Το Ζαχαροπλαστείο των γηγενών από τη Βλάστη Κεραμάρη Νίκου και του συνεταίρου του Αυλογιάρη Δημητρίου (Τούλια) βρίσκονταν στην κεντρική πλατεία, όπου σήμερα, τα γραφεία του εκδοτικού συγκροτήματος που μας φιλοξενεί. “ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ και ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ”.
Η φήμη του ξεπερνούσε τα όρια των Καϊλαρίων και γενικότερα της Επαρχίας (Εορδαίας, τόσο, για την ποιότητα και την ποικιλία των γλυκισμάτων του, όσο και για την εξυπηρέτηση, την ευγένεια, την καθαριότητα και το άφθονο χιούμορ των ιδιοκτητών του.
Η αγαστή και τίμια συνεργασία των δύο συνεταίρων το διατήρησε μέχρι των εφηβικών μας χρόνων και μόνο ο αδυσώπητος χρόνος κατόρθωσε να το αφανίσει…
Στη φώτο μας, από αριστερά, καθιστοί: Ο Σιόλιος Δημήτρης του Στέργιου-ιδιοκτήτης του γνωστότατου πανδοχείου “χάνι του Σιόλιου”, ο Ιωαννίδης Γιώργος (Τζιόρτζης)-δάσκαλος.
Ο άγνωστός μας X; – καθηγητής του ημιγυμνάσιου-, ο Διευθυντής του ημιγυμνάσιου Καϊλαρίων, Κουναβός X;, ο άγνωστός μας X; – επαγγελματίας της πόλης μας- και ο επίσης άγνωστός μας X;- καθηγητής του ημιγυμνάσιου μας (παρά την προσπάθειά μα; δεν καταφέραμε να μάθουμε κάτι περισσότερο).
Όρθιοι, από αριστερά: Ο μουσικός Μπογδάνης, ο άγνωστός μας X;. ο Ζαχαροπλάστης Κεραμάρης Νίκος και ο συμπολίτης μας χωροφύλακας, Λίττας Απόστολος και μετέπειτα επόπτης της Κοινότητας Καϊλαρίων και Δήμου Πτολεμαϊδας.
Ο γράφων είχε τη χαρά να γευθεί τα υπέροχα γλυκά, όχι βέβαια ως τακτικός θαμώνας του Ζαχαροπλαστείου (που να βρεθούν τα χρήματα;), αλλά, είχε την τύχη να κατοικεί δίπλα στην οικογένεια Αυλογιάρη και η καλή μας γειτόνισσα, η αείμνηστη κυρά Ευθυμία (Τούλινα), να μας εφοδιάζει συχνά, αν όχι τετραγωνισμένα γλυκά, τουλάχιστον με μπόλικες εύγεστες γωνίες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα, που τους σκεπάζει και η μνήμη τους Αιώνια.
