Πολλές φορές, φίλες και φίλοι, αναφερθήκαμε στο σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Ελληνική μέριμνα, τόσο κατά τη διάρκεια του “εμφύλιου” πόλεμου, ή, αν θέλετε, της Κομμουνιστικής ανταρσίας, με την βοήθεια της στις αγωνιζόμενες ένοπλες δυνάμεις, όσο και μετά τη λήξη του πολέμου με τη βοήθειά της στον επαναπατρισμό των χιλιάδων προσφύγων, στα χωριά τους, που δημιούργησε η εμπόλεμη κατάσταση του 1945-1949.
Η προσωπική εργασία και η προσφορά όλων των μελών της δεν μπορούσε να καλύψει τον τεράστιο όγκο των απαιτουμένων δαπανών της προσφοράς, γ’ αυτό και οργάνωνε διάφορες εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις-μουσικές συναυλίες, ενίοτε και κανένα έρανο) για να ανταποκριθεί, όσο μπορούσε καλύτερα, στο έργο της.
Στην προσπάθειά της αυτή, βρήκε αρωγό και συμπαραστάτη τη σχολή μουσικής του Γιώργου Πατρικίδη που, με τους τους μικρούς μαθητές, αναλάμβανε τις εκδηλώσεις του είδους αυτού.
Στη φώτο μας του 1951, τα μέλη της Διοίκησης της Ελληνικής Μέριμνας με την αεικίνητη πρόεδρό της. Τσουκαλά Ραλλού και η παιδική ορχήστρα, με τον φιλάνθρωπο, αθλητή και δάσκαλό της, Γιώργο Πατρικίδη.
Σειρά 1η, γονατιστοί οι μικροί καλλιτέχνες: Τσαχτσίρα Πολύτιμη και Βουνοτρυπίδης Νίκος με το ακορντεόν τους, Πατρικίδης Φειδίας με την κιθάρα του, Παληός Μιχάλης (Λάκης) και Πατρικίδης Ροβέρτος με τα ακορντεόν τους.
Σειρά 2η : Ο μουσικοδιδάσκαλος Γιώργος Πατρικίδης εν μέσω δύο βιολιών, του Κούση Αντ. Κώστα και του Κούση Νικ. Θοδωρή.
Σειρά 3η : Η Τορνικίδου Αθανασία με το ακορντεόν της και ακολουθούν τα μέλη της διοίκησης, Κουρτίδου Καίτη, Καρυοφυλλίδου Ελλη, Φραγκούδη Μαριάνθη, η Πρόεδρος Τσουκαλά Ραλλού, Ακριτίδου Εύα, Βαϊκατάρη Μαρίκα, Χατζημίχου Ελένη, Δασκαλοπούλσυ Ελπινίκη και με το ακορντεόν το αηδόνι της σχολής και της πόλης και όχι μόνο, Φρίντα Πολιτίδου – Στόϊντελ, ή, όπως την μετονόμασαν, γνώστες της τέχνης, “ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ η Β’”.
