Για την ταινία μικρού μήκους που δημιούργησαν μαθητές του 2ου ΕΠΑΛ Πτολεμαΐδας, με τίτλο “Πες μας Κυρία… πες μας τα γιατί!”, μίλησε στην Αναστασία Κοτζακόλιου και τον vivagr η σκηνοθέτης Αριστέα Αδαμίδου.
Όπως αναφέρει η ίδια σε κείμενό της:
«Όταν θέλεις να φτιάξεις ένα δαχτυλίδι και έχεις τη βάση του, ψάχνεις τα διαμαντάκια που θα το κοσμήσουν. Έτσι, και με την ταινία μικρού μήκους μας «Πες μας κυρία, πες μας τα γιατί». Το δαχτυλίδι μας λοιπόν έχει τέσσερα διαμάντια. Το πρώτο είναι τα παιδιά, τα οποία για την ταινία αυτή, δούλεψαν με απεριόριστο επαγγελματισμό, ζήλο και σοβαρότητα. Το κάθε ένα, με τον δικό του τρόπο, πρόσθεσε στην ταινία την δικιά του υπογραφή. Τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά στην όλη διαδικασία, προσθέτοντας απόψεις και ιδέες ανεξάρτητα του σεναρίου και της σκηνοθεσίας.
Το δεύτερο διαμάντι της υπόθεσης είναι η διεύθυνση του 2ου ΕΠΑΛ Πτολεμαΐδας, που στάθηκε ως θεμέλιο στην συνθήκη των προβών και των γυρισμάτων, δίνοντας δύναμη σε όλους τους συντελεστές. Το τρίτο διαμάντι χωρίζεται στη μέση. Πρόκειται για τον Κωνσταντίνο Μανουσαρίδη, που με τη μαγεία της τέχνης του και με την αγάπη για αυτό που κάνει, στάθηκε δίπλα μας μία ολόκληρη μέρα για τα γυρίσματα της ταινίας. Επρόκειτο να σας προσφέρει μια ομαδική εικόνα. Από την άλλη, ο Δημήτρης Βλαχοπάνος, που έδραξε την ευκαιρία μόλις του ζητήθηκε και μας έδωσε στα χέρια μας ένα σενάριο, που σκιαγραφεί το πώς θα θέλαμε ένα σχολείο να λειτουργεί, προσφέροντας στους μαθητές τα καλύτερα. Το τελευταίο διαμάντι μας είναι η Ασημούλα Λαζαρίδου , βοηθός σκηνοθέτη και υπεύθυνη οργάνωσης μαζί μου, που τη θαυμάζω και την αγαπώ απεριόριστα. Πόση συγκίνηση, χαρά και ευλογία να αισθάνεται ένας άνθρωπος όταν έχει βοηθό του, σύμμαχο του και πάντα στο πλευρό του υποστηρίκτρια την Ασημούλα Λαζαρίδου; Μια εκπαιδευτικό με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Είναι η κυρία Ελπίδα της ταινίας μας. Ατελείωτα τα ευχαριστώ που θέλω να της πω και αμέτρητος ο θαυμασμός μου… Θαυμασμός, όχι μόνο για τον ακέραιο χαρακτήρα της και το ήθος της και το ότι είναι ένα ακούραστο πολύ εργαλείο, όσο για το πρόσωπο της, που έχει ένα μοναδικό και πλέον ασυνήθιστο χαρακτηριστικό. Είναι από τους λίγους ανθρώπους που την κοιτάς και σου εκπέμπει, χωρίς καν να χρειαστεί να μιλήσει. Από τα μάτια της μόνο! ΚΑΛΟΣΥΝΗ. ΑΝΘΡΩΠΙΑ. Δίχως υπερβολές, μπορείς να την χαρακτηρίσεις ως όαση μιας ερήμου για τους μαθητές της. Απεχθάνομαι να θεοποιώ ανθρώπους, ειδικά αν δεν το αξίζουν. Ωστόσο, σας πληροφορώ και βάζω το χέρι στην καρδιά, πως στα λόγια μου για αυτή τη γυναίκα δεν υπάρχει καμία υπερβολή, ούτε και θεοποίηση. Της αξίζουν όλα λέξη προς λέξη. Της είμαι ευγνώμων, μόνο και μόνο που την γνωρίζω και συναναστρέφομαι μαζί της. Η καλύτερη βοηθός που θα μπορούσα να έχω!
Εύχομαι, λοιπόν, καθώς η ταινία έφυγε από τα χέρια μας, για να έρθει στα δικά σας, να την αγαπήσετε και να την νιώσετε όπως και εμείς. Να βιώσετε όλα αυτά που βιώσαμε και εμείς. Ενωθήκαμε ως ομάδα, γνωρίσαμε ο ένας τον άλλον περισσότερο και αγαπηθήκαμε πιο πολύ. Σας ευχαριστώ για όλα αυτά που μου προσφέρατε. Ελπίζω και εγώ, ο σκηνοθέτης, να φάνηκα αντάξια των προσδοκιών σας. Υπομονή μια βδομάδα για το αποτέλεσμα!»
