Η κακή ώρα ήρθε το απόγευμα της Κυριακής 20-8-2017 σε τροχαίο δυστύχημα στην λεωφόρο Αθηνών-Σουνίου.
Ο διακεκριμένος Συμπατριώτης μας Καθηγητής Καρδιοχειρουργικής Χρήστος Λόλας με την Αμερικανίδα σύζυγό του Κλώντια, οι δύο πολυαγαπητοί και πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν και να σώσουν ζωές άλλων συνανθρώπων τους, έχασαν ξαφνικά και αναπάντεχα την δική τους ζωή, για να αποδειχθεί για μία ακόμη φορά ότι δεν αρκεί να είναι ο άνθρωπος υγιής και ενεργός, αλλά πρέπει να είναι και τυχερός. Σοφότατα ο Αριστοτέλης δίδαξε ότι η ζωή είναι τύχης παίγνιο και καιρού λάφυρο.
Το μόνο καλό στο μεγάλο κακό που τους βρήκε και σκόρπισε πόνο και λύπη στους συγγενείς, φίλους και αμέτρητους γνωστούς είναι ότι έφυγαν μαζί από την ζωή, όπως μαζί πορεύτηκαν και ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο. Ίσως το γεγονός αυτό αποτελέσει βάλσαμο παρηγοριάς στον μονάκριβο και πολυαγαπημένο γιο τους Θωμά, που ζει και εργάζεται στο Όρεγκον των ΗΠΑ, αλλά και στους απαρηγόρητους πολλούς συγγενείς, συναδέλφους, φίλους και γνωστούς, ιδιαίτερα τους Συμπατριώτες του λεβεντόκορμου και πάντα χαμογελαστού Χρήστου Λόλα στα Νάματα, απ’ όπου κατάγονταν ο πατέρας του Θωμάς, στην Βλάστη απ’ όπου κατάγονταν η μητέρα του και θεία μου Βικτώρια το γένος Γαλάνου και έζησε τα παιδικά του χρόνια (ο Χρήστος και η Κλώντια, μαζί με τον γιο τους, λάτρευαν την Βλάστη και τα Νάματα και πηγαινοέρχονταν οδοιπορούντες), όπως και στην πόλη της Κοζάνης όπου γεννήθηκε ο Χρήστος και πρωτομαθήτευσε, με πάντα ενδιάμεση την Πτολεμαΐδα, με τους πολλούς φίλους και συμπατριώτες του.
Στην Θεσσαλονίκη ανδρώθηκε ο Χρήστος, αχώριστος πάντα με την πανέμορφη αδελφή του Λιλίκα, κρυφό καμάρι μας οι δυο τους, που δυστυχώς έφυγε νωρίς και αυτή από την ζωή, με πραγματική δεύτερη πατρίδα τους την Σουρωτή, όπου κατείχαν μεγάλα πατρογονικά κτήματα.
Στην Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σπούδασε ο Χρήστος και εδώ διακρίθηκε κοινωνικά και αθλητικά ως εξαίρετος μπασκετμπολίστας λόγω των σωματικών προσόντων του, των αθλητικών ιδανικών του και του σπανίου ήθους του. Αργότερα διακρίθηκε και στο γκολφ και ως σπουδαίος παράγων των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μεταπτυχιακές Σπουδές και εξειδίκευση στην Καρδιοχειρουργική έκανε επί πενταετία στο Όρεγκον ΗΠΑ, μαζί με τον επιστήθιο φίλο και συμπατριώτη του Δυτικομακεδόνα Καρδιοχειρουργό, αείμνηστο Παν.Σπύρου. Μαζί εκεί γνώρισαν τις αμερικανίδες συζύγους τους, μαζί επέστρεψαν στην Ελλάδα και αναδείχθηκαν ως κορυφές της Καρδιοχειρουργικής, ο Παναγιώτης από την Θεσσαλονίκη και ο Χρήστος από την Αθήνα, απ’ όπου διέπρεψε παγκοσμίως.
Η Κλώντια, με το εσωτερικό ψυχοπνευματικό κάλλος της να ανταγωνίζεται το εξωτερικό της κάλλος, άφησε μια διακεκριμένη και πολυάριθμη οικογένεια για να ακολουθήσει στην λαμπρή και πολυποίκιλη καριέρα τον Χρήστο στην Ελλάδα, όπου προσαρμόσθηκε άριστα και ταχύτατα, έγινε αγαπητή παντού και από όλους, ιδιαίτερα από μας τους εξ αγχιστείας συγγενείς της.
Εργάσθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και ακολούθησε τον Χρήστο στα ./.. -2- πολλά και αμέτρητα επαγγελματικά ταξίδια και συνέδρια, ειδικά σε εκείνα όπου ο Χρήστος ξεδίπλωνε το πολυπλούσιο πάθος και ταλέντο του στην Ιστορική Έρευνα και την συγγραφή σειράς βιβλίων του, με αξιοθαύμαστη έμφαση στην αρχαιοελληνική Φιλοσοφία, τα Κοινωνικά Πολιτεύματα και τον αρχαιοελληνικό Αθλητισμό. Τελευταίο(2016) μνημειώδες έργο του είναι το βιβλίο του με τίτλο «Έλληνες και Πέρσες», που προφητικά ίσως το αφιέρωσε «στον Θεό και στην Ειρήνη». Για να το γράψει έκανε πολλά ταξίδια μαζί με την Κλώντια, ερευνώντας την κάποτε αχανή Περσική Αυτοκρατορία και αυτή που οι αρχαίοι Μακεδόνες την έκαναν κάποτε Μακεδονία της Ασίας και του Ελληνικού Πνεύματος.
Το Έργο και η Προσφορά του Καθηγητή και Επιστήμονα Καρδιοχειρουργού Χρήστου Λόλα, ένθερμου Πατριώτη και βαθύτατου Μακεδόνα, θα μπορούσε ίσως να αποδοθεί μόνον με την γενική αντίληψη, όσων τον έζησαν και υπηρετήθηκαν από τον ίδιο, ότι υπήρξε πρώτα Καθηγητής Ήθους και Ανθρωπιάς.
Αυτό το Έργο υπηρετούσε μετά την συνταξιοδότησή του και το προσέφερε ατελώς και προθύμως καθημερινώς στους πάσχοντες και ενδεείς, με αυτόβουλη συμπαράστασή του από Νοσοκομεία και Κλινικές, Οργανώσεις και Ιδρύματα.
Και είναι βέβαιο ότι θα συνέχιζε την προσφορά Ανθρωπιάς, Αγάπης και Καλοσύνης, ολοζώντανος και χαμογελαστός πάντα, αν η κακή τύχη δεν του αφαιρούσε, απρόσμενα και απροσδόκητα το νήμα της ζωής του, μαζί και ταυτόχρονα, με την πολυαγαπημένη του και «χρυσή καρδιά» Κλώντια.
Η αιφνίδια απώλεια είναι μεγάλη και δυσαναπλήρωτη, όχι μόνον για την Ιατρική Επιστήμη και Κοινότητα, αλλά κυρίως για τον τόπο μας και την χώρα μας.
Θα μας λείψουν, επώδυνα και απελπιστικά, ο Χρήστος και η Κλώντια. Το μοναδικό χαμόγελό τους, η ζεστασιά και οι φροντίδες τους. Ο καλός λόγος και η χρήσιμη συμβουλή τους. Η Ανθρωπιά τους γενικά.
Αυτές τις γερές βάσεις Ανθρωπισμού και Καλοσύνης τις διδάχθηκε και τις έχει ο μονάκριβος και γλυκύτατος γιος τους Θωμάς, που βαφτίσθηκε και έζησε στην Βλάστη. Ας αποτελέσουν αυτά – -και είθε- βάλσαμο παρηγοριάς του. Όλοι οι στενοί συγγενείς και φίλοι τον υπεραγαπούμε και στεκόμαστε δίπλα του, με πρώτους τον νουνό και την νουνά του Γιάννη και Νανά Γιαννιώτη στην Αθήνα.
Αγαπητέ μου ξάδελφε Χρήστο, αγαπητή μου ξαδέλφη Κλώντια:
Στενός συγγενής και φίλος είναι αυτός που ζεις μαζί του και μοιράζεσαι τις πίκρες και τις χαρές της ζωής. Και εμείς, εγώ και η σύζυγός μου Πάτρα, εσύ και η Κλώντια, ζήσαμε πάντα μαζί και μοιρασθήκαμε αυτές τις χαρές και τις λύπες. Εσείς φύγατε νωρίς και απρόσμενα. Μαζί και οι δυο σας, ταυτόχρονα. Ατυχία ή τύχη είναι αυτό, αν σκεφθούμε ότι οι όλοι θα φύγουμε από την πρόσκαιρη ζωή μας;
Αναπαυθείτε αιωνίως εκεί όπου οι Δίκαιοι και οι Καλοί αναπαύονται.
Ο σπόρος της Ανθρωπιάς και Καλοσύνης σας, που σπείρατε σε όλη την ζωή σας, καρπίζει και θα μνημονεύεσθε μεταξύ των θνητών ως Kαλοί και Aγαθοί.
Μελάς ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ
Θεσσαλονίκη, Αύγουστος 2017
