Στην μεγαλύτερη μοναξιά μας κρύβεται μια τεράστια επιθυμία για ζωή. Γιατί στο τέλος της ημέρας ίσως αυτό που έχουμε να είναι απλά και μόνο… αυτό που έχουμε. Κάτι συνηθισμένο και λίγο, κάτι από τα βάθη της ψυχής μας. Κάτι άσπρο και κάτι μαύρο. Κάτι που ψάχνουμε γενικά, αλλά βρίσκουμε σε μια μοναχική βόλτα με το αυτοκίνητο κάπου ψηλά, σε ένα μέρος απομονωμένο, δίπλα σε ένα φθινοπωρινό δάσος και ένα εγκαταλειμμένο κτίριο γεμάτο γκράφιτι και σπασμένα τζάμια. Αυτές οι αντιθέσεις. Αυτή είναι η ομορφιά της σύντομης ζωής μας. Εξάλλου ότι και να βρούμε τελικά, θα διαλέξουμε το σίγουρο. Αυτό που έχουμε μάθει. Αυτό που ξέρουμε ήδη γιατί ας μη ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη δύναμη σε αυτό τον κόσμο είναι αυτή της συνήθειας..
Στην Πολωνία του 1962, η Anna είναι μια νεαρή κοπέλα που μεγάλωσε σε ένα ορφανοτροφείο με καλόγριες. Προοριζόμενη να ακολουθήσει και αυτή την μοναχική ζωή, λίγες μέρες πριν δώσει τους όρκους της δέχεται να επισκεφτεί και να γνωρίσει για πρώτη φορά τη μοναδική συγγενή της, την θεία της Wanda. Οι δυο γυναίκες ξεκινούν ένα σύντομο ταξίδι δρόμου αναζητώντας στοιχεία για την ζωή και τον τόπο ταφής των γονιών της Anna, καθώς της αποκαλύπτεται πως είναι Εβραία και το πραγματικό της όνομα είναι Ida, ενώ παράλληλα φανερώνονται οι ακραίες αντιθέσεις της ψυχοσύνθεσης τους..
Μια δραματική ταινία Πολωνικής παραγωγής από τον σκηνοθέτη Pawel Pawlikowski (The Woman in the Fifth, My Summer of Love, Last Resort) γυρισμένη με αριστοτεχνικό τρόπο σε ασπρόμαυρο φιλμ εισάγει τον θεατή σε ένα σκηνικό λιτό, κρύο, θαμπό από καπνούς και τσιγάρα, γκρίζο όπως μια αιώνια συννεφιασμένη μέρα. Κάθε πλάνο είναι μια υπέροχη φωτογραφία, ένας μελαγχολικός πίνακας ζωγραφικής. Μέσα από μια απλότητα, με λιγοστούς διαλόγους και την ολότελα ταιριαστή μουσική τζαζ με γνωστά κομμάτια του John Coltrane, παρουσιάζονται οι χαρακτήρες των δυο πρωταγωνιστριών να στέκονται χαμένοι στον δικό τους κόσμο, τα βλέμματα τους πλανώνται και οι σκέψεις τους μαστιγώνονται από αμφιβολίες ψάχνοντας να βρουν διέξοδο μέχρι να διαπιστώσουν ότι αποτελούν κομμάτι από κάτι ίδιο, κάτι κοινό. Με ένα μινιμαλιστικό τρόπο ο Pawlikowski καταφέρνει να περάσει μηνύματα, όπως η καταστρεπτικότητα του πολέμου, με τα ανείπωτα εγκλήματα και την μετέπειτα παρακμή, όπως επίσης και την σύγκρουση της θρησκείας με την ”αμαρτωλή” ζωή -τα πάθη και τις ανθρώπινες αδυναμίες, τα οποία δεν διαχωρίζουν τον κακό από τον καλό, -η αλήθεια είναι ότι ο Θεός έχει άλλα κριτήρια. Εξαιρετικές ερμηνείες, απόλυτα εκφραστικές, η Agata Trzebuchowska ως Anna και η Agata Kulesza ως Wanda. Η ταινία αποτελεί την επίσημη πρόταση της Πολωνίας στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για την 87η απονομή των βραβείων Όσκαρ ενώ έχει ήδη κερδίσει πολλά βραβεία σε διάφορους ευρωπαϊκούς κινηματογραφικούς θεσμούς.
