Πρόκειται για ένα κληρονομικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από υπερσυσσώρευση δερματικών λεπίων. Η βαρύτητα του κυμαίνεται από πολύ ήπια και ασυμπτωματική μέχρι απειλητική για την ζωή.
Η αιτιολογία της πάθησης είναι άγνωστη αλλά στην παθογένεια του προβλήματος παρατηρείται ανωμαλία στον σχηματισμό της κεράτινης στιβάδας με αποτέλεσμα την αύξηση απώλειας νερού από την επιδερμίδα.
Η πάθηση επιδεινώνεται τους ξηρούς, ψυχρούς χειμερινούς μήνες και βελτιώνεται κατά τους θερμούς, υγρούς καλοκαιρινούς μήνες.
Υπάρχει ίση συχνότητα μεταξύ των δυο φύλων και μπορεί να εμφανιστεί από την γέννηση ή την παιδική ηλικία.
Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από ξηρό δέρμα με λεπτή , υπό μορφή σκόνης απολέπιση με διάταξη παρόμοια με εκείνη των λεπιών των ψαριών.
Οι βλάβες είναι πιο έντονες στις κνήμες, στους γλουτούς και στα πλάγια των μηρών. Το πρόσωπο συνήθως δεν προσβάλλεται.
Για την αντιμετώπιση της δερματοπάθειας εφαρμόζονται κερατολυτικοί παράγοντες (γλυκερίνη, γαλακτικό οξύ, σαλικυλικό οξύ ) και φυσικά πολύ ισχυρά ενυδατικά προϊόντα (ουρία, βαζελίνη).
Για τις πιο βαριές περιπτώσεις υπάρχει και η συστηματική θεραπεία και με την χρήση ρετινοειδών από το στόμα (ισοτρετινοΐνη).
Γεώργιος Καζαντζής
Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος
