Κατατέθηκε η πρώτη μήνυση συγγενών θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι

Όπως επισημαίνεται στη μήνυση «για τη βιβλική συνολική αυτή καταστροφή, όπως ασφαλώς και για τους δυο ως άνω δικούς μας ανθρώπους, ασφαλώς υπάρχουν τεράστιες ποινικές (και άλλες) ευθύνες των αρμόδιων και επιφορτισμένων κρατικών λειτουργών και οργάνων για τη διαχείριση και αντιμετώπιση παρόμοιων σοβαρών κρίσεων και έκτακτων φυσικών καταστροφών (πυρκαγιών, σεισμών, πλημμυρών κ.λπ.) και για το λόγο αυτό σπεύδουμε να καταθέσουμε την παρούσα έγκληση μας παρότι γνωρίζουμε ότι από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ελήφθην σχετική πρωτοβουλία αλλά κρίναμε σκόπιμο ότι πρέπει να υποβάλλουμε κι εμείς την παρούσα έγκληση μας και να δηλώσουμε παράσταση πολιτικής αγωγής ώστε να καταστούμε νομίμως και επισήμως διάδικοι και να κ προσέχουμε από την πρώτη στιγμή να ασκούμε τα νόμιμα δικαιώματα μας».

Στην μήνυση περιγράφεται ότι το τραγικό ιστορικό της υπόθεσης καθώς ο ένας εκ των δύο θανόντων είχε παντρέψει την 34χρόνη κόρη του. Ο γάμος τελέσθηκε 2 ημέρες πριν τη φονική πυρκαγιά και η οικογένεια παρέμεινε στην εξοχική της κατοικία στο Νέο Βουτζά μέχρι τη μοιραία ημέρα, όπου έχασε την ζωή του ο πατέρας της νύφης (70χρόνος εκπαιδευτικός), αλλά και η επίσης εκπαιδευτικός 73χρόνη ενοικιάστρια του από κάτω διαμερίσματος.

Κατά την εκδήλωση της πυρκαγιάς, όπως επισημαίνουν στη μήνυση, «ούτε από πριν, ούτε και σου στις στιγμές εκείνες μας είχε πει κάποια αρμόδιος της Περιφέρειας ή του Δήμου ή της Πυροσβεστικής ή της Αστυνομίας κατά ποιο τρόπο θα ενεργήσουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς και ποιο δρόμο θα έπρεπε να ακολουθήσουμε για να πάμε με ασφάλεια μέρος (είτε παραθαλάσσια, είτε από κάποιο γήπεδο εντός του οικισμού μας).

Το χρονικό της καταστροφής
Περιγράφει -μέσα από το κείμενο της μηνύτριας αναφορά- η σύζυγος του 70χρόνου εκπαιδευτικού: «τις ημέρες εκείνες μαζί με το σύζυγο μου φιλοξενούσαμε στο σπίτι μας μια οικογένεια εξ Αμερικής τριών ατόμων λόγω του γάμου της κόρης μας, ο ποιος έγινε στις 21.7.2018 στην Αθήνα. Ενώ βρισκόμασταν όλοι στο σπίτι μας, όπως και η 73χρονη εκπαιδευτικός στο μισθωμένο διαμέρισμα της στην ίδια οικοδομή, παρατηρήσαμε αρχικά πολλούς καπνούς που κατευθύνονταν προς το σπίτι μας. Όπως ήταν φυσικό και αυτονόητο αρχίσαμε να ανησυχούμε και κλείσαμε τα παράθυρα, τα παντζούρια και τις πόρτες, ενώ αρχίσαμε να μεταφέρουμε μέσα στο σπίτι μας κάθε είδους ξύλο και έπιπλα που ήταν στις βεράντες και στους χώρους έξω από το σπίτι μας. Δυστυχώς ο καπνός δε σταμάτησε. Αντιθέτως μεγάλωνε. Είχαμε αρχίσει να μη βλέπουμε και όπως ήταν φυσικό μας κατέλαβε μεγαλύτερος φόβος και μεγαλύτερη ανησυχία και ιδίως για τους ξένους φιλοξενούμενους μας και αποφασίσουμε μαζί με την 73χρονη να εγκαταλείψουμε το σπίτι μας και να πάμε σε ασφαλέστερο μέρος προς της θάλασσα.

Στο μεταξύ μια γειτόνισσα, τους ενημέρωσε ότι τηλεφώνησε ο σύζυγος της στην πυροσβεστική υπηρεσία και δεν απαντούσε κανείς. Μετά από ώρα πήραν την απάντηση «κάντε ό,τι νομίζετε». Άμεσα η σύζυγος του 70χρονου, γύρω στις 6, μετέφερε τρεις φίλους από το εξωτερικό με το αυτοκίνητο και ακολούθησαν την Β΄ έξοδο του Νέου Βουτζά προς το Μάτι, εκτιμώντας ότι ήταν ο συντομότερος δρόμος προς τη θάλασσα. Σε περίπου 3 λεπτά δέχτηκε τηλεφώνημα από τον σύζυγο της, που την ενημέρωνε ότι λόγω διακοπής ρεύματος δεν μπορούσε να ανοίξει το γκαράζ και να φύγει με το αυτοκίνητο. Εκείνη άρχισε να προσπαθεί να επιστρέψει για να ανοίξει χειροκίνητα το γκαράζ. Δεν κατάφερε άμεσα να φτάσει και ανέμενε νέα του συζύγου της και της μισθώτριας του σπιτιού της. Έπειτα από κάποια ώρα, όταν τελικά με τη βοήθεια εθελοντή έφτασε στο σπίτι της, δεν βρήκε κανέναν. Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν τραγικές, με τα δυο θύματα να θεωρούνται αγνοούμενοι. Το φως της ημέρας αποκάλυψε το θάνατο τους 300-400 μέτρα από το σπίτι της οικογένειας στον οικισμό του Νέου Βουτζά.