἶπαν τῷ Ἰησοῦ; Πολὺ ἁπλᾶ, «Ἕλληνες ζητοῦσί σε». Καὶ ὁ Ἰησοῦς αὐτὸ περίμενε; Ἀδημονοῦσε; «Ποῦ εἶναι αὐτοὶ καὶ δὲν φάνηκαν ἀκόμη…. Γιατὶ ἀργοποροῦν;»
Μόλις τοῦ εἶπαν τὴν «μαγικὴ λέξι» «ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων. Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῆ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου!». Ὡς ἐδῶ. Ξεκινοῦμε πλέον γιὰ τὴν ἀρχὴ τοῦ τέλους. Αὐτοὺς περίμενα. Ἀφοῦ ἦρθαν οἱ Ἕλληνες, εἶναι ὥρα πλέον νὰ πέσουν οἱ τελικὲς ὑπογραφὲς στὸ χειρόγραφο συμβόλαιο τῆς θείας οἰκονομίας γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ μεγάλου ἀσθενοῦς. Ὅμως ὑπογραφὲς μὲ Αἷμα! Ἔτσι ξεκίνησε ἡ σωτηρία ὁλοκλήρου τοῦ Γένους.
-Τοὺς Ἕλληνες περίμενα.
-Τέτοιος σπουδαῖος κρῖκος στὸ μεγαλόπνοο σχέδιο;
-Τέτοια τιμή; Τέτοια εὐθύνη;
12.4.2020 Βαΐων
ἀρ.νι.μα
