Το παρήγορο με τον χώρο της πρώην ΑΕΒΑΛ είναι πως δεν τον ξεχνούν ποτέ οι αυτοδιοικητικές, τοπικές και περιφερειακές, και ενίοτε και οι κυβερνητικές, αρχές, έχοντας πάντα κατά νου κάποιον τρόπο για την όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση και ανάδειξη του.
***
Το άσχημο είναι πως παραμένει εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, αν δεν κάνουμε λάθος, στο μεγαλύτερο μέρος του, ένας τόπος σχεδίων επί χάρτου, μεγαλεπήβολων ιδεών, μεγαλόπνοων προγραμμάτων και, γενικά, οραμάτων που δεν ευτύχησαν να υλοποιηθούν.
***
Κάποια μέρα ίσως θα είχε αξία και, υποθέτουμε, μεγάλο ενδιαφέρον, να στηθεί μια έκθεση με τα όσα εξαγγέλθηκαν και τις υποσχέσεις που δόθηκαν για το χώρο αυτό, από την ημέρα που λειτούργησε για τελευταία φορά μέχρι και τώρα.
***
Όσο για τον τίτλο της έκθεσης, τολμάμε να καταθέσουμε δύο προτάσεις:
Η πρώτη, «Η ΑΕΒΑΛ ως ένα διαρκές όραμα».
Η δεύτερη, «Η μακριά αλυσίδα των οραμάτων για την ΑΕΒΑΛ».
***
Σε κάθε περίπτωση και όποιος τίτλος κι αν επιλεγεί είναι απαραίτητο να συμπεριλαμβάνεται η λέξη «όραμα» καθώς είναι αυτή που θα πρέπει να χρησιμοποιήθηκε πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δίπλα στο αρκτικόλεξο ΑΕΒΑΛ.
***
Πρόσφατα, η ΑΕΒΑΛ επανήλθε στο προσκήνιο της επικαιρότητας αφού ο Δήμαρχος Εορδαίας, ο κ. Παναγιώτης Πλακεντάς, και ο Περιφερειάρχης, ο κ. Γιώργος Κασαπίδης, συνομολόγησαν πως σε μέρος του χώρου της θα δημιουργηθεί Ζώνη Καινοτομίας, που θα συμπεριλαμβάνει πάρκο υδρογόνου!
***
Ο κ. Περιφερειάρχης, μάλιστα, αναφερόμενος στο έργο αυτό το χαρακτήρισε ως «οραματικό», θέλοντας προφανώς να δώσει έμφαση σ’ αυτό που σχεδιάζεται.
***
Οπότε, το όραμα επέστρεψε και πάλι, ή αν προτιμάτε προστέθηκε ένας κρίκος στην ήδη μακριά αλυσίδα των οραμάτων που λέμε πιο πάνω.
***
Τίποτα το μεμπτό και το κατακριτέο μέχρι εδώ. Το αντίθετο μάλιστα.
***
Ωστόσο, προκύπτει το εύλογο ερώτημα, «θα είναι ο τελευταίος κρίκος, ή απλώς ένας ακόμα που θα μακρύνει κι άλλο την αλυσίδα;».
***
Ο χρόνος θα δείξει…
