ΜΑΚΑΡΙ νὰ τὸ πετυχαίναμε αὐτό! Νὰ μιμούμασταν σὲ ὅλα τὸν Δεσπότη μας! Εἴτε παιδιόθεν, εἴτε καὶ λίγο πρὶν τὸ τέλος! Νά, ποῦ βρίσκεται ὁ ἁγιασμός μας. Σαὐτὴν τὴν μεγαλειώδη μίμησι. Ἐδῶ εἶναι ἡ καλλίτερη … «μίμησι Πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας»! Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ΜΟΥ! Πῶς νὰ γινόταν αὐτὴ ἡ ἁγία πατιτούρα καὶ ἀντιγραφή; Alter Christus=ἄλλος Χριστός, ἔλεγε ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος καὶ ὁ μακαριστὸς Γέρων π.Αὐγουστῖνος. Καὶ ποιὸν Δεσπότη μας νὰ μιμηθοῦμε, θὰ ρωτῆστε. Μὰ Ἕνας εἶναι ὁ Βασιλεὺς τῶν ὅλων καὶ Δεσπότης, ὁ Χριστός. Δηλαδὴ χρειάζεται ΜΙΜΗΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι κατὰ χάριν καὶ εἰς τόπον τοῦ Ἑνός.
ΑΥΤΗΝ τὴν μεγάλη προτροπὴ κάμνει πρὸς τοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων ὁ ἅγιος Χρυσόστομος. Γιατὶ αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ πολύτιμος σκοπὸς τοῦ βίου μας, μέχρι νὰ φθάσουμε καὶ στὸν αἰώνιο σκοπό μας. «Μιμήσου τὸν Δεσπότη σου, λέει. Ἦταν σταυρωμένος καὶ μιλοῦσε στὸν Πατέρα του ὑπὲρ τῶν σταυρωτῶν του. Καὶ πῶς μπορῶ, λέει κάποιος, νὰ μιμηθῶ τὸν Κύριο; Ἂν θέλης, μπορεῖς νὰ τὸν μιμηθῆς. Διότι ἂν δὲν ἤσουν ἱκανὸς νὰ τὸν μιμηθῆς, πῶς θὰ ἔλεγε, «Μάθετε ἀπὸ μένα, ὅτι εἶμαι πρᾶος καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιά»; (Ματθαίου 11,29). Ἂν δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μιμηθῆς, ὁ Παῦλος δὲν θὰ ἔλεγε, «Μιμηταί μου γίνετε, ὅπως κι ἐγὼ μιμοῦμαι τὸν Χριστό» (Α’Κορ 11,1). Ὅμως ἂν δὲν θέλης νὰ μιμηθῆς τὸν Δεσπότη, τότε μιμήσου τὸν σύνδουλο. Ἐννοῶ τὸν ἀπόστολο Στέφανο! Διότι κι ἐκεῖνος μιμήθηκε τὸν Δεσπότη. Ὅπως δὲ ὁ Χριστὸς ἐνῶ ἦταν ἀνάμεσα στοὺς σταυρωτές του, ἄφησε τὸν σταυρό, ἄφησε τοὺς δικούς του πόνους καὶ παρακαλοῦσε τὸν Πατέρα γιὰ τοὺς σταυρωτές. Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ δοῦλος ἐνῶ βρισκόταν ἀνάμεσα στοὺς λιθοβολητές, χτυπιόταν ἀπὸ ὅλους καὶ δεχόταν τὸ πετροβόλημά τους, ἄφησε κι αὐτὸς τοὺς πόνους του καὶ ἔλεγε, «Κύριε, μὴν καταγράψης σὲ βάρος τους αὐτὴν τὴν ἁμαρτία» (Πράξεις 7,60). Εἶδες πῶς συζητεῖ ὁ Χριστός; Εἶδες πῶς παρακαλεῖ ὁ δοῦλος»; (Ἰω Χρυσ εἰς τὸν σταυρὸν καὶ τὸν ληστήν, ΕΠΕ 36,28,30).
ἀρ.νι.μα.
25.9.2018
