Ο όρος ανάπτυξη στα οικονομικά αναφέρεται στην αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μία οικονομία με την πάροδο του χρόνου. Κατά σύμβαση, ως μέτρο ή δείκτης της ανάπτυξης ορίζεται ο μακροχρόνιος μέσος ποσοστιαίος ρυθμός αύξησης του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. [Βικιπαίδεια].
Τη λέξη αυτή, την ακούμε πολλές φορές την ημέρα, κυρίως από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Οι περισσότεροι από αυτούς, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει, ενώ υπάρχει και η κρατούσα μειοψηφία, η οποία δεν ενδιαφέρεται και να τη μάθει ποτέ. Συνεπώς, τα δημόσια πρόσωπα που έχουμε ορίσει κριτές της τύχης μας, αρκούνται στη συνθηματολογική της χρήση, και εμείς από κάτω τους ακούμε και γελάμε. Το ανέκδοτο γίνεται ακόμα απολαυστικότερο, όταν περιέχει φράσεις όπως έλευση της ανάπτυξης στη Δυτική Μακεδονία.
Είναι γεγονός πως μας έχουν φλομώσει στο σανό εδώ στην περιοχή με την παροχολογία τους, και τις υποσχέσεις των πάντων στους πάντες σε μία εποχή που βουλιάζουμε. Είναι επίσης γεγονός πως στην Καγκελαρία ξεκαρδίζονται, βλέποντας τους Έλληνες να θέτουν στους εαυτούς τους εμπόδια στην παραγωγική διαδικασία, και τη δημιουργία πλούτου.
Το τοπίο στη Δυτική Μακεδονία το ξέρουμε. Ανεργία, αποδραστηριοποίηση ΔΕΗ, μείωση θέσεων εργασίας και παραγόμενου ΑΕΠ, κλείσιμο μικρών βιοτεχνιών, έλλειψη υποδομών και κουλτούρας καινοτομίας, και φυσικά έλλειψη κεφαλαίων.
Οι Αυτοδιοικητικοί, αναμασούν τα ίδια και τα ίδια. Από υποχρέωση στο Νόμο, συντάσσουν τα ίδια στρατηγικά σχέδια ανάπτυξης κάθε χρόνο με τη μέθοδο ΚΟΠΙ-ΠΑΣΤΕ, και περιμένουν να ωριμάσουν οι μελέτες, τα έργα, οι προγραμματικές περίοδοι, τα ΕΣΠΑ, τα LEADER, και πάει λέγοντας. Δεν μιλάω για τους Κοινοβουλευτικούς, αυτοί ακόμα χειρότερα. Πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Και στο μεταξύ άλλη μια γενιά νέων επιστημόνων την έκανε για άλλες πολιτείες.
Δεν άκουσα κανέναν από τους οραματικούς μας ηγέτες, να έχει ένα ολοκληρωμένο ή μη, σχέδιο για την αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών (aka ανάπτυξη) στη Δυτική Μακεδονία. Δηλαδή να μας πει κάποιος συγκεκριμένα, ότι θα έρθουν σε W χρόνια, οι Χ δημόσιες επενδύσεις, και οι Υ ιδιωτικές. Ότι θα φέρω για παράδειγμα τον Σαββίδη, τον Μπόμπολα ή τον Μυτιληναίο για να μου κάνει την Χ μπίζνα από την οποία η ΠΔΜ θα βγάζει τα Υ ευρώ και θα απασχολούνται Ζ Δυτικομακεδόνες, έστω και ημέτεροι. Ή τελοσπάντων, ότι έχω αυτά τα 10 ακίνητα ή ορυχεία ή εργοτάξια ή εργοστάσια προς αξιοποίηση, και τα παραχωρώ έναντι τιμήματος στο ΤΑΙΠΕΔ αφού ως αυτοδιοίκηση και να τα διαχειριστώ αδυνατώ, και μέσα με βάζουν.
Δεν άκουσα κανέναν, να έχει σχέδιο με συγκεκριμένα κίνητρα για επενδύσεις. Ας μη φέρει από αλλού επενδύσεις που είναι το δύσκολο, ας κρατήσει τουλάχιστον τις υφιστάμενες. Δεν είδα πουθενά να φτιάχνονται υποδομές, δεν είδα πουθενά να χωροθετούνται οικόπεδα για βιοτεχνική δραστηριότητα, δεν είδα πουθενά να λειτουργούν βιομηχανικές περιοχές ή βιοτεχνικά πάρκα. Το πλέον χειρότερο όλων: δεν άκουσα κανέναν, να έχει σχέδιο διεκδίκησης και αξιοποίησης, των απαλλοτριωμένων εδαφών των εξαντλημένων ορυχείων της ΔΕΗ.
Δεν ξέρω αν τα παραπάνω δεν γίνονται από ανικανότητα, ή από ιδεοληψία. Δεν ξέρω τι να υποθέσω. Θα μου πεις βέβαια, εδώ μας πήρε δύο χρόνια να συνειδητοποιήσουμε τι είναι τα ΣΔΙΤ και γιατί πρέπει να γίνονται. Στο μεταξύ, οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν το μαχαίρι, έχουν και το καρπούζι, είναι αυτοί που πιπιλίζουν μέρα νύχτα από μπαλκόνια, συνεδριάσεις και τηλε-παράθυρα τη λέξη «ανάπτυξη», δεν κάνουν όμως τίποτα. Το χειρότερο δε, είναι ότι δεν έχουν σχέδιο να κάνουν τίποτα. Ή ακόμα χειρότερα, έχουν σχέδιο να μην κάνουν τίποτα. Όμως δεν πάει άλλο. Θέλουμε συγκεκριμένες προτάσεις και εφαρμόσιμες λύσεις με χρονοδιάγραμμα. Στεγνώσαμε. Τελειώσαμε. Κουνηθείτε.
