Κλεισ' την πόρτα, κάνει κρύο έξω - Χρονογράφημα του Μάξιμου Κωνσταντινίδη

-Έλα, Χάμπο. Κάθησε. Καφέ θα πιούμε, έτσι;

-Τι το ρωτάς, Γιάννε; Πετράκη…δύο καφέδες.

-Λοιπόν. Κανένα νέο, Χάμπο;

-Μπα. Μία απ’ τα ίδια, Γιάννε. Το μόνο νέο είναι πως κάνει κρύο έξω. Μπήκε για τα καλά το φθινόπωρο.

-Τώρα, μ’ αυτό που ‘πες, να ‘ ξερες τι μου θύμισες;

-Κανένα μασλάτι, που λέει κι ο Κάκκος;

-Ακριβώς. Πέτυχες διάνα! Ένα μασλάτι και μάλιστα με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Κάκκο.

-Σώπα. Κι είν’ παλιά ιστορία. Πότε έγινε;

-Παλιά. Πολύ παλιά. Γύρω στο ’90. Κάπου εκεί. Δε θυμάμαι καλά πια. Πάνε σχεδόν τριάντα χρόνια.

-Δηλαδή ήταν νέος ο Κάκκος τότε. Όπως τα λεςχ, θα ‘ταν περίπου τριανταπέντε χρόνων.

-Ναι, ήταν νέος και πολύ αψύς, τότε. Μεγαλώνοντας μαλάκωσε. Τότε, όλοι ήμασταν πιο…νταήδες για.

-Λοιπόν;

-Λοιπόν, κείνη τη μέρα, όπως και σήμερα, έκανε κρύο. Και πιο πολύ. Και φυσούσε και ένα βοριά που ξύριζε.

-Στα Καϊλάρια είναι να μη φυσάει. Άμα φυσάει, ξυρίζει! Και δε μου λες, που έγινε το περιστατικό;

-Εδώ. Εδώ μέσα σ’ αυτόν τον καφενέ έγινε. Κάτσε να σου πω.

-Για πες, για πες…

-Φίσκα ο καφενες. Βίδα και τσιγάρο. Τότε επιτρεπόταν για το κάπνισμα. Κάποια στιγμή, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Κάκκος μέσα. Δίχως να κλείσει την πόρτα πίσω του, πάει στο βάθος, κάθεται στο τραπέζι και παραγγέλνει καφέ. Στο μπαμπά του Πετράκη τότε…

-Φαντάζομαι τι αέρα έμπασε στον καφενέ με την πόρτα ανοιχτή.

-Ναι για. Αυτό ακριβώς. Εδώ ήταν η ιστορία. Να μπάζει ένα αγιάζι.

-Ένα μπαζαγιάζι! Λοιπόν, μετά;

-Μετά, σηκώνεται ένας απο ένα τραπέζι, αφήνει τα χαρτιά κάτω και λέει στο Κάκκο: “Ρε Κάκκο, κλεισ’ την πόρτα, κάνει κρύο έξω”.

-Και σηκώθηκε ο Κάκκος; Δε το φαντάζομαι.

-Μπα! Σου ‘πα. Τότε ήταν αψύς. Ακούει και το “ρε Κάκκο”. Στήλωσε. Δεν κουνήθηκε ντιπ!

-Και μετά;

-Δεν περνάει μισό λεπτό, φωνάζει άλλος: “Ρε Κάκκο, σήκω κλεισ’ την πόρτα, κάνει κρύο έξω ρε”.

-Να μαντέψω; Βούδας ο Κάκκος. Το πήρε στραβά, με δύο “ρε”. Σωστά;

-Ούτε που κουνήθηκε. Τρίτος, τσαντισμένος, του λέει: “Ρε Κάκκο, άιντε σύρε κλεισ’ την πόρτα, κάνει κρύο έξω σου λένε”!

-Ρουφάει το καϊμάκι του καφέ ο Κάκκος. Ούτε βλέφαρο δεν κούνησε.

-Τότε φωνάζει κι ένας τέταρτος: “Αρέ Κάκκο, δεν τρώγεσαι, τραβά κλεισ’ την πόρτα, κάνει κρύο έξω”.