‘-Βρε καλώς τον Τασούλ.
-Έλα Τασούλ, κάτσε δω.
-Χαιρετώ τη νεολαία.
-Τασούλ, φιρί – φιρί το πας ν’ ακούσεις τίποτα. Άκου νεολαία!
-Γιατί Χάμπο; Σεις είστε πιο νέοι κι απ’ τους νέους στην καρδιά και στο μυαλό…
-Καλά, ας τα αυτά τώρα. Πες μας κάτι. Τι τρέχει με τ’ αρνιά; Άκουσες τίποτα; Διάβασες κατιτίς;
-Ά, με τ’ αρνιά; Μυστήριο. Ανεξήγητο. Χάθηκαν!
-Ναι χάθηκαν Τασούλ, όμως γνωρίζεις εσύ κάτι επί του θέματος;
-Κοίτα Γιάννε, γνωρίζω ό,τι διάβασα και ό,τι άκουσα, που λένε ότι, ανεξήγητα, χάθηκαν τα αρνιά από τα μαντριά! Το βράδυ ας πούμε ήταν εκεί και το πρωί είχαν χαθεί. Άνοιξε η γη και τα κατάπιε.
-Βρε τη γη τσιμπούσι που έκανε με τ’ αρνιά! Από παντού δηλαδή; Όλα μαζί;
-Έτσι λεν οι ειδήσεις Χάμπο. Από παντού. Σχεδόν όλα μαζί. Μέσα σε δύο ημέρες δεν έμεινε αρνί για αρνί.
-Κοιτα να δεις. Και πως το εξηγείς αυτό βρε Γιάννε, συ που είσαι και σπουδαγμένος. Συγνώμη Τασούλ. Και συ σπουδαγμένος είσαι, γοτζά γεωπόνος, δε λέω, αλλά ο Γιάννης εν δάσκαλος.
-Τι να σου πω Χάμπο. Ό,τι ξέρεις ξέρω. Μόνο εικασίες μπορώ να κάνω.
-Δηλαδής Γιάννε σαν τι φαντάζεσαι; Για πε καμία ιδέα.
-Δεν ξέρω…όμως ένα πράγμα μου κάνει εντύπωση, ότι αυτό συμβαίνει τώρα!
-Και τι είν’ τώρα δηλαδή βρε Γιάννε που είν’ διαφορετικό;
-Τωρα Χάμπο είναι Πάσχα. Αυτό εννοεί ο Γιάννες μάλλον.
-Μπράβο βρε Τασούλ. Αυτό ακριβώς εννοώ.
-Έ και τι σημαίνει που είν’ Πάσχα. Για πείτε μου κι εμένα που δεν καταλαβαίνω τίποτα!
-Τι συμβαίνει το Πάσχα με τ’ αρνιά Χάμπο;
-Άαα…κει το πάτε. Λέτε που τα σουβλίζουμε!
-Σωρηδόν. Δε μένει αρνί για αρνί. Πως δε χάνεται η γενεά απορώ; Δε λέω, έθιμο είναι αλλά άμα ήταν άνθρωποι θα μιλάγαμε για γενοκτονία.
-Έ και τι θέτε να πείτε. Θέτε να πείτε πως τα κόβει τ’ αρνιά να…
-Γιατί όχι Χάμπο. Έχεις καλύτερη εξήγηση που πήγαν και γιατί;
-Δω που τα λέμε, όχι. Παν τ’ αρνιά. Χάθηκαν. Α βρες τα σε λεν. Που πήγαν; Ποιός τα πήρε; Δεν ξέρω!
-Κι αν, λέω τώρα Γιάννε, κι αν συννενοήθηκαν να…
-Ναι Τασούλ. Μήπως συνεννοήθηκαν για να αποφύγουν τη σφαγή; Μήπως, μετά το Πάσχα, γυρίσουν πάλι πίσω;
-Δηλαδής Γιάννε, εδώ δε μιλάμε για “τη σιωπή των αμνών”. Εδώ αυτά μιλούσαν και καλομιλούσαν επί μήνες. Εδώ υπήρχε συνεννόηση ήδη από καιρό.
-Ναι Τασούλ, εδώ μιλάμε για τη “συνωμοσία των αμνών”…
-Τη συνωμοσία…. Χάθηκαν τα αρνιά…τ’ αρνιαααά!!!!
-Χάμπο! Χάμπο! Ξύπνα! Εφιάλτη βλέπεις;
-Έεε, τι έγινε; Με πήρε ο ύπνος ε;
-Σε πήρε ο ύπνος για. Πάνω στην καρέκλα.
-Όνειρο ήτανε δηλαδή βρε Τασούλ;
-Δε ξέρω τι έγινε στον ύπνο σου. Πάντως φώναζες “τ’ αρνιά! Φύγαν τ’ αρνιά”!
-Όνειρο ήτανε λοιπόν…Κοίτα να δεις Γιάννε τι έγινε στο όνειρο….Τα αρνιά έκαναν συνωμοσία, λέει και…
