Γρεβενά: Τι κρύβει το δάσος; Μανιταροβόλτες στα φθινοπωρινά τοπία της Βάλια Κάλντα (αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ)

Μανιταροβόλτες για μικρούς και μεγάλους και απρόσμενες διαδρομές στα φθινοπωρινά τοπία της Βάλια Κάλντα.

Βωλίτης, κανθαρίσκος, αμανίτα του Καίσαρα, ύδνο, λυκόπερδο το ασκόμορφο· λέξεις που μπορεί να ακούσεις από έναν οδηγό βουνού, μια γιαγιά, ένα παιδάκι… Στα Γρεβενά όλοι μοιάζουν επιστήμονες. Για την ώρα, είναι ο Λευτέρης Ζιούτης που μας δείχνει κάποια –βρώσιμα και μη– είδη μανιταριών, καθώς περπατάμε στα πολύχρωμα δάση της κοιλάδας Βάλια Κάλντα. Είναι συνοδός φύσης στην εταιρεία Overland τα τελευταία οχτώ χρόνια και νιώθει περήφανος γι’ αυτό. Η βασική του δουλειά ήταν η οικοδομή. Παρόμοια ιστορία ζωής έχουν κάμποσοι εδώ πάνω, αφού τα τελευταία 30 χρόνια, από όταν ο εκπαιδευτικός Γιώργος Κωνσταντινίδης και η παρέα του αποφάσισαν να αναδείξουν τα μανιτάρια των Γρεβενών, οι πάντες άρχισαν να ασχολούνται με τους ιδιόμορφους μύκητες και τη φύση παντοιοτρόπως.

Υπέδειξαν τα βρώσιμα μανιτάρια στους ηλικιωμένους των χωριών, οι οποίοι έως τότε περισυνέλεγαν μόνο κάνα δυο είδη που αναγνώριζαν, δημιούργησαν τον σύλλογο Μανιταρόφιλοι Ελλάδας, διοργάνωσαν σεμινάρια μοιράζοντας τη γνώση, ανακήρυξαν τα Γρεβενά επίσημα «μανιταροπόλη» με τη συνεργασία του δήμου – μέχρι και μουσική μπάντα έφτιαξαν, τους Μανιταρόκ. Τώρα βρίσκεις εδώ εταιρείες δραστηριοτήτων που σε πάνε μανιταροβόλτες στην αδιανόητα πλούσια φύση του νομού, εργαστήρια μεταποίησης που φτιάχνουν μανιτάρι σε λάδι, μανιτάρι σούπα, μανιτάρι γλυκό και λοιπά, ταβέρνες με τις δικές τους μανιταροσπεσιαλιτέ, μουσείο μανιταριών, δύο μανιταρογλυπτά μέσα στην πόλη, κάποιους κορυφαίους επαγγελματίες μανιταροσυλλέκτες, που περνούν τις μέρες τους μέσα στα δάση σαν ξωτικά, και ακόμη περισσότερους μανιταρόπληκτους. «Δεν υπάρχει σπίτι στα Γρεβενά που να μην έχει μανιτάρια, είτε αποξηραμένα είτε κατεψυγμένα. Οι Γρεβενιώτες επιβίωσαν στην Κατοχή και στον Εμφύλιο χάρη σε αυτά. Γινόταν, μάλιστα, συσσίτιο με μεγάλα καζάνια όπου μαγειρεύονταν μανιτάρια», μας λέει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, πρόεδρος σήμερα των Μανιταρόφιλων Ελλάδας, και εξηγεί πώς τα μανιτάρια είναι ο μεγάλος ανακυκλωτής της φύσης: «Η σημαντικότερη από τις υπηρεσίες που προσφέρουν είναι η αποικοδόμηση της νεκρής οργανικής ύλης. Έχει υπολογιστεί ότι, αν εξέλειπαν για 12 χρόνια, το δάσος θα πέθαινε από ασφυξία», συμπληρώνει.

AΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ

Πέρα από τη σπουδαιότητα και τη νοστιμιά τους, τα άγρια μανιτάρια προσφέρουν κίνητρο να περπατήσει κάποιος στη φύση. «Πριν, αν δεν ήσουν κυνηγός, δεν είχες λόγο να πας στο βουνό», λέει ο Ανδρέας Σλιάρας, ιδιοκτήτης του μανιταροεργαστηρίου «Ηδύγευστον» στην πόλη των Γρεβενών. Καμία σχέση με την κουζίνα δεν είχε. Την απέκτησε συνδυάζοντας τις παραδοσιακές πρακτικές της μητέρας του και τις γνώσεις των τεχνικών τροφίμων. Το άλλο εργαστήρι στην πόλη είναι το «Μανιταροπροϊόντα Γρεβενών» του Φώτη Παρασκευαΐδη, αντιπροέδρου του συλλόγου και εξαίρετου μάγειρα.