Η Βουλευτής Π.Ε. Κοζάνης και Τομεάρχης Τουρισμού ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. κ. Καλλιόπη Βέττα μίλησε στην Βουλή στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου για το μεταναστευτικό και την πολιτική επιστροφών.
Η κ. Βέττα επεσήμανε αρχικά ότι η συζήτηση για το μεταναστευτικό, το άσυλο, τις επιστροφές, τις συνθήκες κράτησης, ελέγχου, ενσωμάτωσης και προώθησης, ενώ θα έπρεπε να εμφορούνταν από ρεαλισμό και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες, αντιθέτως, με ευθύνη της κυβέρνησης και των ακροδεξιών της απόψεων, γίνεται με όρους αυταρχισμού, σε ένα διαρκές καθεστώς εξαιρέσεων και αποκλεισμών.
Το αποτέλεσμα, όπως τόνισε, είναι η καταστρατήγηση μια σειράς δικαιωμάτων και δικλείδων νομιμότητας, για τα οποία γίνεται επίκληση, όχι μόνο από φορείς και οργανώσεις υπεράσπισης των μεταναστών, αλλά κι από εκπροσώπους των διοικητικών δικαστών και της αστυνομίας, ακόμα και της συμπολίτευσης.
Ειδικότερα, η Βουλευτής στηλίτευσε την νομοθετική διάταξη που προέβλεπε την κατάργηση της άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους, καθώς και την αντίστοιχη για την μακρόχρονη διοικητική κράτηση και φυλάκιση των εισερχόμενων μεταναστών. Πρόκειται, όπως ανέφερε, για άδικες, παράτυπες και αντιδεοντολογικές πρακτικές που ναρκοθετούν ακόμη και θεμελιωμένα δικαιώματα μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην χώρα εδώ και δεκαετίες, οι οποίοι, λόγω αβλεψιών ή και καθυστερήσεων της δημόσιας διοίκησης, στερούνται το δικαίωμα διαμονής στην χώρα (!)
Στην συνέχεια, η κ. Βέττα ανέφερε ότι το μεταναστευτικό ζήτημα είναι πολυσύνθετο ζήτημα με ευρωπαϊκή διάσταση και δεν λύνεται με κραυγές και συνθήματα, ενώ τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., ο οποίος έχει στο ενεργητικό του την ιδιαίτερα πετυχημένη διαχείριση των μεγάλων εισροών του 2015, οι οποίες προωθήθηκαν στην Ε.Ε. χωρίς καμία έκπτωση στα συμφέροντα της χώρας και τα δικαιώματα των μεταναστών, έχει σαφείς θέσεις για την διαχείριση των ροών, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που έχει στα πεπραγμένα της τις μαύρες σελίδες από το Φαρμακονήσι και την Πύλο.
Κλείνοντας, τόνισε: «Για να αντιμετωπιστεί η επιφυλακτικότητα για το μεταναστευτικό ζήτημα, απαιτείται η άρση των κοινωνικών αδικιών. Η κυβέρνηση, αντί να μειώνει την ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και ευάλωτους, αντί να αίρει τις αιτίες του κοινωνικού αποκλεισμού, αντί να αντιμετωπίζει τη μείωση της αγοραστικής δύναμης, της καθήλωσης, αντί να θεραπεύει το πρόβλημα της στέγης, του ελεύθερου χρόνου και χώρου, κάνει τα ακριβώς αντίθετο και επενδύοντας στον κοινωνικό αυτοματισμό έρχεται να μεταθέσει το πρόβλημα σε όλους τους άλλους, εκτός από την ίδια …Το ζήτημα της μετανάστευσης είναι ένα ακόμη πεδίο όπου, σε αντίθεση με την κοινή λογική, το δίκαιο, τις θέσεις των επιστημόνων και των ανθρώπων του πεδίου, η κυβέρνηση υιοθετεί αλυσιτελείς και παράνομες λύσεις που μας τοποθετούν στην αρνητική πρωτοπορία. Η Ελλάδα αποδέχεται τον ρόλο του δεσμοφύλακα και της αποθήκης ψυχών, αντί να προωθεί συλλογικές λύσεις, μετεγκαταστάσεις, νόμιμες και ασφαλείς διόδους και κοινό σύστημα εξέτασης ασύλου»
