![Στο έλεος της κακοκαιρίας Ήπειρος και Δ. Μακεδονία: Πλημμύρες, καταστροφές και δήμοι σε έκτακτη ανάγκη [εικόνες-βίντεο]](https://e-ptolemeos.gr/wp-content/uploads/2025/11/kakokairia-360x180.jpg)
Η… ποιητική διάσταση μιας εισήγησης!
Όπως κατήγγειλε προχθές μιλώντας στους δημοσιογράφους η επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης κ. Γεωργία Ζεμπιλιάδου, με μια εισήγηση τριών, μόλις, σειρών προσκλήθηκαν στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι για να ενημερωθούν και να συζητήσουν σχετικά με το περιβόητο και σημαντικό από πολλές απόψεις έργο του αρδευτικού της Βόρειας Ζώνης του Πολυφύτου.
***
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι πως πρόσθεσε ότι η εισήγηση εκτός από μικρή ήταν και δυσνόητη, λέγοντας χαρακτηριστικά πως αφορούσε «… κάτι που δεν καταλαβαίνουμε τι είναι»!
***
Θέλοντας να φωτίσουμε το μυστήριο που προκάλεσαν οι δηλώσεις της και ν’ απαντήσουμε στα εύλογα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν στους πολίτες (σ. σ. εξάλλου γι’ αυτό υπάρχει η στήλη μας), καταλήγουμε σε δύο εκδοχές.
***
Πρώτη εκδοχή: Η εισήγηση, λόγω της έκτασης αλλά και της δυσκολίας κατανόησης της, ήταν, προφανώς, γραμμένη σε ποιητικό ύφος. Άρα, αυτό μας επιτρέπει να εικάσουμε πως η κ. Ζεμπιλιάδου, και λυπούμαστε που θα το πούμε αυτό, δεν είναι επαρκώς πεπαιδευμένη στην ποίηση και γι’ αυτό δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο ποιητής.
***
Οπότε, αντί να βγει και να καταγγείλει την εισήγηση- ποίηση θα ήταν προτιμότερο ή να πέσει με τα μούτρα στο διάβασμα μπας και καταφέρει να καλύψει τα όποια κενά της σ’ αυτό το λογοτεχνικό είδος, ή να κάνει πως κατάλαβε, ασφαλής πρακτική και σοφή τακτική που ακολουθούν οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διαβάζουν ποίηση και προσποιούνται πως αντελήφθησαν τα βαθύτερα νοήματα της, κατανόησαν τα μηνύματα που θέλει να στείλει ο ποιητής και εισχώρησαν στο ποιητικό του σύμπαν λες και μπήκαν στον κήπο ή το σαλόνι του σπιτιού τους.
***
Βέβαια, αν ισχύει αυτή η εκδοχή γεννώνται δύο άλλα κεφαλαιώδη ερωτήματα. Γιατί έγινε αυτή η επιλογή και ποιος συνέθεσε το ποίημα;
***
Στο πρώτο ερώτημα, η απάντηση είναι προφανής. Για να κερδηθεί χρόνος. Μπορεί κάποιος/οι εκ των συνεργατών του Περιφερειάρχη κ. Γιώργου Κασαπίδη να σκέφτηκαν «δώστους εκεί ένα ποίημα και μέχρι να ξεδιαλύνουν τι θέλει να πει, ετοιμάζουμε εμείς και όσα δεν προλάβαμε να κάνουμε για το έργο». Σωστή σκέψη και άριστη η εφαρμογή της.
***
Στο δεύτερο ερώτημα, η απάντηση είναι πως το ποίημα συνέθεσε ο κ. Γιώργος Κασαπίδης! Ναι, καλά διαβάσατε. Ο κ. Κασαπίδης, όχι ο Περιφερειάρχης μας, αλλά ο σημαντικός εκ Δράμας ποιητής, συνονόματος και συνεπώνυμος του, κ. Γιώργος Χ. Κασαπίδης.
***
Φυσικά, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ο ποιητής μπήκε στον κόπο να συνθέσει ποίημα για την περίπτωση αυτή, ούτε ότι θα του ζητούσε ποτέ να το κάνει ο Περιφερειάρχης. Το πιθανότερο είναι ο τελευταίος να έχει πάνω στο γραφείο του, ακόμα και να την κουβαλάει πάντα μαζί του, κάποια απ’ τις ποιητικές συλλογές του συνονόματου του για να τις διαβάζει με κάθε ευκαιρία. Ποια απ’ όλες; Υποθέτουμε, την ποιητική συλλογή με τίτλο «Εκσκαφέας αοράτων » (Εκδόσεις των φίλων, 2013), η οποία μόνο λόγω τίτλου ταιριάζει περισσότερο σ΄ έναν πολιτικό (σ.σ. η οποία, οφείλουμε να πούμε, είναι πολύ καλή). Γι’ αυτό καταλήγουμε ότι η εισήγηση- ποίημα μπορεί να είναι μια συρραφή ή σύνθεση κάποιων στίχων από την συλλογή αυτή.
***
Άρα, και εφόσον μας επιτρέπεται, θα συμβουλεύαμε την κ. Ζεμπιλιάδου όταν λάβει την επόμενη ολιγόλογη εισήγηση, πριν βγει να το καταγγείλει ας ρίξει μια ματιά σε κάποια απ’ τα ποιήματα του ποιητή Γιώργου Χ. Κασαπίδη. Ακόμα και να μην βρει την απάντηση σ’ αυτά, η ανάγνωση ενός ποιήματος δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα, εκτός από εκείνους που θεώρησαν ότι η ποίηση είναι κάτι εύκολο και για τον καθένα, και άρχισαν να επιδίδονται στην συγγραφή ποιημάτων αλλά και στην έκδοση τους, αναγκάζοντας συγγενείς και φίλους όχι απλώς να παραστούν στην παρουσίαση τους αλλά να τα αγοράσουν κιόλας, με αποτέλεσμα πολλοί εξ αυτών, όσοι δεν προνόησαν να τους κόψουν την καλημέρα και να αρχίσουν να τους αποφεύγουν με το που τους έβλεπαν από μακριά, να παρουσιάσουν τάσεις μελαγχολίας.
***
Δεύτερη εκδοχή (σ.σ. παραλίγο να την ξεχάσουμε, καθώς παρασυρθήκαμε από την ποίηση): «Ουκ εν τω πολλώ το εύ», ή για να το πούμε πιο λαϊκά «οι εισηγήσεις δεν είναι για χόρταση». Οπότε κ. Ζεμπιλιάδου αρκεστείτε σ’ αυτό το λίγο που μπορεί, όμως, να κρύβει κάτι μεγάλο, κάποια σπουδαία έκπληξη. Όλα, πια, να τα κριτικάρετε εσείς;
