Φέτος πάνε δέκα χρόνια που παίζω τα δικά μου κομμάτια. Ξεκίνησα με τρυφερή αφέλεια να μελοποιήσω ένα ποίημα και δειλά δειλά έγραψα δικές μου μικρές ιστορίες και σκέψεις που πήραν σάρκα και οστά κι άρχισαν το ταξίδι τους. Αποφάσισα να κάνουμε μια μεγάλη γιορτή. Κάτω από πλατάνια, δίπλα σε ποτάμια, μέσα στη θάλασσα, αγκαλιά με τα’ αστέρια. Να λικνιστούμε, να αφεθούμε να νιώσουμε (το ευκτέον). Μια συναυλία με τραγούδια που δροσίζουν τα χείλη, του έρωτα και της ανυπακοής, με μέταλ κορ νησιώτικη παράδοση, ηλεκτρονικό μετσοβίτικο αναγεννησιακό punk με θαλασσινό αεράκι ξεσηκωτικής περισυλλογής, με νέες μελωδίες, με τα άσματα του ποιητή εκ Μεταξοχωρίου, με όλα όσα μας συνοδεύουν στην “μαζί” διαδρομή μας ως τώρα… Το μυστικό είναι η αγάπη, οι παλιοί, καλοί, πολύτιμοί μου σωματοφύλακες, οι νέοι φίλοι με καθαρή καρδιά…