Κάποτε στις επαρχίες όπου ο κόσμος είχε κύριο επάγγελμα τη γεωργία, όπως η περιοχή μας, όλα γινόταν με τα ζώα και πιο πολύ με τα άλογα, τα μουλάρια , τα γαϊδουράκια, Βόδια και αγελάδες.
Εκείνη την εποχή τα πεταλωτήρια των ζώων ήταν όπως, τα σήμερα συνεργεία αυτοκινήτων, ή , αν θέλετε, οι τσαγκάρηδες των παπουτσιών .
Αντί για λάστιχα και δέρμα που έχουν τα αυτοκίνητα και οι τσαγκάρηδες, τα ζώα για την προστασία των ποδιών τους είχαν το δικό τους τσαγκάρη = πεταλωτή, για να μπορούν να περπατούν άνετα στους χωματόδρομους και χαλικόδρομους της εποχής και κυρίως μέσα στους αγρούς και γενικότερα στους χώρους που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους έναντι πινακίου… φακής (σανού) θα λέγαμε εμείς.
Φυσικά τα πεταλωτήρια δε έλειπαν και από την πόλη μας, που ήταν την εποχή εκείνη, γεωργοκτηνοτροφική, και σήμερα βιομηχανική.
Πλήθος λοιπόν γεωργών πήγαιναν τα, άλογα, τα ελάχιστα μουλάρια που κυκλοφορούσαν στην περιοχή μας, την εποχή εκείνη και σπάνια ή και καθόλου τα μικρά γαϊδουράκια που δεν εκτελούσαν βαριές εργασίες, το ίδιο ίσχυε
και τα βοϊδογέλαδα, για πετάλωμα και περίμεναν ώρες να έρθει η σειρά τους
Όπως περιμένει κανείς σήμερα στα συνεργεία για να επιδιορθωθεί το αυτοκίνητό του η να ψωνίσει τα παπούτσια του. Όλα άλλαξαν από τότε και η παραπάνω φωτογραφία, άγνωστη για τους νεώτερους, θα τους φαίνεται παράξενη και αστεία ίσως, αφού δεν έχουν δει τέτοιο… συνεργείο.
Ο πεταλωτής ήταν ο τσαγκάρης των αναφερόμενων ζώων και τα παπούτσια του ήταν από κράμα σιδήρου ή από αλουμίνιο που διαμορφώνονταν ανάλογα με το μέγεθος του ποδιού και καρφώνονταν με ειδικά καρφιά ανάλογου μεγέθους, αφού προηγούμενα κόβονταν οι οπλές (νύχια και καθαρίζονταν το σκληρό πέλμα).
Να προσθέσουμε πως, τα άλογα παρελάσεων, ιπποδρομιών, προφανώς και άλλων άγνωστών μας κατηγοριών τα… παπούτσια να διαφέρουν.-
Στην Πτολεμαϊδα και γενικότερα και στα χωριά της γεωργοκτηνοτροφικής Εορδαίας υπήρχαν πεταλωτές επαγγελματίες, αλλά και ερασιτέχνες στα χωριά.
Και πολλά άλλα επαγγέλματα, τα οποία με τον καιρό καταργήθηκαν αναγκαστικά, σήμερα για τους νέους είναι άγνωστα, αλλά καλά θα είναι να τα γνωρίζουν, για να ξέρουν πώς επιβίωσαν οι γονείς τους. Τότε αυτοκίνητα ήταν σπάνια, ταξίδια για λίγους, καφετέριες με τσιγάρα και Νες καφέ δεν υπήρχαν., Χαρτζιλίκι ασήμαντο για τα τότε παιδιά, ντύσιμο υποτυπώδες.
