Με αφορμή τις δηλώσεις του Σπ. Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς, που είχαν ξεσπάσει σάλο, η Πόπη Παρασκευά, μαμά του Ανδρόνικου, έγραψε σχετικά στο facebook:
“Επείγουσα καταγγελία
Προς (δεν μπορώ να βάλω πριν το όνομα το προς τον κύριο για ευνόητους λόγους ) Πνευματικό Σπύρο
Έχω να σου πω λοιπόν Σπυράκο κάτι πολύ σοβαρό που είμαι σίγουρη ότι σε ενδιαφέρει Πριν πολλά χρόνια και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2015 έως και τον Οκτώβριο του 2017 νοσηλεύτικε το παιδί μου στο ΑΧΕΠΑ ..Διάγνωση …καρκίνος .. λευχαιμία ..ΟΛΛ… για να το πω και με τον ιατρικό όρο αφού απευθύνομαι σε γιατρό ..
Εκεί λοιπόν έγιναν σημεία και τέρατα η μία κατάχρηση διαδεχόταν την άλλη ….ποια να πρωτοθυμηθώ δεν ξέρω…..θυμάμαι λοιπόν μια φορά που το παιδί μου είχε ακατεβατο πυρετό 40-41 όχι φυσικά μια μέρα πολλές πάρα πολλές μέρες ….φαρμακα εξετάσεις …εξετάσεις εξετάσεις και όλα αυτά σημαίνουν έξοδα λεφτά …..και στο πλάι μας οι γιατροί γιατί ήθελαν να έχει μια ευκαιρία ……είχαμε βρε μια ΕΛΠΊΔΑ …..και τελικά βρήκαν τι είχε ……μικρόβιο στα πνευμόνια …. βέβαια μειναμε περίπου εβδομήντα δύο μέρες στο νοσοκομείο και κατάφεραν με πανάκριβα φάρμακα να τον σώσουν ……ξέρω αν το διαβάζεις τώρα θα λες …ντροπή τους….αλλά μην βιάζεσαι παλέψαμε πολλές φορές με τον θάνατο και τον νικούσαμε …ξέρεις γιατί …..γιατί η κάθε θεραπεία μας ήταν και μια ΕΛΠΊΔΑ ….. βέβαια θα μου πεις πολύ ακριβά στοιχισε στο κράτος αυτή η μία και μοναδική ΕΛΠΊΔΑ ….όπως τότε που περίμενε μέρες παλεύοντας και λιώνοντας να έρθει το πανάκριβο φάρμακο για την θεραπεία που λέγεται ΕΛΠΊΔΑ …. και κοίτα να δεις που πάλι τα είχε καταφέρει … μεταξύ μας κάναμε πολλές θεραπείες και όλες τις λέγανε ΕΛΠΊΔΑ ….γιατί ξέχασα να σου πω ότι για πολλούς μήνες το παιδί μου ήταν καρκινοπαθής τελικού σταδίου ….πως το λες εσύ ….έπρεπε οι γιατροί μας να τραβήξουν μια γραμμή ……και εκεί που πάντα παραμόνευε ο θάνατος η ΕΛΠΊΔΑ τα κατάφερνε και νικούσαμε και κερδίζαμε μια παράταση αγάπης αγκαλιάς φιλιού με το παιδί μου ….και να δεις βρε Σπυράκο ότι ακόμα και οι γιατροί χαίρονταν όταν έβλεπαν ότι το παιδί μου τα κατάφερνε ..αυτό που θέλω να σου καταγκειλω είναι όλα αυτά τα χρόνια είδα πολλά παιδιά με καρκίνο τελικού σταδίου να τα καταφέρνουν και άκουσον άκουσον ακόμα ζούνε .. και για αυτό φυσικά την ευθύνη όλη την έχουν οι γιατροί μας ……..Δεν ξέρω πόσο ακριβώς στοίχισε η δική μας ΕΛΠΙΔΑ αλλά αν θέλεις στείλε μου τον λογαριασμό γιατί σίγουρα αυτά που έζησα στην παράταση ζωής που είχαμε αυτά που είπα όλες οι αγκαλιές όλα τα επιπλέον φιλιά και Σαγαπω που είπα στο παιδί μου αξίζουν πολλά περισσότερα …..και αν θέλεις μπορώ να σου δώσω και τα ονόματα νοσηλευτών και γιατρών για να τους τιμωρήσεις που έκαναν το καθήκον τους που έκαναν αυτό που ορκίστηκαν …να σώζουν ζωές να μην τα παρατάνε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ..και αν χρεώσεις και σε εκείνους τον λογαριασμό στείλτο πάλι σε εμένα …το αξίζουν ……..είπαν κάποιοι ότι είσαι καλός γιατρός αλλά αυτό δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο …δεν θα πω για τις ιατρικές σου γνώσεις γιατί δεν τις γνωρίζω έμαθα να μιλάω για πράγματα που είδα έζησα γνώρισα και σίγουρα ξέρω ότι οι δικοί μου γιατροί και νοσηλευτριες είναι οι καλύτεροι ξέρεις γιατί???? Γιατί πάνω από όλα είναι άνθρωποι με συνείδηση και αυτό όσα πτυχία και να έχεις όσες σπουδές και να κάνεις δεν μαθαίνεται ……
Με πολύ οργή θυμό για την μνήμη και τον αγώνα του παιδιού μου Πόπη Παρασκευά μαμά του ΑΝΔΡΌΝΙΚΟΥ.”
