Ελάχιστα τα στοιχεία, φίλες και φίλοι, που βρήκαμε στο αρχείο της τοπικής εφημερίδας ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΦΩΝΗ, με συμπλήρωμα και τις ελάχιστες παιδικές μας αναμνήσεις, θα προσπαθήσουμε να περιγράφουμε την τεράστια Εθνικό-κοινωνική προσφορά του Αείμνηστου Στέλιου Θεολογίδη.
Στη φώτο μας: Ο Στέλιος Θεολογίδης με τους γονείς του Ιωάννη και Σουλτάνα, τα αδέλφια του, Θανάση, Δέσποινα και Κωνσταντίνο, και η συγγενική του οικογένεια του Στέλιου Χατζηγελέκη, η σύζυγος του, Χρυσάνθη και τα 3 παιδιά τους, Γιώργος, Γιάννης και Μαρίτσα και ακολουθούν συγγενικά του, άγνωστα μας, πρόσωπα.
Ο Στυλιανός (Στέλιος) Θεολογίδης γεννήθηκε στο Μορδαλή Αϊδινίου της Μικράς Ασίας το έτος 1894.
Γονείς του, ο Ιωάννης και Σουλτάνα Θεολογίδη. Δύο άνθρωποι που έζησαν όλο το δράμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Τα πρώτα στοιχειώδη γράμματα του τα έμαθε στη γενέτειρα του. Συνέχισε, όμως και τελείωσε τις σπουδές του στο περίφημο, την εποχή εκείνη, Ελληνοαγγλικό Λύκειο ΑΡΩΝΉ. Μετά τις σπουδές του στο Λύκειο γράφτηκε στην Ιατρική σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών όπου, διαπρέψας αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής το έτος 1918.
Τα πατριωτικά του αισθήματα δεν τον άφησαν αδιάφορο μπροστά στο δράμα του υπόδουλου Ελληνισμού.
Κατετάγη ως Εθελοντής και φοίτησε στον ουλαμό εφέδρων υγειονομικών Αξιωματικών, από όπου, οι εξαιρετικές του ικανότητές και τα ηγετικά του προσόντα τον ανέδειξαν αρχηγό της τάξης του.
Με την αποφοίτηση του ονομάστηκε, Έφεδρος Ανθυπίατρος και τοποθετήθηκε αρχικά στην υπηρεσία Δημόσιας υγείας Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στην Καβάλα για την καταπολέμηση της φοβερής επιδημίας του εξανθηματικού τύφου που, εκείνη την εποχή, αποτελούσε την μάστιγα της περιοχής με πολλά θύματα.
Άφοβος και τολμηρός, αληθινός αλτρουιστής, ο Στέλιος Θεολογίδης, προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στο δοκιμαζόμενο λαό της περιοχής, σε σημείο που να κινδυνέψει και η δική του ζωή και να σωθεί ως εκ θαύματος από την τρομερή εκείνη επιδημία.
